Rots van Stormbaai. Elza Rademeyer
Читать онлайн книгу.
skuldig aan haar toestand nie. Want elke meisie met verstand sou geweet het om ’n man van Mark se ouderdom uit te vra oor sy vorige verhoudings voordat sy hom probeer inkatrol.”
Haar kop het gedraai. “Tania … Wie is sy? En van watter toestand praat jy?”
“Ek praat van die meisie met wie Mark kwalik ’n maand gelede nog op trou gestaan het. Sy is in so ’n toestand van skok oor Mark se heengaan en die feit dat hy boonop intussen met iemand anders getroud is, dat ’n senu-ineenstorting haar in die hospitaal laat beland het.”
Melanie het soos ’n wasbeeld gevoel – leweloos, bloedloos. Sou haar geheue aangetas wees? Maar die naam was heeltemal onbekend.
Louis was lankal by die deur uit, toe het sy nog asof versteen bly staan, met net die enkele naam wat soos ’n spintol in haar verstand bly draai het. Sy insinuasie oor Tania se toestand het haar nie gekwel nie. Maar dat Mark Tania se naam teenoor haar verswyg het … Dit het haar dae lank in ’n dwaal gehad, selfs laat twyfel aan Mark. Hoe goed het sy om eintlik geken? Sy’t dit selfs oorweeg om Tania te gaan opsoek, maar sy was te bang om dinge te hoor wat sy nié wou hoor nie.
’n Maand of wat daarna het Louisa Mark se testament met haar kom bespreek. ’n Saak wat nie in die kort rukkie wat sy en Mark mekaar geken het ter sprake gekom het nie.
“Ek is die enigste persoon wat in sy testament benoem is,” het Louisa gesê. “Maar ek glo as hy nie so skielik van ons weggeruk is nie, sou hy dit verander het. Sy besittings en geld kom jou toe, dus sal ons die saak moet uitklaar.”
Hulle het lank oor die testament gesels. Gestry selfs. Louisa kon nie glo dat sy, Melanie, nie van Mark se besittings of geld wou opeis nie. “Is jy dan self só welaf?” het sy gevra.
Sy het nie vir haar skoonma vertel van die perdewedrengeld nie. “Ek het genoeg om van te leef, en ek is jonk en sterk genoeg om vir myself te sorg. Sy nalatenskap kom Ma toe, nie vir my nie.”
Die testamentkwessie is egter eers uitgestryk nadat sy tog ingewillig het om die bedrag geld as geskenk te aanvaar waarvoor Mark se huis verkoop sou word. Sy was egter nie naastenby so bly oor die geld as oor die vriendskap tussen haar en haar skoonma nie. Want ná Louis se besoek en beskuldigings het sy vas geglo hy sou sy ma ook teen haar laat draai.
Terwyl hulle tee gedrink het, het sy Louisa uitgevra oor Tania en Mark se verbintenis.
“Louis het vir my gesê hulle het op trou gestaan. Maar Mark het my niks daarvan vertel nie.”
“Op trou gestaan! Nou waar sou Louis aan daardie storie kom? Mark kon haar dan nie voor sy oë verdra nie!”
“Volgens Louis het Tania ’n senu-ineenstorting gekry toe sy van Mark se dood en huwelik gehoor het.”
“Waar het jy dan vir Louis gesien?”
“Hy was hier by my woonstel, twee weke ná Mark se begrafnis.”
“O,” het Louisa verbaas gesê. “Wel, dit kon net jaloesie gewees het wat hom dit laat sê het. Hy en Tania was mos verloof. Maar nadat sy Mark eendag daar by my huis ontmoet het, het sy skoon van haar verstand af geraak. Ek het eers gedink sy probeer maar net vir Louis jaloers maak. Maar later het sy so openlik jag gemaak op Mark dat hy nie meer geweet het watter kant toe nie.”
“Is Ma seker daar was nie ’n verhouding tussen haar en Mark nie? Louis het dan so oortuig geklink.”
“Nee, daar was beslis geen sprake van ’n verhouding nie. In elk geval nie van Mark se kant af nie. Sy was ’n eienaardige meisie … Sy kón dalk vir Louis gesê het Mark is verlief op haar. Maar ek verseker jou Mark wou niks met haar te doen hê nie, nie eens nadat sy die verlowing tussen haar en Louis verbreek het nie.”
Met Mark se naam in ere herstel, kon sy weer asemhaal, al was haar verlange na hom so intens dat sy nagte omgehuil het. Daar was spoedig ’n hegte band van vriendskap tussen haar en Louisa. Sy was dan ook die eerste mens vir wie sy van haar swangerskap vertel het toe sy twee maande ná Mark se dood agterkom daar is ’n baba op pad. Louisa was in die wolke! So verheug dat sy dit dadelik vir Louis gaan vertel het, want die volgende dag was hy weer voor haar deur.
