Hayat, sen şarapsın, meysin bir yudum,

      Yirmi dört senedir doyamadım, oy…

      Mey içinde yüzer durur üzüntü,

      Saki, işret nere, ukubet nere?

      Bazen bıkmış olur sevgimden aşkım,

      Göz yaşım bezdirir, içerim yalnız.

      Ben senden usanmam, sıkılmam, yaşam

      Gözünü aç, gözümü aç, Açgözlüm, gözüm.

      Ekşi bir şarapsın, ey tatlı hayat,

      Sabrım kasesine seni dökerim,

      İçerim gözyaşımı içtiğim gibi,

      Unutmaz hafızam tadını asla,

      Seni saklar kasem, kadehim sabır.

      Süslerim ben onu kadın ismiyle.

      Makon yo‘q,

      Zamon bor.

      Bordir zamonda

      Ijaraga turgan moddiyun avlod.

      Zamonga boqmagan avlod o‘zidan

      Xudo tortib olgan makonni

      Qaytarib berishni so‘rar dahodan.

      Biroq daho tangri emasdir,

      Uning qo‘lida

      Faqat g‘oya bor.

      Tirikchilik qilib bo‘lmas g‘oyada

      U makon emas,

      Zamon ham emasdir boqqaning bilan.

      Mekân yok, Zaman var.

      Vardır zaman içinde

      Kirada oturan özdekçi evlat.

      Zamana bakmayan evlat elinden

      Tanrı geri almış mekânı

      Tekrar vermesini ister dehadan.

      Ama deha Tanrı değildir,

      Onun elinde

      Ancak erek vardır.

      Yaşam sürdürülmez yalnız erekle.

      O mekân değil,

      Zaman da değildir, bakma boşuna…

      Payhon qilar odamni ekin,

      Tashbih nadur, dalalarning o‘zi biy.

      Cho‘llar uni quvlab boradi,

      Yo rabbiy.

      Odam ketib borar,

      Xudolarga yetmaydi

      dodi.

      “Qizil kitob”ga uni

      Yozmoqqa esa

      Yo‘q ekinning savodi…

      Harcar, ezer insanı ekin,

      Teşbih niçin, tarlalar bom boş

      Çöller onu kovalar durur

      Aman Tanrım…

      İnsanlar gidiyor,

      Tanrı duymaz

      çığlıklarını.

      “Kırmızı Kitap”a yazamaz

      çünkü bilmez ekin

      yazmayı…

      Odam taroshlamoq bo‘lsangiz toshdan,

      Toshni silang,

      Imkon qadar ko‘rgazing mehr.

      Toshlar faqat shafqat oldida

      Himoyasizdir.

      Toshga gullar tuting,

      Nimpushti gullar -

      Shafqat rangidagi gullarni tuting.

      Tosh, albatta, cho‘zar qo‘lini,

      Gulingizni olar,

      Qo‘lingizni o‘par

      Yig‘lab yuboradi, ishoning, shu tosh.

      İnsan yapmak isterseniz taştan

      Taşı okşayın,

      Şefkat gösterin olduğu kadar.

      Taşlar ancak şefkat karşısında

      Savunmasızdırlar.

      Taşa çiçekler sunun,

      Ak ve pembe çiçekler

      Şefkat renkli olsun çiçekler.

      Taş mutlaka uzatır elini

      Alır çiçeğinizi

      Öper ellerinizi

      Hatta ağlar, inanın, o taş

      Saraton

      Darmonday qurigan suvlar.

      Buloqning ko‘zlari o‘yiq.

      Suvsoq soylar ilon kabi bilanglab

      Ketib borar

      Suvloq yerlarga.

      Bunda chanqamas quduqlar faqat.

      Yozning chanqog‘in ko‘rib

      Xijolatdan yerga kirib ketgan quduqlar.

      Yaz

      Derman gibi kurumuş sular.

      Pınarların gözleri oyuk

      Susuz dereler yılanlar gibi

      kıvrım kıvrım ilerler

      sulu yerlere…

      Burada susamaz kuyular ancak,

      Yazın susuzluğunu gördüğü için

      Utancından yere batmış kuyular

      Seni sendan izladim,

      Yo‘qsan.

      Egalari ko‘chib ketgan uy kabi

      Bo‘m-bo‘sh