Susanna M Lingua Gunstelinge 5. Susanna M. Lingua
Читать онлайн книгу.
het reeds verder gery as wat Elmarie aanvanklik beplan het, toe dit haar meteens byval dat Mark se ryles seker lankal ten einde geloop het. Sy kyk na haar polshorlosie en sê besorg: “Ek vrees julle sal my nou moet verskoon. Mark wag seker al lankal vir my, en ’n mens weet nooit wat hy in my afwesigheid mag aanvang nie.”
Sy groet die twee mans haastig en ry vinnig in die rigting van die stalle. Soos sy vermoed het, is Mark se ryles lankal afgehandel en staan hy by die staldeur met die ponie en gesels.
Met hulle tuiskoms, terwyl Mark ander klere aantrek, neem Elmarie ’n vinnige stort en verklee in ’n koel somerrokkie. Daarna maak sy vir haar ’n koppie tee en gee vir Mark ’n glas melk.
Elmarie wag egter net tot Mark sy middagslapie geniet, toe skakel sy die Dekkers van Spitskop. Sy word gelukkig gou deurgeskakel, en ’n manstem beantwoord die telefoon.
“Hallo! Dis Elmarie Zeeman wat praat!” sê sy.
“Dagsê, meisie! Schalk Dekker hier –”
“Waarom antwoord jy die telefoon?” val sy Schalk half vererg in die rede. “Ek het jou oom-hulle gebel, nie vir jou nie!”
“Wag nou, swartoog, moenie so met my raas nie,” hoor sy hom laggend sê. “Ek kan mos nie help wanneer my oom en tante my beveel om die oproep te beantwoord nie!’
“O, nou goed. Aangesien jy nou weet met wie ek wil praat, sal jy seker nie omgee om die regte mense vir my na die telefoon te ontbied nie, dokter Dekker.”
“Maar, swartoog, ek weet nog nie met wie jy wil praat nie!” maak Schalk met ’n ondeunde stem beswaar.
“Dokter Dekker …”
“My naam is Schalk, meisie …”
“Ek is nie jou meisie nie, en jy weet baie goed met wie ek wil praat,” sê Elmarie nou duidelik onthuts.
“Nee, sowaar as wat ek leef, ek weet nie met wie jy wil praat nie. Sê maar vir my met wie jy wil praat?” hoor sy Schalk nou meer besadig sê.
“Ek wil met jou oom of jou tante praat; met wie anders dink jy?”
“Man, moenie so kwaad wees nie,” paai Schalk met ’n breë glimlag wat sy gelukkig nie kan sien nie. “Die twee oumense is ongelukkig nie dadelik beskikbaar nie, maar as jy jou telefoonnommer vir my gee, kan oom Carl jou oor ’n kwartier terugbel.”
“O, nou goed,” sê Elmarie met ’n ongenaakbare stem en gee hom haar telefoonnommer. “Ek sal ’n halfuur vir jou oom se oproep wag en niks langer nie.”
“Sê vir my, dit is ’n Pretoria-nommer, nie waar nie?”
“Ja, dit is ’n Pretoria-nommer.”
“En wat maak jy in Pretoria …?”
“Dit gaan jou nie in die minste aan nie, dokter Dekker,” maak sy hom terstond stil.
Sy kry byna ’n oorval toe sy hom hoor sê: “Maar natuurlik gaan dit my aan, swartoog. Alles wat jóú insluit, gaan my aan, as jy dit miskien nie weet nie!”
Sy wil hom vertel hoe aanmatigend hy is, maar dan besluit sy daarteen en plak die handstuk neer sonder om Schalk te groet. Wat haar betref, kan hy na sy peetjie gaan.
“Rissie!” sê Schalk hardop nadat Elmarie neergesit het. Toe loop hy vinnig na die twee oumense wat in die groentetuin doenig is.
“Wie het gebel, Schalk?” wil die oubaas weet toe die jong man hom weer by hulle aansluit.
“Dit was daardie swartoog van my wat met die multimiljoenêr gaan staan en trou het, oom Carl,” sê Schalk met ’n goedige glimlag. “Sy wou eintlik met oom Carl of tant Hester gepraat het, maar daar was nie genoeg tyd om een van julle te kom roep nie, dus moet julle haar dadelik terugbel. Ek het haar telefoonnommer in die boekie geskryf. Dit is ’n Pretoria-nommer.”
