najwybitniejszy polski schmittolog R. Skarzyński, Carl Schmitt…, s. 46–59; Carl Schmitt – ideolog i polityk, [w:] Idem (red.), Carl Schmitt i współczesna myśl polityczna, Warszawa 1996, s. 39–56; Konserwatyzm, op.cit. s. 243–249; W poszukiwaniu istoty polityki i tego, co polityczne. Tomasz Mann,Max Weber, Carl Schmitt i Hannah Arendt pomiędzy emocjami, marzeniami i poczuciem rzeczywistości, „Studia nad Faszyzmem i Zbrodniami Hitlerowskimi”, 2010, t. XXXII, s. 20–21. W polskiej literaturze także B. Szlachta, Konserwatyzm. Z dziejów tradycji myślenia o polityce, Kraków–Warszawa 1998, s. 131–133.
41
Na przykładzie Hiszpanii F. Franco zob. np. L. Sánchez Agesta, Principios de Teoria Política, Madrid 1967, s. 91–94; P.C. González Cuevas, El pensamiento político de la derecha española en el siglo XX. De la crisis de la Restauración al Estado de partidos (1898–2000), Madrid 2005, s. 174–177. Na temat Austrii E. Dollfussa np. B. Galletto, Vita di Dollfuss, Roma 1935, s. 109–114; E. Voegelin, The Authoritarian State. An Essay on the Problem of the Austrian State, [w:] Idem, The Collected Works, T. IV, Columbia 1989–2008, s. 250–252; R. Kochnowski, Państwo stanowe czy dyktatura proletariatu? Geneza upadku austriackiej demokracji w latach 1927–1934, Kraków 2012, s. 154–155. Na temat Słowacji ks. J. Tiso zob. F. d’Orcival, Le Danube était noir. La cause de la Slovaquie indépendante, Paris 1968, s. 200–202; B. Bekier, Naród i religia w Państwie Słowackim w latach 1939–1945, Wa
1
J.–W. Müller, Ein gefährlicher Geist. Carl Schmitts Wirkung in Europa, Darmstadt 2007, s. 15, 165.
2
H. Rumpf, Carl Schmitt und Thomas Hobbes. Ideelle Beziehungen und aktuelle Bedeutung mit einer Abhandlung über die Frühschriften Carl Schmitts, Berlin 1972, s. 50.
3
Ch. Lindner, Der Bahnhof von Finnentrop. Eine Reise ins Carl Schmitt Land, Berlin 2008, s. 7.
4
B. Willms, Carl Schmitt – jüngster Klassiker des politischen Denkens?, [w:] H. Quaritsch (red.), Complexio Oppositorum. Über Carl Schmitt, Berlin 1988, s. 578.
5
Cyt. za: H. Quaritsch, Über der Umgang mit Carl Schmitt, [w:] Idem (red.), Complexio Oppositorum, op.cit., s. 16.
6
F. Neumann, Behemoth. The Structure and Practice of National Socialism, 1933–1944, Chicago 2009, s. 49.
7
A. Laufs, Rechtsentwicklungen in Deutschland, Berlin 1991, s. 332–333; K. Kroeschell, Deutsche Rechtsgeschichte, T. III, Wiesbaden 2001, s. 249–251; S. Meder, Rechtsgeschichte, Köln 2002, s. 322–323.
8
J.–F. Kervégan, Que faire de Carl Schmitt?, Paris 2011, s. 9.
9
H. Blumenberg, Die Legitimität der Neuzeit, Frankfurt am Main 1996, s. 102–112.
10
H. Lübbe, Carl Schmitt liberal rezipiert, [w:] H. Quaritsch (red.), Complexio Oppositorum, op.cit., s. 427–440; H.–J. Arndt, Der Begriff des Politischen in der Politikwissenschaft nach 1945, [w:] Ibidem, s. 509–516; V. Neumann, Die Wirklichkeit im Lichte der Idee, [w:] Ibidem, s. 557–576; R.C. van Ooyen, „Volksdemokratie” und „Präsidialisierung” – Schmitt–Rezeption im liberal–konservativen Etatismus: Herzog – von Arnim – Böckenförde, [w:] R. Voigt (red.), Der Staat des Dezisionismus. Carl Schmitt in der internationalen Debatte, Baden–Baden 2007, s. 39–59.
