Tienerharte 3: Hartedief. Cecilia Steyn
Читать онлайн книгу.
gesien het. Sy het so broos gelyk. Dewald het heeltyd oor haar gehover en my nie eens behoorlik kans gegee om met haar te praat nie. En toe ek oor haar uitvra, het almal die onderwerp verander. Megan, Stefan se sus, het skelm vir my haar nommer gegee.
Desember het ek net oë vir Megan gehad, maar sy het haar hart op Dewald verloor. Waaroor ek nou baie bly is, want Lisa is die een vir my. Sy weet dit natuurlik nog nie. As ek myself net sover kan kry om haar te bel, maar sy ken my nie eens nie. Wat sê ek vir haar?
Dis ’n eerste vir my. Ek het nooit gedink daar sal ’n dag kom dat ek nie weet wat om vir ’n meisie te sê nie. Ek’s bang ek sê iets verkeerds en skrik haar af. Al wat ek sover kon doen, is om Lisa op ’n afstand te bewonder. En lyk my ek het haar nou goed die skrik op die lyf gejaag.
Liewer nie, dink ek weer aan haar antwoord. Wat is dit veronderstel om te beteken? Is ek so aaklig dat sy nie eens koffie saam met my wil drink nie? Kon sy nie net gesê het: Nie vandag nie of Dalk ’n ander keer, maar die meisie van my drome het sommer net besluit glad nie.
Ek kyk hoe Lisa afbuk om haar fiets se slot oop te sluit. Sy kyk senuweeagtig om haar rond. Hel, ek moet seker wegkyk. Ek staar oop en bloot, maar ek kan dit nie help nie. Sy is die mooiste meisie wat ek in my lewe gesien het. Haar blonde hare hang tot in die middel van haar rug. En daardie lang bene van haar gee my die wildste gedagtes.
Ek skud my kop. Die volgende oomblik kyk Lisa my in die oë. Uitgevang. Sy frons voordat sy op haar fiets klim en wegry. Fantasties. Nou dink sy seker ek’s ’n stalker.
Ek draf na my kar toe sonder die vitamiene wat ek wou kom koop het. Agter die stuurwiel kyk ek of ek nog vir Lisa sien. Sy ry uit die parkeerarea en ek besluit om haar te volg. Iets wat ’n regte stalker sou doen, sê my gewete vir my.
Ek glimlag net. Lisa Malan maak my nuuskierig, of dalk eerder mal. Sy laat my dinge doen wat ek normaalweg nie sou nie, maar noudat ons paaie weer gekruis het hier op Stellenbosch, kan ek haar nie weer deur my vingers laat glip nie.
Stadig ry ek ongesiens agter haar aan. Sy ry al hoe vinniger. Asof iets haar jaag. Weet sy ek volg haar?
Verdomp, sy kyk so rond, amper ry sy reg voor ’n kar in. Die ou swaai gelukkig betyds uit en mis haar voorwiel net-net. Hy lê op sy toeter. Sy waai net verskonend vir hom.
Lisa draai by ’n bekende gebou se hek in.
Dis waar die Elizabeth Galloway-studente bly.
Ten minste het ek een geheim oor haar ontrafel. Lisa swot mode-ontwerp.
Nou om die res oor haar uit te vind. En ek wil alles weet.
Lisa
Toe ek by ons woonstel instap, pluk ek angstig my foon uit my handsak. Musiek speel in Nikki se kamer. Verlig lees ek die boodskap van vroeër. Dis van Megan. Megan en Dewald wil hê ons moet vanaand gaan fliek.
Ek was so bang dit was weer Thomas. Al weet ek Thomas kan my nie meer in die hande kry nie, knaag hier ’n vrees aan my binneste.
Dankie, maar ek kan nie. Miskien volgende naweek? laat weet ek vir Megan.
Ek hou nie van jok nie, maar daar’s nie ’n manier hoe ek met my seer rug vir meer as ’n uur in ’n teater gaan sit nie. Daarom jok ek nie regtig nie. Ek weerhou net die volle waarheid en hoop sy vra nie uit nie.
Goed dan, laat weet sy.
Ek voel nogal skuldig, want Megan is baie gaaf. Sy is die beste ding wat met Dewald kon gebeur het. Ek moes geweet het Stefan se sussie sal net so gaaf soos hy wees. Ek ken vir Stefan ook van skooldae af. Hy en Dewald is nou al vir baie lank vriende. Soms wens ek ek kan net vir Dewald die waarheid vertel. Maar hy swot regte en kan tog so oorbeskermend wees … Ek weet sommer hy gaan uitfreak.
