Eindspel. Wilna Adriaanse
Читать онлайн книгу.
goed dat jy kan raai wat sy sal doen of nie doen nie?”
“Ek het haar nie lank geken nie, maar dis nie altyd die belangrikste nie. Wat belangrik is, is wat ek gesien en gehoor het toe ek saam met haar was. Ek het haar per geleentheid gevra waarom sy nie net by Allegretti intrek nie. Sy was in daardie stadium al twintig en dis nie asof sy werklik meer haar familie se toestemming nodig het nie. Haar antwoord was dat haar familie, en veral haar oom en tannie, baie goed vir haar is en ’n mens stel hulle nie graag teleur nie. En sy was baie ernstig toe sy dit gesê het. Jy moet onthou die Williamse het nie kinders nie en sy is soos hulle eie.”
“Ek dink jy was nog altyd selektief blind wat haar betref. Dis waarskynlik die rede waarom ek jou nie sou vertel het nie. Ek ken jou te goed. Ek kan eintlik sien hoe jou kop klaar begin werk het. Glo my as ek jou sê, as sy nie weggeloop het nie, is hierdie saak dalk baie meer kompleks as wat dit lyk en jy is nog nie reg daarvoor nie. Gaan huis toe en gaan kry jou kop behoorlik skoon. Die feit dat jy dadelik gekom het toe dit lyk of iemand jou soek, spreek boekdele. Jy het nog nie genoeg afstand gekry nie.” Hy staan op. “Ek moet ry.”
Toe hy voor die kantoor stilhou, kyk hulle vir mekaar.
“Gaan huis toe en gaan maak nog ’n bietjie tuin of speel ’n bietjie met die predikant.”
“Ek is bekommerd oor haar.”
“Ek weet, maar hierdie is nie jou probleem nie.”
Sy leun oor en soen hom op die wang. “Pas jouself op en sê groete by die huis.”
“Bel my darem so af en toe!” roep hy agter haar aan.
Sy lig haar hand.
“En stuur ’n troukaartjie …”
Ellie lig haar middelvinger.
Hoofstuk 9
Nick stop sesuur voor die adres in Milnerton. Die huis is ’n straat van die see af. Dis omring deur hoë mure en al wat sigbaar is, is die twee motorhuisdeure en ’n hek wat vermoedelik na die voordeur toe lei. Daar staan drie voertuie. Hy lui die klokkie. Barnard kom maak oop. Nick hoor gedempte stemme êrens in die huis.
Regs van die voordeur is ’n ruim vertrek wat seker ’n sitkamer moet wees. Op die oomblik staan daar twee lessenaars en ’n paar gemakstoele. Barnard beduie hom dieper die huis in, na ’n eetkamer met openinge na die kombuis en sitkamer toe.
By ’n lang tafel in die middel van die vertrek sit daar, tot sy verbasing, brigadiers Ahmed en Zondi. Hy herken hulle van die vergadering wat hulle na sy inhegtenisneming gehad het, en ander ontmoetings. Hy skud hand met albei en gaan sit langs Barnard.
“I hear you have problems and need our help,” val Andile Zondi met die deur in die huis. “What can you offer us in return?” gaan sy voort sonder om vir ’n antwoord te wag.
“What do you want?”
“Information. Everything you guys have on the people we are investigating. In other words, we want what you have. No excuses and no withholding info any longer. As you know, we had some very bad luck recently and one of our most opportunistic operations unfortunately also did not succeed. Partly because of you. We have a lot of trouble, but we can’t afford to sit on our hands until our internal problems have been sorted out. There are some very dangerous people out there that need to be apprehended. At the moment we are all after the same thing and it makes sense to consolidate our resources.”
“I’ll have to speak to my superiors. Some of our intel is highly confidential and if it falls into the wrong hands many lives will be at risk.”
“I have already spoken to Monica. She understands the problem and we have come to an agreement.”
Nick wonder waarom Monica hom nog nie ingelig het nie en van wanneer af hulle twee op voornaamterme is.
Hy knik en Zondi kyk na Ahmed.