11
P.E. Gottfried, Carl Schmitt. Politics and Theory, New York 1990, s. 2; P. Noack, Carl Schmitt.Eine Biographie, Frankfurt/M–Berlin 1996, s. 290–294; J.–W. Müller, Ein gefährlicher Geist, op.cit., s. 181–192, 217–228.
12
J.M. Beneyto, Politische Theologie als politische Theorie. Eine Untersuchung zur Rechts– und Staatstheorie Carl Schmitt und ihrer Wirkungsgeschichte in Spanien, Berlin 1983, s. 20–61; G. Gómez Orfanel, Excepcion y normalidad en el pensamiento de Carl Schmitt, Madrid 1986, s. 12–28; M. Fraga Iribarne, Carl Schmitt en interpretación española, [w:] D. Negro Pavón (red.), Estudios sobre Carl Schmitt, Madrid 1996, s. 137–160; P.C. González Cuevas, Carl Schmitt en España, [w:] Ibidem, s. 231–262; G. Gullión Kalle, Carl Schmitt en España, Madrid 1996; J. Lopez Garcia, La presencia de Carl Schmitt en España, „Revista de Estudios Politicos”, 1996, nr 91, s. 139–168; J. Molina Cano, Contribución a una bibliografía panhispánica de Carl Schmitt, „Empresas Políticas”, 2004, nr 4, s. 75–88; idem, Sombra y fama de Carl Schmitt en España, „Razón Española”, 2009, nr 155, s. 271–301; R. Campderrich Bravo, J.A. Estévez Araujo, Der Einfluss Carl Schmitts in Spanien, [w:] R. Voigt (red.), Der Staat des Dezisionismus, op.cit., s. 150–166; D. Kisoudis, Carl Schmitt, pensador español, „Empresas Políticas”, 2010, nr 14–15, s. 169–172.
13
M. Angelia, La Nuova Destra.Oltre il neofascismo fino alle „nuove sintesi”, Firenze 2000, s. 153–155; F. Germinario, La destri degli dei. Alain de Benoist e la cultura politica della Nouvelle droite, Torino 2002, s. 76–77; M. Böhm, Alain de Benoist und die Nouvelle Droite. Ein Beitrag zur Ideengeschichte im 20. Jahrhundert, Berlin 2008, s. 192–197; idem, Alain de Benoist. Denker der Nouvelle Droite, Schnellroda 2008, s. 93–96, 129–130; M. Blumentritt, Die politische Theorie Carl Schmitt als Urbild der „Neuen Rechten”, na stronie internetowej comlink.de [20.09.2015.].
14
C.–D. Wieland, Die Linke und Carl Schmitt, „Recht und Politik”, 1985, nr 21, s. 197–213; E. Kennedy, Carl Schmitt und die „Frankfurter Schule”: deutsche Liberalismuskritik im 20. Jahrhundert, „Geschichte und Gesellschaft”, 1986, nr 12, s. 380–419; P. Haungs, Diesseits oder jenseits von Carl Schmitt? Zu einer Kontroverse um die „Frankfurter Schule” und Jürgen Habermas, [w:] H. Maier, U. Matz, K. Sontheimer, P.–L. Weinacht (red.), Politik, Philosophie, Praxis. Festschrift für Wilhelm Hennig zum 65. Geburtstag, Stuttgart 1988, s. 526–544; J.–C. Monod, La radicalité constituante (Negri, Balibar, Agamben) ou peut–on lire Schmitt de droite à gauche?, „Mouvements”, 2005, nr 37, s. 80–88; J.–W. Müller, Ein gefährlicher Geist, op.cit., s. 181–192; J.–F. Kervégan, Que faire de Carl…, s. 65–70.
15
Np. R. Skarzyński, Konserwatyzm. Zarys dziejów filozofii politycznej, Warszawa 1998, s. 243–249.
16
A. Wielomski, Konserwatyzm. Główne idee, nurty i postacie, Warszawa 2007, s. 210–221.
17
A. Mohler, Konserwatyzm niemiecki po 1945, „Arcana”, 2000, nr 1, s. 65–66.
18
Zob. klasyczne prace na temat niemieckiego rewolucyjnego konserwatyzmu: K. Sontheimer, Antidemokratisches Denken in der Weimarer Republik. Die politischen Ideen des deutschen Nationalismus zwischen
