Wampir z bursztynem. Proza po polsku. Natalia Patratskaya
Читать онлайн книгу.
podszedł z aprobatą, upuszczając ofiarę na ziemię.
– Nie jesteś maniakiem? Może jesteś seryjnym kryminalistą! Chociaż to się dla mnie zmieniło – Polina rozmawiała ze sobą w towarzystwie Stepana.
«Polina, życie jest piękne i niesamowite, a ja jestem dobry i miły», chwalił się Stepan Stepanovich, zamykając za sobą drzwi mieszkania Poliny.
Rozdział 6
Po drodze był mężczyzna w wytartych dżinsach i czerwona kowbojska kurtka z plastikową torbą w dłoni. Jego silna ręka została narysowana na wagę. «Jaka waga może leżeć w paczce?» Pomyślała dziewczyna podążająca za nim. Ręka mężczyzny opadła jeszcze niżej i gwałtownie wzrosła. Na drodze spadł pakiet, w którym coś błysnęło. Mężczyzna zatrzymał się. Dziewczyna również zatrzymała się, lekko uderzając mężczyznę i nie rozpoznając w nim jakiegoś Stepana Stepanovicha, jego byłego kolegi.
– Wejdź, Margarito – rozpoznał ją Stepan Stepanovich. – Nie ma dla ciebie nic ciekawego.
– Stepan Stepanovich, czy nosisz złote ciężary? – zapytała Margarita z szyderczym uśmiechem.
– Żadna z twoich firm! Idź swoją drogą.
Margarita spojrzała na mężczyznę. Zastanawiała się, co on nosił?
– Mam solidną torbę. Mogę ci to dać, żebyś nosić swoją wagę – powiedziała Margarita tonem budującym.
– Nie potrzebuję twojej torby! – histerycznie krzyknął Stepan Stepanovich.
– Dlaczego krzyczeć? Daję torbę! – wykrzyknęła natarczywa dziewczyna, wyciągając pustą torbę uszytą z tkaniny.
Stepan Stepanovich mechanicznie wziął torbę. Podniósł tobołek z ziemi i od niechcenia wepchnął ten tobołek do torby oferowanej przez Margaritę. Jego dłoń zacisnęła się pod ciężarem przedmiotu. Torba zaczęła pękać w szwach.
– Cześć, Margarita! Zabierz swój prezent! On się łamie!
Margarita rozejrzała się, podeszła i wzięła podartą torbę. Stepan Stepanovich, trzymając się za ręce, trzymał przed sobą tobołek.
– Idź swoją drogą! Nie patrz na mnie! Krzyknął do niej.
– Dlaczego jesteś taki zły? Zapytała.
– Okay, zrobię to. Nie pozbywaj się cię inaczej! Dzisiaj obejrzałem stary dom mojego ojca, który wkrótce zostanie zburzony, i znalazłem domowej roboty sztabkę złota! Nie uwierzycie, ale to jest wlewka mojego ojca, więc on jest mój!
– Witaj, Stepan Stepanovich, nie ukradłeś go, ale znalazłeś złoty pręt w swoim rodowym domu. Raduj się i poszedłem.
– Nie, Margarita, nie idź! Jestem sam z tym kawałkiem złota. Bałem się wezwać taksówkę, ponieważ każdy taksówkarz, jak psycholog, szybko dowiaduje się, że noszę złoty pasek. Nauczyłeś się wszystkiego, a on wiedział.
– Rozumiem. Przyjdź do mnie. Mój dom jest blisko. Niedawno przeniosłem się do tego obszaru.
– Idziemy do ciebie. Mój dom jest jeszcze daleko – człowiek zdradził. – Margarita, odpocznę przez chwilę, porozmawiam z tobą i zadzwonisz do samochodu przez telefon. Postaram się nie rozmawiać z taksówkarzem.
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «ЛитРес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.