Doodswens (Door Bloed Gebonden Boek 12). Amy Blankenship
Читать онлайн книгу.
Ze begreep niet waarom, maar door Ren betrapt te worden, voelde ze zich als een kind en fronste ze terwijl ze over het kussen schoof om dichter bij Nick te komen.
“Onder normale omstandigheden zou een privacy kristal hebben gewerkt met je opa en je andere familieleden ... maar ik ben geen mens,” vertelde Ren hen beiden, maar zijn woorden waren bedoeld voor Lacey. “En na wat ik zojuist heb gehoord, denk ik dat het bewaren van geheimen niet het beste idee is… in feite is het een heel slecht idee en jij,” voegde hij eraan toe, Lacey met een harde blik aankijkend, “hebt bijna de helft van het verhaal niet verteld.”
Lacey perste haar lippen op elkaar en wierp hem haar meest uitdagende blik toe. “Niemand heeft je gevraagd om af te luisteren, kleine stiekemerd.”
Ren torende plotseling boven Lacey uit en staarde haar aan met zijn intens zilveren ogen en zijn zonnebril in zijn vuist. Hoe durfde ze hem klein te noemen, hij was twee keer zo groot als zij.
Gypsy sprong op en ging snel achter Nick staan toen Ren zijn beide handpalmen tegen de rugleuning van de bank sloeg en Lacey tegen de kussens kooide.
“Begin maar te praten,” beval Ren met harde stem in de hoop dat intimidatie de sleutel was tot het verkrijgen van de details die hij wilde.
Nu Gypsy achter hem stond en zijn uitdrukking niet kon zien, spreidde Nick's lippen zich uit tot een brede grijns. Hij deed een stap achteruit, bracht zijn lichaam zo veel dichter bij het hare, en liet haar stilletjes weten dat hij haar zou beschermen tegen de grote uit de kluiten gewassen Ren. Het was niet zijn schuld dat Ren hem op de goede man liet lijken.
Lacey keek Ren even woest aan en liet iets uit haar zak glijden, zonder dat iemand het merkte. Ze voelde het dunne, warme metaal tegen haar huid en verraste iedereen toen ze met haar handpalm tegen Ren's borst sloeg en hem gemakkelijk van haar afduwde.
“Ga terug,” drong ze kalm aan.
Ren voelde iets in zijn huid prikken door zijn overhemd en deed inderdaad met tegenzin een stap achteruit. Zijn lippen werden dunner wetende dat ze een soort betoverd medaillon in haar hand had en met een snelle beweging rukte hij het van haar af. Toen hij onmiddellijk zijn hand verbrandde, slingerde hij hem door de kamer.
“Genoeg met het kinderachtige speelgoed?” gromde hij, in stilte wensend dat zijn hand zou stoppen met steken. Wat dat ook was ... het had hem niet erg gemogen en het gevoel was wederzijds.
“Ik hoef je niks te vertellen,” zei Lacey terwijl ze haar stem rustig hield en zelfs toen ze opstond.
Het feit dat het medaillon zo goed op hem had gewerkt, liet haar weten dat hij krachtig was. Het reageerde alleen op stroom en zou meestal niet eens werken op demonen op een laag niveau omdat ze er niet genoeg van hadden. Eerlijk gezegd had ze niet verwacht dat het bij hem zou werken ... het was gewoon het enige dat ze binnen handbereik had gehad.
“Ik ben misschien ook maar een mens, maar maak niet de fout me te onderschatten.” Lacey zuchtte luid toen Ren een dreigende stap in haar richting deed. “Ik ken je niet eens,” vertelde ze hem met opgetrokken wenkbrauwen.
Ren haalde geërgerd zijn hand door zijn pony en telde stilletjes tot tien… niet dat het hielp.
Lacey negeerde Ren en richtte haar blik op Gypsy. “Ik ga mijn jongenskleren uittrekken en ga douchen. Heeft opa de kleren bewaard die ik hier heb achtergelaten?”
Gypsy knikte en besloot dat Lacey meer ballen had dan ze zich herinnerde, hoewel haar nicht nooit echt een doetje was geweest. “Ze zijn opgeborgen in een koffer in de kast.”
Lacey glimlachte dankbaar. “Goed, ik zie je over een paar minuten. En jij,” vervolgde ze, terwijl ze Ren nog een keer boos aankeek en hem terugbetaalde voor de manier waarop hij haar een paar minuten geleden had behandeld, “haal het niet in je hoofd om te gaan gluren.”
'Alsof,' zei Ren beledigend en hij sloeg zijn armen over zijn borst terwijl hij haar de keer overgaf, 'je ziet eruit als een vieze kleine straatrat.'
