Robinson Crusoe. Даниэль Дефо
Читать онлайн книгу.
aşabildim, ancak akıntının beni varmak istediğim noktadan biraz daha ileriye doğru sürüklediğini fark ettim. Önümde karaya doğru giden bir miktar su birikintisi olduğunu görebiliyordum, orasının bir dere ya da ırmak ağzı olduğu sonucuna vararak bu noktayı karaya inmem, yükümü rahatça taşıyabilmem ve salımı emniyete alabilmem için sığınabileceğim bir liman olarak kullanabileceğime karar verdim.
Yer tahmin ettiğim gibi de çıkmıştı. Hemen önümde bir su birikintisi vardı ve gelgit sayesinde deniz o tarafa doğru hızlı bir akıntı yapıyordu; bu yüzden salımı mümkün olduğunca akıntının ortasında dengede tutmaya çalışarak ilerledim. Ancak tam bu sırada, ikinci bir kazaya kurban gitmeme ramak kalmıştı, eğer böyle bir şey gerçekten olsaydı yaşayacağım hayal kırıklığı ve üzüntü de çok büyük olacaktı. Bulunduğum toprakların kıyılarını henüz tanımadığım için, salımın bir ucu karaya oturmuş ve diğer tarafı havaya doğru kalkmıştı; neredeyse bütün yükler havaya kalkan tarafta olduğundan hepsi kayarak denize düşmek üzereydi. Elimden geldiğince sabit durmaya çalışarak, sırtımı sandıklara dayadım ve onları yerlerinde tutabilmek için var gücümle itmeye çalıştım; ancak bu durumdayken ne sanlımı ilerletebiliyordum ne de sırtımı sandıklardan çekebiliyordum. Bu şekilde oturarak yarım saat bekledim; bu sırada suyun daha da yükselmesiyle sal biraz daha yerinden kalktı ve kısa süre sonra sular biraz daha yükselince salım yeniden yüzmeye başladı. Elimdeki kürekle itip kakarak salı su girintisine girmesi için yönlendirdim ve sonunda daha da yükselerek kendimi küçük nehrin ağzında buldum, iki yanımda kara parçası uzanıyor ve gelgit yüzünden kabaran sular karaya doğru kuvvetli bir akıntı olmasını sağlıyordu. Kıyıya çıkabileceğim en uygun yeri bulabilmek için her iki tarafıma baktım, çünkü belki denizden geçen bir gemi görebilirim umuduyla, nehrin yukarılarına doğru sürüklenip bulunduğum kıyıdan uzaklaşmak istemiyordum, bu yüzden de elimden geldiğince kıyıya yakın konumda kalmaya karar verdim.
Nihayetinde, uzunca nehrin sağ tarafında küçük bir koy olduğunu fark ettim, büyük acılar ve güçlüklerle salımı o yöne doğru çevirdim ve en sonunda kıyıya o kadar yaklaşmıştım ki, küreğimle yere vurarak onu doğrudan karaya çıkarabilecek konuma gelmiştim. Ama bu noktada yine tüm yükümü kaybetme tehlikesiyle karşı karşıya kaldım; kıyı oldukça dik ve eğimliydi, bu yüzden salımın yeniden dibe oturma tehlikesi vardı, biraz fazla ilerleyecek olsam bu sefer de kayalar yüzünden bir ucu yukarı kalkacak, öteki uç alçalacak ve bütün yükün kaymasına engel olamayacaktım. Yapabileceğim tek şey gelgit en yüksek seviyeye gelene kadar beklemekti, küreğimi tıpkı bir demir gibi kullanarak salımı yükselen suların üzerini kaplayacağını düşündüğüm düz bir kayanın kenarına saplayarak, beklemeye başladım ve bir süre sonra tıpkı beklediğim gibi de oldu. Sular yeterince yükseldiğinde, salım neredeyse bir ayak boyu yükselmiş, böylece onu düz bir zemine doğru itebilmiştim ve tam bu noktada kırık iki küreğimin birini salın bir tarafına, diğerini diğer tarafına kuma saplayarak, suların çekilmesini beklemeye başladım; sonunda sular çekildiğinde hem salım hem de tüm yüküm güvenli bir şekilde karaya çıkmıştı.
Bir sonraki işim, bulunduğum toprakları dolaşarak kendime yerleşebileceğim ve tüm eşyalarımı güvenli bir şekilde saklayabileceğim bir yer aramak oldu. Nerede olduğumu bilmiyordum; bir adada mıydım yoksa bir ana karada mı kestiremiyordum; benden başka yaşayan birileri var mıydı, vahşi hayvan tehlikesi var mıydı, yok muydu? Bir mil kadar uzağımda çok dik ve yüksek bir tepe olduğunu gördüm, kuzeye doğru sıralanan dağların içindeki birkaç tepenin en yükseği gibiydi. Yüklerimin arasından bir av tüfeği, bir tabanca ve küçük barut torbasını yanıma aldım; böylece silahlanmış olarak etrafı keşfetmek için rahatça dolaşmaya çıkabilirdim. Uzun bir yürüyüşün ve büyük çabaların neticesinde tırmanmış olduğum tepeden etrafıma bakındığımda, alnıma yazılmış kaderimin karanlığıyla sarsıldım; her tarafım denizlerle çevriliydi, bir adadaydım ve etrafta gördüğüm birkaç kayalık haricinde başka kara parçası yoktu, sadece gözlerimi kısarak üç mil kadar uzağa, batıya doğru baktığımda burası haricinde iki küçük ada daha olduğunu fark ettim.
