O, Turon yerlari,

      O, Turon ellar,

      Ne salaf urhosin eshitmagansiz.

      Bugun uchib keldi

      siz kutgan yellar,

      Hech qachon bu qadar entikmagansiz.

      Onamiz To‘maris,

      Otamiz Shiroq

      Non tutib turibdi yengliklarida.

      Ozodlik yagona,

      Ozodlik – bayroq

      Ulkan Osiyoning kengliklarida!

      Bugun alqagaymiz erka ruhini,

      Xalqim oldi abad Hurlik muhrini!

      Yurt qadrini so‘ragil

      musofirlardan,

      Erkinlik qadrini qullardan so‘ra.

      Sulton suyagi xor,

      ha, kofirlardan,

      Jaloliddin – sherdil, erlardan so‘ra!

      Ajdodlar yo‘lidir —

      Istiqlol yo‘li,

      Ular kalimasi bizga madadkor.

      Sohibqiron turar,

      gullar o‘ng-so‘li,

      Surati – siyrati ulug‘vor, poydor!

      O‘zbekyurt kuylaydi shonu madhini,

      Xalqim oldi abad Hurlik muhrini!

      Vatan, tarixingda

      Turkiston bo‘lib

      Ne buyuk Davlatlar qurib yashading.

      Sarhadsiz sarhadlar,

      dengizday to‘lib,

      Ne-ne saltanatlar evrib yashnading!

      Mening pirim erur

      Qul Hoja Ahmad,

      Ona tilim asli “Hikmat” tilidir!

      Navoiy – Allohdan

      berilgan Davlat —

      Millatim komili, millat piridir!

      O, bugun tinglayman pirlar shukrini,

      Xalqim oldi abad Hurlik muhrini!

      Tugadi yo‘lsizlik,

      Qaytdi shon-shavkat,

      Ipak yo‘llarida muazzam karvon,

      O, qaytdi Qur’onim —

      ilohiy qudrat,

      Qaytdi Farg‘oniylar – fozili jahon.

      Gulchambar, olqishga

      doxil, muyassar,

      O, o‘zbek dehqoni, o, tillo bobo,

      O‘tib ketibdi-ku

      bir yarim asr,

      O‘zi o‘z yeriga qaytgunicha to!

      Unutib bo‘lgaymi yovlar qahrini,

      Xalqim oldi abad Hurlik muhrini!

      Men fikr uqaman

      olis yuzlardan.

      Dil-dilim Tangrimning makoni erur.

      Shahidlar maydoni,

      kezdim izlardan,

      Qodiriy, Cho‘lponlar ko‘zlarida nur.

      Ularning qalami

      qolmadi yerda,

      Yo‘q ular sozlari qolmadi g‘arib.

      Kuyladi qasoskor

      hur ohanglarda

      Ulkan minbarlardan Abdulla Orif!

      O‘paman yurtimning tuproq, tug‘ini,

      Xalqim oldi abad Hurlik muhrini!

      Bugun qurilmoqda

      buyuk Imorat,

      Buyuk bunyodkorga mangu tashakkur!

      Ulug‘ maydon uzra

      minbarda azot

      Millatim sardori so‘zlaydi mag‘rur!

      Undan minnatdordir

      Do‘st, qardosh, ajdod.

      Haq Xalqni bosh qildi hokimiyatga.

      Uni sharafladi

      Kelajak avlod,

      U mangu daxldor Abadiyatga!

      O, Alloh! Qaytarding Yurt Temurini,

      Xalqim oldi abad Hurlik muhrini!

      Kecha guvoh edim

      zulm-zulmatga,

      Ko‘rganman yurt zorin, xorin: guvohman.

      Bugun guvohdirman

      Toju taxt – baxtga,

      Ogohlar ichida men ham ogohman!

      Azim Suyun, totdim,

      Hurlik totini,

      Ha, baxtli shoirman, baxtiyor inson —

      Ko‘rdim Imperiya

      halokatini,

      Kelar zamonlarga qilurman ayon!

      Bitdim avlodlarga qalbim qo‘rini,

      Xalqim oldi abad Hurlik muhrini!

      Bir Eylül

      Bin dokuz yüz

      doksan bir yılı! O, kutlu tarih!

      Zulüm parçalandı!

      Dağıldı kafes!

      Semavî özgürlük muzaffer oldu!

      titredi acımasız düşman!

      Kıvranır amansız!

      Asırlık esaretler kaldırıldı!

      Cihan meydanında

      Hür Özbekistan!

      O, Temurî millet! Size helal olsun!

      Canı gönülden duydum ben Tanrı’mın sevgisini,

      Halkım aldı sonsuz hürlük mührünü!

      Mutlulukla dol, Vatan,

      Mutluluğa bürün,

      Hayat ve Özgürlük sevincini tat!

      Sen de yaşamanın

      aslını öğren,

      Asırların elemli hırkasını at!

      O, ilahi gün! Gün!

      O, ilahi Ses!

      İstiklal, istikbal edildi ilan!

      Gök gürledi,

      Şimşek çaktı, yeter,

      Bir an heyecandan ayağa kalktı halk!

      Ben o günü hatırlıyorum Sözün sihrini,

      Halkım aldı sonsuz