12

      – On kerottu, muinen on lähetty tyttäret ta pojat kuuntelomah. Lähtiettih avannoilla, konša roždestvo oli ta siitä Vieristä ta Rostuo. Sillä kešellä käytih.

      Männäh siitä avannolla, šanotah, jotta ei pie ni mitä virkkua. Pannah čuna, čuna pannah avannolla, jotta čunan piällä issutah. Kerran höyrähti vesi, toisen höyrähti vesi, kolmannen kun höyrähti, ta iče hyö juokšomah, a heilä ei olis pitän juošša.

      Yksi oli rampa tytär. Hyö lykätäh, se rampa tytär jäi kylkeh ta. Hiän avuamet sillä rammalla tyttärellä, kun lykkäi käteh, a iče juoksi.

      – Avuamet?

      – Avuamet, jotta totta se on bohassukši, a toiset juoštih pirttih, nin kun ne pirttih juoštih, nin kun akka kerkii puat panna piäh, maitopuat, a kulla ei kerin maitopatua panna, ni siltä piän leikkai, a kellä maitopuat, ni maitopuat piäššä, niilläh jiätih, siihe se loppu. Se oli Vierissän akka, se käytih kuuntelomah. Šiitä tuaš kun yksi kerta, nin siitä on tuas äijä kuuntelijie ta siitä čunan piällä hyö tuaš ollah. Höyrähti se vesi kolmeh kertah, kolmannella kertua nousi, siitä kaikin juoštih, a yksi jäi siihe puajimah. Šano, jotta.

      – Mikä yksi? – Minä täššä.

      – Mikä kakši? – Šilmät piäššä.

      – Mikä kolme? – Kolme jalkua rukilla.

      – Mikä nel’l’ä? – Nel’l’ä nännie lehmällä.

      – Mikä viisi? – Kiäššä šormet.

      – Mikä kuusi? – Reješšä kaplašta.

      – Mikä šeiččemen? – Otavašša tähtie.

      – Mikä kahekšan? – Tynnyrissä vannehta. (kaheksan kaplašta reješšä?)

      – Mikä yhekšän? – Ihmiseššä reikyä. (loikkuo?)

      – Mikä kymmenen? – Kymmenen kynttä varpahissa.

      A siitä vielä tiijuštau, jotta “Kallisko on česnokkakilo Vienašša?“ Vielä sen oli tiijuštan, sen siitä, ta siitä oli männyn. Se ošasi vaššata, ni ei ni mitä luatin hänellä.