Ayrıca üzerinde bulunduğum ada gayet çoraktı, tahmin ettiğim gibi benden başka tek bir insan dahi yoktu, ancak buna karşılık vahşi hayvanlarla dolu olduğunu anlayabilmiştim. Ayrıca burada birçok kuş türü olduğunu da fark etmiştim, ancak onların da ne tür kuşlar olduklarını, hangilerini avlayıp yiyebileceğimi, hangilerinden korunmam gerektiğini bilmiyordum. Geriye dönerken kıyısından geçtiğim ormanın kenarında bulunan büyük bir ağacın dalına tünemiş, oldukça iri bir kuşa ateş ettim. Sanırım dünyanın yaratılmasından bu yana, burada atılan ilk silah benimkiydi. Daha silahımı ateşler ateşlemez, ormanın her tarafından sayısız türde kuş havalanarak şaşkınlık ve korku içerisinde öterek büyük bir gürültü koparmışlardı, ancak onları incelemeye çalıştığımda bir tanesinin bile ne türde bir kuş olduğunu bilmediğimi anladım. Öldürdüğüm yaratığa gelince, rengine ve gagasının şekline dayanarak onun bir tür şahin, tırnak ve pençelerine bakacak olursam da sıradan bir kuş olduğunu söyleyebilirim. Ancak eti leş gibi kokan bir hayvan olduğu için, hiçbir şekilde yemek için uygun bir tür değildi.
Yapmış olduğum bu keşiften kısmen memnun olmuş hâlde, salımın bulunduğu noktaya geri döndüm ve kıyıya getirmeyi başarmış olduğum yükümü boşaltmak için çalışmaya başladım, bütün bu işleri halletmem günün geri kalanı boyunca sürdü. Gece çöktüğünde ne yapmam ve nerede yatmam gerektiğini bilemez durumdaydım, vahşi hayvanların gelip saldırmasından dolayı geceleri yerde uyumaktan korkuyordum fakat bu korkularımın da tamamen yersiz olduklarını daha sonradan anlamıştım. Gemiden yüklemiş olduğum tahta ve kereste parçalarını elimden geldiğince kıyıya doğru taşıdım ve o geceki konaklama yeri olarak kendime küçük bir tür kulübe yaptım. Yemeğe gelince, vurmuş olduğum kuşun bulunduğu ormanın kenarında tavşana benzeyen bir iki hayvan olduğunu görmüştüm.
Şimdi de gemiden benim için faydalı olabileceğini düşündüğüm pek çok şeyi, özellikle de ip, yelken ve karaya taşınabilecek diğer tüm eşyaları getirmeyi düşünmeye başlamıştım. Mümkün olursa, gemiye başka bir sefer daha yapmaya karar verdim. Ve patlayacak bir sonraki fırtınanın gemiyi tamamen parçalara ayıracağını bildiğim için, alabileceğim her şeyi gemiden çıkartana kadar başka hiçbir işle uğraşmama kararı aldım. Sonrasında yeniden salımı kullanabilir miyim diye kontrol ettim, ancak bu pek mümkün gibi görünmüyordu; bu yüzden de geçen sefer yaptığım gibi gelgitin çekilmesini bekleyerek yola çıkmaya karar verdim. Öyle de yaptım zaten, sadece bu sefer denize girmeden önce kıyafetlerimi kulübemde çıkararak üzerimde sadece keten şortum ve çoraplarım kalana kadar soyundum.
Yine bir önceki seferde yaptığım gibi gemiye gittim ve ikinci bir sal hazırladım; ilkinden fazlasıyla deneyim kazanmış olduğumdan, bu sefer salımı ne batacak kadar ağır ne de devrilecek kadar hafif yüklememeye dikkat ettim; dönüşümde yine işime çok yaracak birçok faydalı eşyayı karaya çıkarmayı başardım. İlk olarak geminin marangozunun eşyaları arasında bulunan iki çuval dolusu çivi ve mıhı sala yükledim, büyük bir tornavida, bir iki düzine kadar balta takımı ve hepsinden öte benim açımdan gerçekten çok yararlı olacak bileyi taşı denen eşyayı yanıma aldım. Bütün bunları, topçuya ait birkaç eşyayı ve özellikle de iki ya da üç demir kargaburnu ve iki küçük tüfek mermisi, yedi misket, başka küçük miktarda barut, büyük bir top yaprak kurşunu ve iki fıçı saçmayı bir kenara ayırdım. Ancak son aldığım fıçı o kadar ağırdı ki, onu ne kadar uğraşırsam uğraşayım geminin güvertesine çıkarmayı başaramadım. Bunların yanı sıra, bulabildiğim bütün kıyafetleri, yedek bir üst yelkeni, bir hamağı ve yatak takımını aldım; bütün bunları ikinci salıma yükledim ve bu sefer bütün eşyaları