Lacey liet een grijns op haar gezicht verschijnen en besloot dat als ze hem niet kon verslaan bij het beledigingsspel, ze plezier met hem zou hebben: "Je weet dat je dat wilt."
“Ik denk dat je het verkeerd hebt,” Ren keek boos op haar neer. “Jij bent degene waarvan bekend is dat hij het slot openbreekt en naar binnen glijdt waar je niet wordt uitgenodigd.”
Lacey gaf het op, gooide het geluiddempende kristal nog steeds in haar hand naar hem en ging op weg naar de douche, terwijl ze de deur achter zich dichtsloeg.
Ren grijnsde toen hij halverwege de vlucht het kristal ving en de snuisterij vakkundig in zijn zak stak ... ze zouden dat kleine beetje magie niet meer gebruiken.
“Ze vergat haar kleren,” merkte Nick op en knikte naar de kast die Gypsy had aangegeven.
Binnen enkele seconden vloog de deur weer open en Lacey stormde zachtjes mopperend naar buiten dat ze een testosteronvrije zone nodig had. Ze liep regelrecht naar de kast en trok de koffer in zicht.
Gypsy trok een wenkbrauw op en vocht tegen de grijns die op haar gezicht probeerde te verschijnen toen Lacey de zware koffer met haar de badkamer in trok en de deur weer dichtsloeg, zonder zelfs maar één keer hun kant op te kijken.
Op het moment dat ze allemaal de douche hoorden aangaan, liet Gypsy haar lichte lach de kamer vullen. Het zou zo leuk worden om haar nicht terug te hebben. Alsof er niets anders was… het meisje was vermakelijk en was haar beste vriendin geweest zolang ze zich kon herinneren.
“Ik begrijp niet waarom je zo geamuseerd bent,” gromde Ren en stormde het appartement uit, stampend de trap op. Hij had geen idee hoe hij in godsnaam zo verzwaard en opgewonden kon zijn.
Nick snoof en keek naar Gypsy, “ik geloof echt dat ze gewoon met elkaar aan het flirten waren.”
Gypsy knikte en vond het een goed idee. Misschien zou dit een andere reden zijn voor Lacey om te blijven. “Nou, als ze in de problemen zit ... en ik vermoed dat ze dat is, wie kan haar dan beter beschermen dan Ren?” Zei ze met een glimlach.
Nick wist niet of hij jaloers moest zijn dat ze dacht dat Ren een betere beschermer was dan hij, of dat hij blij moest zijn dat Gypsy het goed leek met Ren en Lacey's rare aantrekkingskracht tot elkaar. Hij dacht er even over na en gaf toen toe… stilletjes toegegeven dat Ren groter, sterker en veel machtiger was. Jammer dat de ondergang van de grote kerel het feit was dat hij een paar hersencellen miste.
Ren had het gekraak van Nick gehoord, maar negeerde wat hij insinueerde. Flirten… er was geen enkele manier waarop hij er ooit aan zou denken om zich tot die snotaap aangetrokken te voelen. Ze was sarcastisch, sluw en een dief ... allemaal minpuntjes in zijn boek. Hij liep de trap op en begon heen en weer te ijsberen in de enorme opslagruimte.
“Ze heeft me eigenlijk bevolen ... MIJ om niet te kijken,” riep hij hard fluisterend terwijl hij ijsbeerde.
Hoofdstuk 3
Lacey zuchtte toen het hete water over haar lichaam spoot en genoot van het gevoel eindelijk helemaal vrij te zijn van de bindingen die ze om haar borsten had gewikkeld om zichzelf eruit te laten zien als een tienerjongen. Ze had een goed idee om de gestolen kleren die ze droeg te verbranden.
Ze pakte de spons die aan de badkraan hing en zette de kraan wat warmer. Voor haar was ontspannen een luxe waar ze niet van had kunnen genieten sinds ze wegliep van Vincent en de horde demonen die achter haar aan zaten.
Vincent… zelfs de naam riep schuldgevoelens op en ze trok een bedroefd gezicht. Ze had hem een paar dagen ontmoet nadat ze een plattegrond had gekregen van het enorme museum waar opa haar naartoe had gestuurd. Toevallig waren ze allebei door verschillende mensen gestuurd om hetzelfde artefact te stelen.
Haar lippen trilden bij de grappige herinnering ... de blik op Vincents knappe gezicht toen hij haar betrapte op het binnendringen in dezelfde geheime kamer als waar hij was om in te breken. Als ze hadden geprobeerd te vechten over wie van hen het eerst was aangekomen en wie de buit verdiende, zouden ze de zwaarbewapende bewakers hebben gewaarschuwd die verderop in de gang stonden en