Вушацкі словазбор Рыгора Барадуліна. Рыгор Барадулін
Читать онлайн книгу.
быў, такі карапунька.
Каратэлька – гатунак морквы. Ляху каратэлькі пасадзіла, яе добра ў капусту крышыць.
Караўка – каравая, брудная, каляная ад гразі анучка. Здымі гэтую караўку – пасцялі чысты настольнік.
Карбљнец – карбункул, скула. Каб на цябе карбунец сеў!
Кармінá – корм. Карміны гэтай можна было нанасіць на ўсю зіму.
Карнавухі – з кароткімі вушамі. У карнавухага сабакі дарогу пытацца.
Карнáты – без хваста. Сабака ты карнаты. Каровіна – ялавічына. Тут давалі нейкую каровіну, а там адны рэбры.
Каруза – прыставала, надаеднік. Як прычэпіцца да каго каруза, не адстаніць. Такая каруза як смала прыстаніць – не адчапіцца.
Кархавінне – жабіна нераставанне, жабурынне. Поўная сажалка кархавіння.
Карчанець – зябнуць, слаба гнуцца (пра рукі). У проламцы лайно палашчу, рукі карчанеюць, нічога не ўзяць імі.
Карыкатурыцца – вычварацца. Што ты карыкатурышся, ты й так не красунчык.
Карынá – кавалак кары. З моцнай карыны можна й падэшвы зробіць.
Карэлая – брудная. Карэлую сарочку надзеў і хварсіць. Ідзі чыста, не йдзі карэла, ненавіджу мужыкоў, якія карэлыя ходзюць.
Карэлікі – брудная вопратка. Абрыдла мне ягоныя карэлікі мыць, вечна п’яны, у лужынах качаецца, як парсюк.
Карэннік – кошык з каранёў. У карэнніку добра бульбу насіць – трывалы.
Касавільна – кассё. Так улёг касіць, аж касавільна трашчыць.
Касмаўка – невялічкі ахапачак. Касмаўку сена пад паху – і дахаты.
Касљрыцца – хмурыцца, хмарыцца. Дождж, можа, і будзіць, з раніцы касурылася.
Касцёр – града дроў. Складзі дровы ў касцёр, хай ня мокнуць.
Катáнка – скручаная скароміна. Дала яму катанку здору на закрасу.
Катлянець – спаць з перапою (наліўшыся, як кацёл). Прыпаўзець дамоў і ўсю ноч катлянеіць.
Катовы мљдкі – зёлка кашачыя лапкі. Калі ў сцяну ўторкнуць катовы мудкі, яны ўсю зіму стаяць. Усе травы зніцелі, выпетралі, адны катовы мудкі рудзеюць пухнáта.
Каціхí – катахі, кацёлкі. Па вуліцы конскія каціхі валяюцца, не прайсці.
Кашлюн – хто дужа кашляе. Малы кашлюн усю ноч спаць не даваў.
Квасíны – ападонне ад квасу. Як быў квас, тады не было вас, а як засталіся квасіны, і вас чэрці пананасілі.
Квачак – маленькі пэндзлік. Квачакам добра сценку бяліць.
Кволіцца – шкадаваць сябе, песціцца. Німа чаго кволіцца, трэба робіць.
Квякат – прыглушаны гук ад удараў. Б’юцца – аж квякат ідзець.
Квякнуць – ударыць вобзем. Як квякнуў задзіраку, з таго й дух вон.
Кезік – мурлыканне, курня. Кот зацягнуў свой кезік.
Кешкацца – валаводзіцца, таптацца. Кешкаецца-каламешкаецца, ніяк з хаты ня выбірацца.
Ківок – п’яны. Ківок ківаіцца на вуліцы цэлы дзень.
Кілун – кнор. Свіння на кілуноў паднялася. Кілуніна – сала з нявыкладзенага (нявылегчанага) парсюка. Як закусіш кілунінай, аж салаўі на душы пяюць. Кілунінай закусіць – і пяршак як квасок здасца.
Кірмашовікі – пярэднія зубы.