Susanna M Lingua Gunstelinge 5. Susanna M. Lingua
Читать онлайн книгу.
’n rukkie en sê dan weer: “Ek dink jy moet juffrou Keyser maar dadelik met haar tuiskoms vertel dat sy, as ’n ongetroude meisie, geen reg het op die kind nie. Miskien kan ek en sy ’n ooreenkoms aangaan.”
“’n Ooreenkoms! Watse ooreenkoms, Lafras?” Wynand kyk sy vriend vraend aan.
Lafras hou voor die woonstelgebou stil en skakel die enjin af. ’n Paar sekondes kyk hy stil voor hom uit, toe draai hy na Wynand en sê bedaard: “Ek het gewonder of ek en juffrou Keyser nie moontlik ’n huweliksooreenkoms kan aangaan nie. So ’n tydelike huwelik vir ongeveer twee maande, en ook net in naam, natuurlik. Dit sal ons albei se probleme oplos, of wat dink jy, Wynand?”
“Dis waar, as Elmarie jou voorstel goedkeur, sal dit vir julle albei ’n uitkoms wees,” stem Wynand saam. “Maar ek wil eers by Elmarie hoor of sy enige bewyse het dat haar suster die kind aan haar toevertrou het.”
“Ek verstaan sy het bewyse,” sê Lafras. “Sy het iets genoem van ’n brief, en dan was daar ook ’n ou dame teenwoordig toe haar sterwende suster die kind aan haar toevertrou het. Maar dit sal beter wees as jy haar self in dié verband spreek.”
Die twee mans klim uit die motor en stap geselsend na Wynand se woonstel, waar hulle solank ’n drankie kan geniet terwyl hulle op Elmarie se tuiskoms wag.
Mark se ryles duur net ’n uur, gevolglik kom hy en sy tante ’n halfuur ná Wynand-hulle tuis. Elmarie besluit om maar eers te verklee, voordat sy Wynand se motorsleutels aan hom terugbesorg.
Dit is toe egter nie nodig om na Wynand se woonstel te gaan nie, want sy is nog besig om haar hare te kam, toe klop hy aan haar deur.
“Ek wou nou net jou motor se sleutels aan jou terugbesorg,” begroet sy Wynand, en nooi hom en Lafras binne.
“Lafras het my vertel van die probleem wat jy met my wil bespreek,” hoor sy Wynand sê, nadat hulle al drie gaan sit het en Mark eenkant op die mat met sy motor en vliegtuig speel. “Maar voordat ons enigiets bespreek, wil ek eers die brief lees waarin jou suster haar kind aan jou toevertrou het.”
Elmarie gaan haal die brief en gee dit vir Wynand. “Terwyl jy dit lees, sal ek gou vir ons gaan tee maak,” stel sy voor en gaan sonder meer na die kombuis.
Wynand, en ook Lafras, het die brief klaar gelees toe Elmarie die dienwaentjie binnestoot en almal met tee bedien.
“Sien jy nou, my suster het Mark vir my gegee,” sê sy toe Wynand die skryfblok met die brief vir haar teruggee.
“Ja, sy het, en niemand kan dit betwis nie,” sê Wynand. “Daar is egter ’n ander aspek van die wet waarmee jy en jou suster nie rekening gehou het nie, Elmarie. Die wet laat nie toe dat ’n ongetroude meisie ’n kind aanneem nie, en dit geld ook in jou geval. Ek sal jou dus aanraai om so gou moontlik in die huwelik te tree –”
“Trou! Met wie? Ek het net vanmiddag my verlowing met Herman verbreek omdat hy nie die ruggraat van ’n pasgebore vis het nie, en nou sê jy ek moet dadelik trou!” val sy Wynand verward in die rede.
“Ek kon jou lankal gesê het dat jy net jou tyd mors met daardie Herman van Coller, maar jy sou my tog nie geglo het nie. In elk geval, ek is bly jy het hom in die pad gesteek,” hoor sy Wynand bedaard sê. “Maar alles is nog nie verlore nie. Lafras ry in dieselfde bootjie as jy; hy moet eers in die huwelik tree voordat hy kan erf. Dus bly daar net een uitweg oor. Jy en Lafras sal so gou moontlik ’n geleentheidshuwelik moet sluit. Dan kry jy die kind, en Lafras kry sy erfenis.”
“As ek jou nie vyf jaar geken het nie, Wynand, sou ek gesê het jy steek die draak met my en meneer Zeeman …”
“Ek verseker jou, Wynand steek nie met ons die draak nie, juffrou Keyser,” help Lafras haar reg. “Die voorstel was eintlik my idee, aangesien dit ons albei se probleme sal oplos. Die huwelik sal in elk geval net in naam wees, en dit hoef ook nie langer as twee maande te duur nie.”
