Doodswens (Door Bloed Gebonden Boek 12). Amy Blankenship
Читать онлайн книгу.
zodra hij genezen was en wakker geworden.
Vincent was het er ten slotte over eens dat het te gevaarlijk voor haar werd om te blijven hangen en had aangeboden haar te helpen ontsnappen. Het gebeurde gewoon zo dat de volgende missie hen terugbracht in hetzelfde museum waar ze elkaar hadden ontmoet. De taak omvatte het stelen van een apparaat waarvan werd gezegd dat het alle demonen binnen honderd meter ervan zou uitschakelen als het werd geactiveerd. Perfect.
Het plan was dat er maar één van deze klus zou terugkeren. Ze hoopten dat wanneer Vincent het apparaat aan Masters gaf, de demon gefocust zou zijn op het apparaat dat duidelijk een wapen tegen zijn soort was en niet meteen achter haar aan zou komen, waardoor ze de tijd zou krijgen om de betovering te vinden die ze nodig had om het merkteken dat Masters haar had aangedaan te verwijderen.
Ze hadden gemakkelijk het object gestolen dat voor haar veel leek op een tienzijdige metalen Rubik's Cube die was bedekt met gouden symbolen in plaats van kleuren. Terwijl ze daar waren, sloegen ze de bewakers knock-out en hadden ze hun wapens gestolen. Vincent had zich toen omgedraaid en haar een schattig 'tot ziens lieve vriend'-speech gegeven en een snelle kus op de wang gegeven.
Het probleem deed zich voor toen ze het museum verlieten en daar Masters en een horde demonen op hen wachtten. Masters hadden gelachen en gezegd dat het merkteken dat hij haar had gegeven hem een waarschuwing had gegeven over wat ze van plan was ... tot aan het feit dat ze de kleindochter van de Kameleon was en naar hem terug rende waar een hele kluis was vol met dingen waarin hij nu geïnteresseerd was ... inclusief de ziel bol.
Masters had toen naar Vincent geknikt en hem bedankt omdat hij haar had afgeleid en zich niet bewust was van de ware kracht van het teken.
Ze had Vincent beschuldigend aangekeken en toen het apparaat uit zijn hand gegrepen en gebeden dat ze wist wat ze deed, terwijl ze het snel begon te draaien. Ze was geobsedeerd door een foto van de Kubus voordat ze naar het museum kwam om hem te stelen en gebruikte die herinnering om de symbolen snel met elkaar te verbinden.
Eén voor één begonnen de demonen pijnlijk naar beneden te vallen, maar Masters niet… nee, die klootzak begon recht op haar af te lopen met een woedende glinstering in zijn ogen.
Toen had Vincent zich verplaatst. Ze had niet gemerkt dat hij een oud zwaard pakte uit dezelfde verborgen kluis waarin de Kubus had gezeten, maar daar lag het in zijn hand en hij hield het tegen de keel van de demon. In een even snelle beweging stak de demon zijn hand helemaal uit en stak het zwaard door Vincents borst en uit zijn rug.
“Rennen,” gromde Vincent naar haar vlak voordat zijn ogen dicht gleden en het hoofd van de demon naast hem op de grond viel.
Alle andere demonen keken haar aan vanuit hun buikligging, dus legde ze de Kubus voor haar voeten op de grond en deed precies wat Vincent haar had opgedragen ... ze rende als een gek.
Ze wist niet of Masters iemand had verteld wat hij over haar wist en bad dat de hebzuchtige klootzak haar geheimen niet had gedeeld uit angst dat een andere demon hem zou verslaan voor de legendarische ziel bol. Haar gedachten dwaalden steeds af naar Vincent, zich afvragend of hij in orde was of dat hij werd gemarteld vanwege zijn rol bij het helpen ontsnappen.
Ze konden hem niet permanent vermoorden, maar ze was zich er terdege van bewust dat er veel ergere dingen waren dan doodblijven ... keer op keer op brute wijze worden vermoord als één van hen.
Ze wierp een blik op haar schouder, wetende dat ze die spreuk moest krijgen en het merkteken moest weghalen, zodat Vincents offer niet voor niets was. Ze liet het hete water van de douche de stille tranen van haar gezicht spoelen terwijl ze haar vastberadenheid hernieuwde.
Boven stopte Ren plotseling met ijsberen en keek recht naar beneden terwijl hij het water door het systeem hoorde pompen. Een slinkse grijns verscheen op zijn gezicht toen hij zich realiseerde dat hij recht onder de badkamer boven stond waar Lacey was. Zijn blik volgde het geluid naar de muur waar de pijpen die het water door de hele ruimte stroomden, naar de vloer gingen en de schuilkelder in.
