– Proszę mi wierzyć, że myślę o tym, od kiedy tu trafiłem…

      – Żadnego alibi na tamtą noc i poranek?

      – Żadnego – potwierdził.

      – Gdzie pan wtedy był?

      Zawahał się, a w umyśle Chyłki zapaliła się czerwona lampka. Oczywiście, nie mógł być w domu, bo widziałby, że córka i żona znikły. Nie mógł też być w pracy, bo miałby alibi.

      Joanna poczuła się, jakby do tej pory miała zamroczony umysł. Opary alkoholu zdawały się znikać, a logika brała górę. Gdzie ten facet w ogóle pracował? Była pewna, że go o to pytała, ale teraz nie mogła sobie przypomnieć.

      Wyjęła telefon i włączyła aplikacje z notatkami.

      – Proszę dać mi namiar na swojego pracodawcę.

      – To nic nie da – odparł.

      – Dlaczego nie?

      – Bo nie byłem tego dnia w pracy.

      – Gdzie pan był?

      Jak przez mgłę przypomniała sobie, że pracował jako robotnik gdzieś na Ursynowie. Chyba przy budowie jednego z nowych osiedli na Kabatach. Więcej nie zdołała wyłowić z pamięci.