Токол. Айгүл ШАРШЕН
Читать онлайн книгу.
эми көз көрүнөө эле асыла баштады.
– Сен менин баламды тентитип каякка азгырып жөнөдүң ыя, ал сен эмес тарбиялуу бала, сага ата-энең жакшыраак тарбия бербептир да!
– Турдукан болбодубу эми, – Сагынбек ачуулу карады.
– Ушу сен келгени үйүбүздөн ырк кетти, сен үчүн уруш болот.
– Апа, мени бала катары көрбөсөң ачыгыңды айт да, Жамийлада эмне күнөө? – деди Турат, Жамийла ыйлагандан башка үн катпады.
– Күнөөсүбү, анын күнөөсү ар кимден боозуп сенин башыңды айлантып отурганы, сен маң баш ошого ишенип келесоо болуп отурасың.
– Сен кандай аялсың деги, дагы бир жолу сүйлөсөң сени менен мен ажырашамын, – деди Сагынбек ачуулу.
– Мейли ажыраш, бир кызалактын айынан төркүнүмө кетир! – деп сөз бербей ажылдаганда Турат сыртка чыгып кетти, анын эмнеге чыкканын эч кимиси деле баамдаган жок, Жамийла өз бөлмөсүнө кирсе дагы артынан кирип сүйлөй берди эле ал дагы сыртка чыкты, ары карап, бери карап Туратты таппады, анын оюна жамандык келбеди, түн бир оокумда төшөгүнө кирип жатып алды. Туратты досторуна кеткен экен деп ойлоду ал, таң эрте катуу уктап калган экен:
– Тур, Турат кайда кетти? – деп Турдукан бир тепкенде чоочуп бакырып тура калды.
– Апа-а!
– Ападан айлан, – Турат кана?
– Билбейм, кечинде чыккан бойдон…
– Билмексен болбой таап кел!
– Кайдан табам? – Кийине ордунан турду, анын дагы муундары калтырап жыгылганы турду, ошол убакта сырттан Сагынбектин боздогон үнү угулду.
– Оо жаратка-ан, бул эмне деген шумдугуң эле, каралдым ай, жалгызым а-ай! – дегенин угуп Турдукан жүгүрүп чыкты, анын артынан Жамийла эптеп басып бара жатып босогого жеткенде Сагынбектин Тураттын жансыз денесин көтөрүп келе жатканын бир билет, ошол бойдон кечке маал эсине келди. Апасы Тоту маңдайында отуруптур. Ал көзүн ачып эле:
– Апа, Турат келдиби? – деди алсыз.
– Кызым, шоруң каткырым ай, аның куураптыр го? – дегенде чачтары саксая туруп алып сыртты көздөй жүгүрдү:
– Турат, Турат кайда жүрөт, менден качпачы Турат! – деп чыгып келе жатканда алда качан үй тигип өлүктү жайына алып жаткырып коюп боздоп ыйлап отурган Сагынбек менен башкалар жардана карап калышты, артынан чыккан Тоту кызын кучактап башына жоолук салды:
– Эсиңе кел кызым, Турат эми жок, ал муунуп алыптыр!
– Аа-ай! – деген Жамийла кайра эсин жоготуп койду, боз үйдөн чыга калып Турдукан:
– Көзүмө көрсөтпөй жоготкулачы, кара жолтойдун айынан баламдан айрылдым, – дегенде Сагынбек басып келди:
– Кир азыр, ал эмес сен өлтүрдүң баланы, кечээ алып келбей койсом болмок экен, аялы бар эркектин башында аялы турушу керек, боюнда барын дагы жарыя кылабыз, – деди акырын. Турдукан буркурап ыйлап кайра үйгө кирди, каргап шилеп жатты, эртеси эле Туратты жайына коюшту, андан соң Турдукандын каргап шилегенинен улам Жамийланы ата-энеси алып кетти.
– Балам, барсаң барып тур, уулумдан калган туяк кызбы, уулбу бизге аман-эсен төрөп берсең болду, тагдыр экен, айла жок, – деп Сагынбек көз жашын көлдөтө узатып