“Wel … e … ek weet nie, ek sal eers daaroor moet dink –”
“Ek vrees jy het nie tyd om te dink nie, Elmarie,” val Wynand haar sag in die rede. “As die kind se grootouers ook hier in Pretoria is, kan jy seker wees dat hulle gekom het om hom te kom haal.”
Daar is kommer op Elmarie se gelaat en in haar stem toe sy sê: “Nou goed, ek berus my by jou besluite, Wynand. Sê maar net wat ek moet doen.”
“Wel, ek stel voor dat jy nou dadelik vir jou en Mark ’n tas met klere gaan pak en in ’n hotel gaan bly totdat jy en Lafras Dinsdag in die huwelik kan tree. Daarna kan julle ’n week of wat met vakansie gaan, terwyl ek wettiglik toestemming kry dat die kind in jou sorg mag bly. Jy moet net vir my daardie brief van jou ontslape suster gee.”
“Goed, ek maak so,” sê Elmarie, nog steeds bekommerd. “Ek hoop net ek en Mark beland nie straks in dieselfde hotel as die Dekkers nie, want dan gaan daar groot moeilikheid wees.”
Lafras begin meteens hartlik lag en sê met ’n ondeunde glimlag nadat sy lagbui bedaar het: “Ja, daar sal beslis groot moeilikheid wees wanneer jy onder die Dekkers invlieg, Elmarie. Ek het terloops gesien hoe jy daardie dokter Dekker en jou gewese verloofde vroeër uit jou woonstel verdryf het. Om jou dus uit die moeilikheid te hou, sal ek jou en Mark liewer na ’n Johannesburgse hotel neem waar jy geen gevaar loop om die Dekkers met ’n oog te sien nie.”
’n Ander gedagte tref Elmarie meteens. Sy kyk Lafras bekommerd aan en sê reguit: “Ek verstaan jou pa was ’n mynmagnaat?”
“Ja, hy was, maar dit is niks om so bekommerd oor te lyk nie,” glimlag Lafras, duidelik in ’n goeie luim noudat sy probleem byna opgelos is.
“Wel, ek hoop nie jou familie dink ek trou met jou omdat jy geld het nie,” spreek sy haar kommer uit.
Lafras lag haar net heerlik uit en vra terglustig: “Is ek dan so lelik dat my rykdom die enigste aantrekkingskrag is?”
“Ag, loop, jy weet ek het dit nie so bedoel nie …” begin Elmarie verleë.
“Nou goed, gaan pak gou vir jou en Mark ’n tas sodat ons kan ry,” spoor Lafras haar aan. “As jy jou motor se sleutels vir my gee, sal ek dit solank vir jou in die garage trek.”
Elmarie gee vir hom die sleutels, toe gaan pak sy gou die nodige vir haar en Mark in sodat hulle dadelik kan vertrek.
3
Maandag is vir Elmarie ’n besonder bedrywige dag. Al is haar huwelik met Lafras maar net ’n klug, dring hy nogtans daarop aan dat sy vir haar ’n nuwe uitrusting koop vir die spesiale geleentheid – ’n rok, hoed, skoene, handsak en handskoene.
Hy neem haar na een van Johannesburg se voorste modewinkels, waar hy self vir haar vier aandrokke, ’n modieuse aandjas, vier strandrokke en twee dagrokke uitsoek.
Toe Elmarie beswaar maak oor sulke ongehoorde spandabelrigheid en sê dat sy nie genoeg geld het om vir al die duur rokke en ander klere te betaal nie, sê Lafras baie verbaas dat sy nie veronderstel is om vir ’n enkele kledingstuk te betaal nie. As sy vrou sal dit van haar verwag word om volgens die jongste mode geklee te wees, dus is dit sy plig om te sorg dat hulle ook in dié opsig die skyn bewaar.
Met die keuse van ringe maak Elmarie weer dadelik beswaar toe Lafras van ’n diamantring praat, en sy stel voor dat sy liewer haar ontslape moeder se verloofring dra. Dit is nou wel nie ’n diamantring nie, maar robyne sal net so goed aan die vereistes voldoen. Hulle koop elkeen dus net ’n trouring.
Daardie aand, terwyl die kinderoppasser na Mark kyk, gaan eet Elmarie saam met Lafras in ’n klub wat baie duidelik net deur die elite van Johannesburg ondersteun word. Sy maak kennis met ’n paar van sy vriende.
’n Verslaggewer sien hulle en sy kamera se lig flits meteens op haar en Lafras. Hy merk die robynring aan Elmarie se ringvinger en wil van Lafras weet of hy en die dame verloof is.
“Natuurlik is ons verloof,” sê Lafras met ’n trotse houding. “As dit jou miskien sal interesseer: ons trou môreoggend. So, nou kan jy