Ze had lang genoeg in die douche gestaan en hij was klaar om het opnieuw te proberen met het verhoor.
Hij liep naar de pijpen, legde zijn hand op degene die hij wilde en sloot zijn ogen, terwijl hij zich concentreerde op de temperatuurmeter van de boiler. Zijn lippen trokken zich tot een tevreden glimlach toen er ijs onder zijn vingers op de koperen pijp verscheen. De schreeuw die door de schuilkelder klonk, deed iedereen, behalve Ren, verrast opspringen.
In de stomende douche was het water in minder dan een seconde van gloeiend heet naar ijskoud geworden, waardoor Lacey zich terugdeinsde onder het stromende water vandaan. Tijdens het proces gleed ze uit op de gladde bodem van het bad en strompelde naar buiten terwijl ze het douchegordijn meenam.
“Lacey!” Riep Gypsy bezorgd.
Lacey maakte zichzelf los van het douchegordijn en schoof het opzij, dankbaar dat het niet naar beneden was getrokken.
“Het gaat goed,” riep Lacey woedend naar de douchekop. “Je hebt een nieuwe boiler nodig ... het verdomde ding is in minder dan een seconde van warm naar poolkoud gegaan.”
Gypsy fronste haar wenkbrauwen aan de andere kant van de deur en vroeg zich af waarom het water dat had gedaan. Ze had eerder een uur lang gedoucht en het warme water was prima geweest.
“Ik zal Ren even laten kijken,” riep Gypsy terug door de gesloten deur. “Hij heeft een manier om machines te manipuleren en ze te laten werken, zelfs nadat ze zijn gestopt met werken.”
Lacey draaide haar hoofd om en staarde met grote ogen naar de deur terwijl ze de uitleg van Gypsy hoorde en wist meteen wat er was gebeurd.
'Dit betekent oorlog,' siste ze zachtjes, maar omdat ze geen keus had, stapte ze weer in de kille straal om de rest van de zeep uit haar haar te spoelen.
Ren zat boven op de grond met zijn rug tegen de muur en een grijns op zijn gezicht. Even later hoorde hij voetstappen op de trap en nam hij niet de moeite zijn glimlach te verbergen toen hij zag dat het Nick was.
“Ik wist het,” riep Nick luid fluisterend uit. “Maar ik moet toegeven ... dat was best goed.”
Ren klopte naast hem op de koude pijp. “Ik heb mijn momenten.”
Nick haalde een hand door zijn haar. “Ik zou voorzichtig zijn in de buurt van haar ... Gypsy vertelde haar net dat je wel raad weet met machines.”
Ren's grijns werd breder. “Oké, dat is verdomd jammer.”
“Je hebt veel te veel plezier,” ze Nick beschuldigend.
“Natuurlijk,” beaamde Ren. “Laten we nu weer naar beneden gaan en kijken of ik erachter kan komen wat er mis is met de slechte boiler van Gypsy.”
Nick snoof en schudde zijn hoofd terwijl Ren terugliep naar de bunker. Hij genoot zo van het feit dat alle aandacht van Ren nu op Lacey leek te zijn gericht in plaats van op Gypsy.
Ren liep net op tijd de woonkamer in om de douche te horen stoppen. Hij wierp een blik op Gypsy en zag dat ze op de bank zat met een frons op haar gezicht.
“Wat is er aan de hand?” Vroeg Ren met een onschuldige uitdrukking.
“Mijn boiler werkt ineens niet meer,” legde Gypsy uit en wierp een blik op de badkamerdeur. “Lacey zei dat het zo ijskoud werd,” ze knipte met haar vingers.
“Dat moet waardeloos zijn geweest,” zei Ren, waardoor Nick zich omdraaide om te voorkomen dat Gypsy de brede grijns op zijn gezicht zag.
Lacey rilde tegen de tijd dat ze uit de douche kwam en droogde zich snel af. Ze sloeg de handdoek om haar heen, liep naar de spiegel boven de gootsteen en besefte dat ze er beter uitzag en zich beter voelde nu ze zich niet verstopte onder een laag vuil en kleding die veel te groot was.
Ze pakte Gypsy's haarborstel en begon ermee door haar lange donkere haar te strijken. Ze draaide zich om en bleef haar haar uitborstelen terwijl ze de grote koffer opendeed ... glimlachend toen ze alle kleren zag die ze had achtergelaten. Ze vocht tegen de drang om naar binnen te reiken en alles in de lucht te gooien, zodat ze erin kon rondrollen op