“Ons,” Ahmed beduie na Zondi en Barnard, “het gepraat en besluit die beste sal ’n joint operation wees. Ek sal vir jou twee mense gee wat ek vertrou, en van hulle kant af kry jy vir Barnard en nog twee beamptes. Ons het eenvoudig nie meer om te spaar nie. Maar ek wil herhaal wat brigadier Zondi vir jou gesê het. Ek is nie Kersvader nie. Ek deel nie sommer net gunsies uit nie. As ek agterkom julle is besig om ons te screw, sal ek persoonlik sorg dat niemand julle in die vervolg selfs ’n glas water aanbied nie. Let alone hulp van enige aard. Ek gee jou persoonlik my woord dat ek enige tyd tot jou beskikking sal wees, maar as jy my bedonner, is jy uit.” Hy beduie met sy hand in die rondte. “Ons het hierdie huis reggemaak vir ’n operasie wat ons moes kanselleer. Julle kan dit gebruik. Sorg dat julle teen môreoggend vir ons min of meer ’n begroting en ’n plan van aksie ingee. Papierwerk wat ons op lêer kan hou.”
Nick stoot sy bene onder die tafel in en knik. Vanoggend se hoofpyn begin weer by sy slape klop. Voor hy iets kan sê, lui die klokkie en Barnard gaan maak oop.
Drie mans en ’n vrou stap agter Barnard in en kry sitplek om die tafel.
“Right, if we are all here we can begin. I don’t need to tell you that this meeting is highly confidential, as is all the info that you are about to receive. If I hear a word repeated of what is said here today, I will personally put you in jail.” Zondi kyk na Ahmed. “Do you want to say something at this stage?”
Hy skud sy kop. “You may continue.”
Sy beduie na Nick. “This is Colonel Malherbe from Interpol. He has been working undercover for the Allegretti family for a couple of years. Last night there was a shooting at the house of Enzio Allegretti and he has been missing ever since. A man who has been working for him was shot and is critically ill in hospital. That is the first part of a very complicated story.” Sy kyk weer na Ahmed.
“Soos brigadier Zondi sê, dit is ’n ingewikkelde storie, want die meisie aan wie Allegretti ’n paar maande gelede verloof was, word vermoedelik ook sedert Vrydagaand vermis. Clara Veldman. Clara se oom is Nazeem Williams.” Hy vee oor sy gesig. “Ons het rede om te glo Williams én Allegretti het dealings met die Russe en die Chinese. En dalk nog van die ander ook. Julle eerste prioriteit is om Allegretti en die meisie op te spoor. Die rede waarom julle nog nie hiervan weet nie, is omdat nie een van die verdwynings al by die polisie aangegee is nie. Kolonel Malherbe gaan die operasie lei, maar ons is ’n span. Ek soek julle volle samewerking.” Hy kyk na Nick en staan op. “Right, ons gaan julle los om aan die werk te spring.”
Andile Zondi staan ook op en Barnard stap saam met hulle voordeur toe. Nick kyk na die gesigte om die tafel. Hy wag tot Barnard terug is.
Hy vra hulle om hulleself om die beurt voor te stel en te sê van watter eenheid hulle is.
“Frans de Bruin. Misdaadintelligensie.” Frans is ’n lang, skraal man. Hy het krom skouers soos iemand wat sy lewe lank by deuropeninge moet buk. Sy gesig is ook lank en hy het groot ore.
“Stacy Hendriks. Georganiseerde misdaad.” Stacy lyk vir Nick soos iemand vir wie ’n mens jou probleme sal wil vertel. Sy het ’n sagte gesig met mondhoeke wat opkrul sodat dit die indruk skep dat sy permanent glimlag. Sy het ’n gemaklike en rustige energie. Haar donker oë is helder en hy vermoed ’n mens kan jou met haar misgis. Sy lyk maar net so rustig.
“Bonani Gaba. Organised crime.” Niks aan Gaba is sag nie. Dit lyk of hy uit hoeke aanmekaargesit is. Hy is aansienlik korter as De Bruin. Hy is nie vet nie, maar het ’n paar skouers en ’n hoekige bolyf soos ’n voorryman.
“Jeremy Jansen. Tegniese dienste.” Nick weet nie veel van die modebedryf nie, maar hy vermoed Jansen sou vir ’n model kon gaan. Alles aan hom is in proporsie en sy gesig is waarskynlik eenhonderd persent simmetries. Hy het groot donker oë wat seker al ’n paar vroue van hulle goeie voornemens laat vergeet het.
“Ek aanvaar die meeste van julle ken mekaar en vir kaptein Barnard?”
Almal knik.
“Eerstens, dankie dat julle bereid is om met die saak te help. Ek weet julle almal het vol dossiere. Van my kant af sal ek alles in