Chłopi. Władysław Stanisław Reymont
Читать онлайн книгу.
align="center">
114
la (gw.) – dla. [przypis edytorski]
115
ciołak a. ciołek (gw.) – cielę. [przypis edytorski]
116
kierz (daw.) – krzew, krzak. [przypis edytorski]
117
staje a. stajanie – daw. miara długości, w różnych okresach i okolicach licząca od 100 do 1000 m. [przypis edytorski]
118
alkierz (daw.) – ustronny pokoik; sypialnia; tu: mniejsze pomieszczenie w karczmie dla lepszych gości. [przypis edytorski]
119
borgować (daw.) – dawać na kredyt. [przypis edytorski]
120
trześnia (gw.) – czereśnia. [przypis edytorski]
121
bez (gw.) – przez. [przypis edytorski]
122
półkopek (daw. a. gw.) – trzydzieści. [przypis edytorski]
123
galanto (gw.) – elegancko, porządnie. [przypis edytorski]
124
do zwiesny (gw.) – do wiosny. [przypis edytorski]
125
borg (daw.) – kredyt. [przypis edytorski]
126
bielizna – tu: biel śniegu. [przypis edytorski]
127
kierz (daw.) – krzew, krzak. [przypis edytorski]
128
dziewka – tu: służąca. [przypis edytorski]
129
szkopek a. skopek – naczynie, kubełek. [przypis edytorski]
130
stancja – tu: mieszkanie. [przypis edytorski]
131
zjadłeś fis – tj. pominąłeś jedną nutę. [przypis edytorski]
132
Gody – Boże Narodzenie. [przypis edytorski]
133
rychtyk (gw.) – akurat, właśnie. [przypis edytorski]
134
mój (gw.) – mój mąż. [przypis edytorski]
135
la (gw.) – dla. [przypis edytorski]
136
bróg – oparte na czterech słupach słomiane zadaszenie, pod którym składowano siano lub niewymłócone zboże. [przypis edytorski]
137
waju (gw.) – was. [przypis edytorski]
138
rodzonego – w domyśle: ojca. [przypis edytorski]
139
la (gw.) – dla. [przypis edytorski]
140
zwiesna (gw.) – wiosna. [przypis edytorski]
141
waju (gw.) – was. [przypis edytorski]
142
la (gw.) – dla. [przypis edytorski]
143
sielny (gw.) – silny, wspaniały. [przypis edytorski]
144
taczalnik – narzędzie do ostrzenia noży i toporów. [przypis edytorski]
145
stelisko (gw.) – trzonek topora. [przypis edytorski]
146
galanto (gw.) – elegancko, porządnie. [przypis edytorski]
147
Te, drzyki zapowietrzone, kiej się wyzwolita na hyclów – żart, nawiązujący do pracy hycla, łowcy bezpańskich psów, i jego pomocnika, oprawiającego zabite zwierzęta, oraz do zwyczajów w cechach rzemieślniczych, gdzie „wyzwoleniem” nazywano dawniej promocję ucznia-pomocnika na samodzielnego czeladnika. [przypis edytorski]
148
je – tj. ich, innych ludzi. [przypis edytorski]
149
wama (gw.) – wam. [przypis edytorski]
150
bez (gw.) – przez. [przypis edytorski]
151
narywać się – przepracowywać się, przedźwigać się. [przypis edytorski]
152
la (gw.) – dla. [przypis edytorski]
153
zwiesna (gw.) – wiosna. [przypis edytorski]
154
galanty (gw.) – elegancki, porządny. [przypis edytorski]
155
gapa (gw.) – wrona. [przypis edytorski]
156
kuntentny (gw.) – zadowolony. [przypis edytorski]
157
zwiesna (gw.) – wiosna. [przypis edytorski]
158
wycug – dożywotnie utrzymanie, jakie należy się rodzicom od dzieci, na które przepisali majątek. [przypis edytorski]
159
na księżą oborę poglądać – szykować się na śmierć. [przypis edytorski]
160
bróg – oparte na czterech słupach słomiane zadaszenie, pod którym składowano siano lub niewymłócone zboże. [przypis edytorski]
161
zwiesna