Ομιλήσετε αν δύνασθε! Τι είσθε;

          Χαίρε, ω Μάκβεθ, χαίρε συ, Μάκβεθ, του Γλάμη Θάνη!

          Χαίρε, ω Μάκβεθ, χαίρε συ, του Καουδώρ ο Θάνης!

          Χαίρε, ω Μάκβεθ, Βασιλεύς μετέπειτα θα γείνης!

          Ω φίλε, τι ξιππάζεσαι, ωσάν να σε φοβίζουν

          ακούσματα ευχάριστα; – Εσείς, σας εξορκίζω,

          αποκριθήτε! – Πλάσματα της φαντασίας είσθε,

          ή όντα είσθ' αληθινά κ' αι τρεις, καθώς σας βλέπω;

          'ς τον σύντροφόν μου είπετε τον τωρινόν του τίτλον,

          και του επρομαντεύσετε με τους χαιρετισμούς σας

          και μέλλουσαν ευγένειαν κ' ελπίδα βασιλείας,

          ώστ' έμεινε εις έκστασιν. Δεν μου 'μιλείτ' εμένα;

          Ανίσως και προβλέπετε ο Χρόνος τι θα σπείρη,

          εάν να 'πήτε δύνασθε ποιος σπόρος θα φυτρώση

          και ποίος όχι, 'πήτε μου κ' εμέ, που δεν γυρεύω

          την χάριν ή την έχθραν σας, αλλ' ούτε την φοβούμαι!

          Χαίρε και συ!

              Χαίρε και συ!

                  Χαίρε και συ, ω Βάγκε!

          Του Μάκβεθ ταπεινότερε και μεγαλείτερέ του!

          Όχι εξ ίσου ευτυχή, αλλ' ευτυχέστερέ του!

          Συ θα γεννήσης βασιλείς κι' αν βασιλεύς δεν γείνης.

          Λοιπόν κ' οι δύο χαίρετε, ο Μάκβεθ και ο Βάγκος!

          Σταθήτε, γλώσσαι σκοτειναί, και άλλα να μου' πήτε,

          Του Γλάμη Θάνην μ' έκαμεν ο θάνατος του Σίνελ8

          αυτό το ξεύρω· αλλά πώς του Καουδώρ ο τίτλος;

          Ο Θάνης ζη του Καουδώρ κ' είναι πολύς και μέγας!

          Το δε να γείνω βασιλεύς, απίθανον εξ ίσου

          όσον να γείνω Καουδώρ. Να μου ειπήτε πόθεν

          σας έρχετ' η ανήκουστος αυτή πληροφορία;

          και διατί 'ς αυτόν εδώ τον έρημον τον λόγγον

          μ' αυτούς σας τους προφητικούς χαιρετισμούς κ' αι τρεις σας

          τον δρόμον μας εκόψετε; Σας εξορκίζω, 'πήτε!

          Βγάζει κ' η γη, 'σαν το νερό κ' εκείνη, φουσκαλίδες!

          Φούσκαις της γης ήσαν κι' αυταί. Τι έγειναν; πού είναι;

          Εις τον αέρα. 'Σκόρπισε το άυλο κορμί των

          καθώς αχνός 'ς τον άνεμον. Ας έμεναν ακόμη!

          Τα όντ' αυτά τα είδαμεν αληθινά εμπρός μας,

          ή μη εφάγαμεν κ' οι δυο απ' το φυτόν της τρέλλας

          κ' έφυγε ο νους μας;

                  Βασιλείς