In my kamer sluit ek saggies die deur agter my toe. Ek trek die groot leertas onder my bed uit. Versigtig draai ek die nommers op die slot. Die sluitmeganisme glip oop.
My hande bewe.
Stadig trek ek die ritssluiter oop en lig die paar truie wat bo lê, haastig uit.
Voor my is die grootste fout wat ek nog ooit in my lewe gemaak het. Elke dag maak ek seker dis steeds daar. Sover het niemand al na my of die pakkie kom soek nie, maar dis nie te sê hulle gaan nie. Dis net ’n kwessie van tyd, en as hulle kom, is dít wat hier voor my lê, al wat ek het om mee te onderhandel vir my vryheid. Al manier hoe ek ’n normale lewe sal terugkry.
’n Klop aan my kamerdeur laat my ruk. “Lisa, kan ek inkom?” vra Nikki opgewek.
“Net ’n oomblik,” keer ek inderhaas. Ek trek die tas se ritssluiter weer toe en maak seker die slot is behoorlik gesluit. Ek stap na die deur en sluit dit saggies oop voordat ek die handvatsel draai.
“Jy sê my nie eens jy’s by die huis nie. Komaan, ek kan nie wag om dit te sien nie!” sê sy opgewonde.
Nikki wals by my kamer in. Haar oranje kuif wip oor die een kant van haar gesig. Nikki het donkerpers hare wat in ’n moderne bob bo haar skouers hang, net haar kuif is helder- oranje. Haar naels is swart geverf. Sy is baie klein en fyn gebou en dra net denims, T-shirts en sneakers. ’n Groot swartraambril omraam haar mooi bruin oë.
Nikki is al in haar middel twintigs. Sy het nie onmiddellik na skool begin swot nie. Sy het net eendag genoem dat Keanon vir haar klasse betaal. Sy sal my seker die hele storie vertel as sy reg is. Haar arms is vol getatoeëer en sy het twee piercings … Ek het liewer nie verder uitgevra nie.
“Jy was reg, Keanon is die beste,” verseker ek haar. “Ek is mal daaroor.” Ek sluk hard. As ek net myself kan oortuig om so sterk te wees soos die panther wat nou my rug versier.
“Was dit baie seer?” vra Nikki besorg.
“Dit was oukei.”
“Was Keanon toe darem ’n gentleman?” vis sy. Ek wonder hoekom sy my dit sou vra?
“Ja, natuurlik. Is hy nie altyd nie?” vra ek spottend.
“Ek wonder net partymaal oor al die meisies wat daar inkom vir tatoes.” Sy skud haar kop. “Dit moet seker tog vir hom ’n versoeking wees.”
Ek vat Nikki aan haar skouers en kyk haar in die oë. “Jy het niks om jou oor te bekommer nie, oukei?” Nikki knik effens. “Hy kon nie uitgepraat raak oor jou nie.” Dis die waarheid. Toe Keanon begin met my tatoe, het hy my vertel hoe talentvol Nikki is. Hy wil haar ook leer tatoeëer.
“Dankie,” sê sy. “Kom ek help jou. Ons moet seker die plastiek afhaal, of hoe? Buitendien kan ek nie langer wag om dit te sien nie!”
Ek kyk op my horlosie. “Jip, ons kan. Ek dink in elk geval dit raak nou sweterig. Dit jeuk verskriklik,” sê ek.
Ons stap badkamer toe. Nadat ek my hemp oor my kop getrek het, help Nikki my om die plastiek af te haal.
“Sjoe,” sê Nikki, en bekyk my vel van nader.
“So?” vra ek. “Wat dink jy?”
Nikki bly vir ’n oomblik stil, voordat sy antwoord. Hou sy nie daarvan nie? “Lisa, iets is fout.”
“Wat bedoel jy?” wil ek angstig weet. Ek loer oor my skouer na die beeld in die badkamerspieël. Die tatoe was dan netnou nog perfek. Die spieël is te klein. Deksels. Ek kan net ’n stuk by my skouer uitmaak, maar die deel wat ek sien, gee my skoon die rillings.
“Die tatoe is cool, maar jou vel … Dis rooier as wat dit moet wees.” Nikki vat saggies aan my rug. “En vuurwarm,” sê sy.
“Is dit nie dalk net die plastiek nie?” vra ek senuweeagtig.
“Ek glo nie.”
Nikki vat haar foon en bel vir Keanon. Sy verduidelik vir hom hoe dit lyk. “Thanks, baby,” sê sy vir hom.
“Keanon sê jy sal by ’n dokter moet uitkom. Klink vir hom of jy allergies is.”
Ek knik. Ek sal vir Dewald moet bel. Hy gaan in elk geval een of ander