“Ek hoor jy is swanger?”
“Dis reg, ja.”
“Wie se kind is dit?”
“Wat bedoel jy?”
“Jy wil seker baie graag hê ek moet glo dis Mark se kind. Maar dít sal jy eers moet bewys!” Hy’t smalend gegrim. “Moenie dink ek is soos my ma, wat jou slim deurdagte plannetjies vir soetkoek opeet nie. Jy kan die geld vir Mark se huis, wat my ma so goedgunstiglik aan jou geskenk het, gebruik om jou buite-egtelike kind groot te maak, maar ek belet jou om weer met my ma in aanraking te kom. Jy en jou kind sit nie jul voete naby haar nie!”
Voor sy nog haar asem kon terugkry, het hy omgedraai en geloop. Louisa het haar later vertel dat hy met dieselfde storie by haar aangekom het. Nie dat haar skoonma haar daaraan gesteur het nie. Sy het Louis se dreigement as ’n groot grap beskou. Louisa was dan ook van Antonie se geboorte af gek na die kind wat Mark se gelaatstrekke en eienskappe so sprekend weerspieël.
Met Louis Walters was sy nooit weer in aanraking nie. Hy was meer in Amerika as in Suid-Afrika. Wanneer hy hier gekom het, was dit net vir ’n paar dae. Sulke tye het sy en Louisa liewer weggebly van mekaar. En nou, ’n rukkie gelede, hierdie telefoonoproep …
2
“Het jy nog nie opgepak nie?” vra Jessica toe sy veel later weer die kantoor binnekom en die deurmekaar lessenaar sien. “Dit wás al tyd om huis toe te gaan.”
“Heng, ek het nooit besef die tyd het so vinnig aangestap nie,” sê Melanie onthuts toe sy op haar horlosie kyk. “Ek het so oor die verlede gesit en droom dat ek skoon vergeet het van werk. Ek sal van die verslae moet huis toe vat, anders gaan meneer Potgieter môre wonder wat ek die hele dag gedoen het.”
“Sê vir hom dis jou swaer wat jou uit die werk gehou het,” spot Jessica.
“Moenie nog spot nie. My senuwees is skoon gedaan.”
Jessica lag. “Is dit van vrees? Of is jy dalk heimlik verlief op jou swaer? Hy kan ’n aanwins wees. Jy sê mos jou skoonma sê hy’t so ’n kasteel in Constantia en …”
“Moenie simpel wees nie! Al is hy die laaste man op aarde sal ek nie op hom verlief raak nie. Hy’t my nog elke keer soos ’n wurm laat voel. Ná vanaand sal ek seker soos ’n muishond voel.”
“Miskien moet jy die ding ’n slag omkeer en hóm soos een laat voel.”
“En hoe dink jy moet ek dit regkry?”
“Deur die wind uit sy seile te neem. Nooi hom gul binne, help hom om van sy baadjie ontslae te raak, druk hom plat in ’n stoel, jaag vir hom ’n bier in, masseer sy voete, en siedaar! Voor hy hom kon kry, eet hy uit jou hand!”
“Was dit hoe jy Johan Sauerman se hart gesteel het?”
Jessica kyk skielik anderpad. “Is dit nou nodig om my aan hóm te herinner?”
“Ag, jammer, ou maatjie. Ek het gepraat voordat ek gedink het.”
“Toemaar, ek sal darem seker sy ontrouheid oorleef.”
Ook maar goed Jessica het ’n maand of wat gelede van Johan se ontrouheid uitgevind, en hul verlowing verbreek, dink Melanie toe hulle buite die gebou van mekaar afskeid neem. Sy, Melanie, kon dwarsdeur die amper vyf jaar wat die twee verloof was nooit vat aan Johan Sauerman kry nie. Kunsmatig is nie die woord vir hom nie. Aantreklik, vol charisma en skatryk, ja, dié is hy gewis. Maar daar was altyd iets wat nie met sy sjarmante uiterlike strook nie, iets sinisters.
Maar haar gedagtes flits gou weer van Jessica en Johan terug na Louis. Wat gaan sy vir hom sê as hy haar konfronteer oor die skelm besoeke tussen haar en sy ma? Hoe sou hy daarvan uitgevind het? Melanie is so ingedagte dat sy amper verby die huis van Antonie se dagmoeder ry. Maar toe sy en Antonie die woonstel binnegaan, ruk sy haar reg.