“Dan het sy natuurlik die brief gekry wat ek na haar gewese buurman se adres gestuur het,” sê die oubaas. Hy tel die mandjie groente op en sê voorts: “Kom, vrou, laat ons die meisiekind gaan bel en hoor wat sy te sê het. Miskien kan hulle tog ’n tydjie afknyp om vir ons te kom kuier …”
“H’m, dit sal gaaf wees as hulle vir ons kan kom kuier. Sy moet net nie haar man saambring nie,” sê Schalk en neem die mandjie by die oubaas.
“Ou seun, jy moet daardie swartkop vergeet, sy is nou getroud,” vermaan die ouer man. “Soek vir jou iemand anders en trou met háár.”
“Oom Carl, ek soek al die afgelope sewe jaar na die regte vrou. En toe ek haar einde ten laaste vind, gaan trou sy met daardie multimiljoenêr-vent nog voordat ek ’n poging kon aanwend om haar aan te keer,” sê Schalk. “Ek glo nie dit is regverdig dat ander mense ’n man se geluk so moet dwarsboom nie.”
“Jy het haar maar bloot te laat ontmoet, Schalk. Dis wat dit is,” meen die oubaas. “In daardie geval was sy dus nie vir jou bedoel nie.”
“In elk geval, laat ons gaan hoor of die klein rissiepit vir ons kom kuier,” sê Schalk.
Net toe hulle die huis binnegaan, begin die telefoon lui.
“Dit is beslis nie nou weer Elmarie nie,” sê Schalk. “Sy het gesê oom Carl of tant Hester moet haar skakel.”
“Nou goed, gaan hoor wie dit is, Schalk. Ek en jou tante gaan eers hande was,” doen die oubaas aan die hand.
Die jong man beantwoord die oproep en is merkbaar verbaas toe hy hoor dit is Herman van Coller wat praat.
“Ek vrees my oom-hulle is nie op die oomblik beskikbaar nie. Is daar ’n boodskap wat ek vir hulle kan gee?” wil Schalk weet.
“Wel, daar mag dalk nou ’n moontlikheid bestaan dat hulle die kind kan opeis,” hoor hy Herman sê. “U sien, Elmarie is besig om van haar man te skei –”
“Waarom? Wat het hy gesondig?” val hy Herman met ’n glimlag in die rede.
“Ek vrees dit is iets wat selfs die koerantmanne nog nie kon uitvind nie. As jy hulle bymekaar sien, sal jy ook glad nie sê hulle is besig om te skei nie. Hy kan dit nie eens verdra dat sy op straat met ’n ander man praat nie, en sy is nog steeds sy liefdevolle vrou. Ek weet eerlikwaar nie waarom hulle gaan skei nie.”
“En die kind? Hoe behandel hy hóm?” wil Schalk weet.
“O, hy lyk lief vir die kind. Hy het hom vanoggend na sy motor toe gedra, en dit is meer as wat ek sou doen …”
Schalk is duidelik opgewonde toe hy na sy gesprek met Herman by sy oom en tante in die eetkamer aansluit, waar die tante besig is om koffie te skink.
“Jy is net betyds vir koffie, Schalk,” sê die ou dame. “Wie het gebel?”
“Elmarie se gewese verloofde, tante,” sê Schalk met ’n ondeunde glimlaggie.
“Waarom glimlag jy so, ou seun? Wat het die kêrel te sê gehad?” wil die oubaas belangstellend weet.
“O, hy het maar net gebel om die pragtige Elmarie weer in die rug te steek,” sê Schalk met ’n lagklankie in sy stem. “Sy het hom bepaald weer iets aangedoen wat hom bitter gemaak het, daarom neem hy wraak –”
“Goed, nou kan jy ons vertel wat hy gesê het,” laat hoor die oubaas ongeduldig.
“Hy sê Elmarie en haar man is besig om te skei. Niemand weet wat die rede is nie, want hulle tree nog steeds op soos ’n gelukkige egpaar en die man is ook nog net so lief vir klein Mark,” vertel Schalk en vervolg met ’n ondeunde glimlag: “Dit lyk mos vir my of ek haar dalk nog op die ou end gaan kry, oom Carl.”
“Ek dink jy moet Elmarie maar eers gaan bel, ou man,” stel die ou dame voor. “Miskien is daar iets waaroor sy dringend met jou wil praat …”
“Vra sommer ook vir haar wat sy aan daardie Herman-vent gedoen het dat hy vandag weer so bitter is, oom Carl,” herinner