'n Ander mens. Zirk van den Berg
Читать онлайн книгу.
berg nie meer te sien nie. Hy laat sak sy kop en stap, wag vir Acker om sy verskyning te maak.
Daar is meer verkeer en minder straatmense in hierdie deel van die stad as waar hy vanoggend geloop het. Die karre ry in groepe, soos die verkeersligte hulle toelaat. ’n Blinkpers Ford Telstar met twee visstokke op die dak kom verby en parkeer ’n blok verder. Niemand klim uit nie. Toe Daniël naderkom, kan hy iemand in die bestuursitplek sien. Dan gaan die passasiersdeur ’n ent oop en die bestuurder leun nader. “Verskoon tog, kan jy my sê hoe kom ek in Langstraat, ’n plek met die naam Vredenburgsteeg?”
Die adres waar die meisie vermoor is. “Ek was al daar.”
Die deur gaan wyer oop. “Ek’s Mike Acker.”
“Daniël Enslin.” Daniël klim in en Acker trek weg.
“Ek kon nie so gou ’n veilige plek reël waarheen ek jou kan vat nie,” sê Acker. Hy is ’n maer man, digby vyftig, met die blouerige skynsel van donker baard wat sy hol wange kleur. Sy hare is yl. Hy dra ’n droopy sonbril, jeans en ’n kortmou-gholfhemp met ’n klawerhandelsmerk. “Ek dink ons moet ’n paar lyne gaan natmaak van die rotse af daar by Mouillepunt.”
Daniël het niks te sê nie. Watookal. Dis buite sy beheer.
Hulle stop by ’n rooi lig. ’n Vet vrou loop oor die pad, glimlag verskonend vir hulle – jammer julle moet dit sien, jammer ek is so vet, jammer ek sleep hierdie logge lyf voor julle oor die straat. Sy loop verby en die lig word groen.
“Wat’s jou verbintenis met Frank Redelinghuys?”
“Ons is seker vriende, sou mens kon sê.”
“Jy werk nie vir hom nie?”
“Nie eintlik nie.”
“Ken jy hom al lank?”
“Agttien maande, twee jaar, iets in daai lyn.”
“En jy was Woensdagaand saam met hom?”
“Vir ’n deel daarvan.”
“Het jy gesien wat gebeur?”
“Hy was besig om haar te . . . vry.” Daniël stop toe hy besef hoe onvanpas sy beskrywing is. “Hy’t haar gesig in die kussing gedruk. Ek weet nie of dit is wat haar dood veroorsaak het nie. Op daai oomblik het ek nie twee keer daaroor gedink nie. Miskien was dit sommer niks.”
“Nee, ek dink dis genoeg. As ons hom op die toneel kan plaas, kan ek iemand oortuig ons moet DNA kry om te vergelyk met die semen wat hulle in haar gekry het.”
“Wat sou dit wys? Ek bedoel, as sy ’n prostituut was . . .”
“Met soveel vigs in die rondte sal geen professionele meisie haar lewe of inkomste sonder ’n kondoom waag nie. Ek dink nie die saad kom van ’n kliënt af nie.”
“Sal dit genoeg wees om hom skuldig te bevind?”
“Hopelik. Sy het dwelms ook verkoop. Ek raai ons sal dit ook kan terugspeur na Frank Redelinghuys toe. As ons eers toestemming kry om rond te snuffel, reken ek ons sal genoeg kry om hom vir ’n lang tyd toe te sluit. Dwelms, wapens, afpersing, omkopery . . . noem maar op. Die man is veelsydig.”
In een van die systrate sien Daniël ’n minaret, een van die stad se moskees. “Hy lyk nie ryk genoeg om in iets groots betrokke te wees nie.”
“Jou vriend is ’n bedrieglike kêrel. Hy verkies om veilig te speel, en dit kos geld. Daar’s baie mense om te betaal. Ek weet nie hoeveel polisiemanne in sy sak is nie. Dis hoe ek die eerste keer op hom afgekom het, toe ek korrupsie in die polisie ondersoek het.” Acker stamp sy handpalm teen die stuurwiel. “As ek hom kan vastrap . . .”
Hulle ry verby die verwaarloosde Groenpuntstadion, draai regs in Strandweg en parkeer oorkant ’n ry hoë woonstelblokke. Acker gee vir Daniël ’n sonbril en ’n hoed met ’n flap wat die agterkant van sy nek bedek. Dan vat hy die visstokke en ’n boks visgereedskap en hulle stap rotse toe. Enigiemand wat hulle sien, sal dit net van agter af kan doen, waar nie veel wys nie. “Weet jy iets van visvang af?”
“Net van sien.”
“Laat ek dit vir jou doen.” Acker vroetel met die visstok, gooi die sinker tot anderkant die breek van die brander en gee die stok vir Daniël. “Hou dit net so vas, met jou duim op die lyn.”
“Wat as iets byt?”
Acker grinnik. “Ek het nie aas aangesit nie.” Hy kry sy eie lyn gereed, gooi in en soek sitplek. Op hierdie rotse is daar geen gladde vlakke nie. Die holtes tussenin is vol kitskosbokse, bierblikke, knope vislyn, ’n dooie meeu. Muggies maal rond. Acker kry ’n plek om te hurk met sy boude teen ’n klip en wys vir Daniël ’n ander bruikbare plek ’n tree of wat verder. Toe hulle albei hul sit gekry het, wys Acker na ’n geroeste staalstaaf wat bo die water uitsteek. “Onthou jy dit nog, toe die Seafarer op die rotse geloop het?”
“Is dit ’n deel daarvan?”
“Al wat nog bo die water uitsteek.”
“Ek was ’n seuntjie toe dit gebeur het,” sê Daniël.
“Ek het saam met my ouers hierheen gekom om na die skip te kyk terwyl hy opbreek.”
“Hulle het mos almal veilig afgekry, nè?
“Ja, hulle het ’n kabelbesigheid opgestel en die mense een-een na veiligheid gebring.”
Die son begin sak. Iewers aan Daniël se linkerkant hang ’n seemeeu soos ’n kind se vlieër, swart teen die lig. “Frank het my in die hande probeer kry vandag. Ek is dalk nou simpel, maar dit bekommer my.”
“Hy moet weet jy kan hom in die moeilikheid bring. Die vraag is, hoe ver sal hy gaan om die bedreiging uit te skakel.”
Uit te skakel. So ’n emosielose frase. “Jy’t iets gesê van iemand wat dood is voordat hy Frank kon verklap . . .”
Acker rol sy katrol ’n paar keer, wag dan weer.
“Jy dink jy sal my uit hierdie ding uit kan kry?”
“Ons sal jou vir ’n ruk moet wegsteek. Dis seker die beste om jou in ’n sel te sit.”
“So . . . Frank breek die wet en ek word opgesluit?”
“Dis die maklikste manier om jou te beskerm. So gou ons Frank agter tralies het, is jy uit.”
“En as hy loskom?”
“Dan . . .” Acker pluk aan ’n kraaines wat dreig om op sy katrol te vorm. “Dan maak ons ’n ander plan.”
Daniël se lyn wapper in die wind.
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «ЛитРес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.