Dostum konuşmaz

      Saatlerce derdimi anlatacağım ona

      Tan geçer akşam geçer

      Ak karaya kara beyaza dönüşür

      Güzde bahar gelir

      Dostum konuşmaz.

      Güzde çiçeklerin yazın suların

      Kışın kardelenlerin masalını anlattım

      Dostum konuşmaz.

      Bulutların arkasından bakıp söyledim

      Sararan yapraklara gömülüp söyledim

      Dostum konuşmaz.

      Derdi çoktu dostumun

      Konuşmaz.

      Allohim,

      Gunohim ko‘p

      Judayam ko‘p gunohim

      Gunohimdan o‘t demayman

      Qo‘rqqanim

      Do‘zaxdagi o‘t demayman

      So‘ramayman:

      Ey mehribon

      Sen ularni daf aylagin.

      So‘ragayman:

      Gunohimda

      Boshqalarning aybi bo‘lsa

      Sen ularni avf aylagin…

      Allah’ım,

      Günahım çok

      Oldukça çok günahım

      Günahımı bağışla demiyorum

      Korktuğum

      Cehennemdeki ateş demiyorum

      İstemiyorum

      Ey mihriban

      Sen’in onları def eylemeni.

      İstediğim;

      Günahımda başkalarının ayıbı varsa

      Sen onları affeyle…

      Qayg‘um manim,

      bir umrlik jo‘ram manim

      Yuragimning ich-ichida hujram manim

      Oynasidan oyning nuri tushib turgan

      Qafasdagi bulbuldayin uchib yurgan

      Qayg‘um manim

      Qayg‘um manim

      Tug‘ilmishdan soyamdayin yonimdasan

      Har dam manim jonimdasan qonimdasan

      Yillar oylar kunlarimu onimdasan

      Qayg‘um manim

      Qayg‘um manim

      Onam to‘kkan ko‘z yoshlarda ko‘rdim seni

      Mozorining boshlarida ko‘rdim seni

      Yuragimni tilib-tilib muz tig‘laring

      Qo‘shilishib “Onam” deya sen yig‘lading

      Qayg‘um manim

      Qayg‘um manim

      Unutayin desam kimni ismin aytding

      Tark etayin deganimni olib qaytding

      Yonimdasan izdihomu yolg‘iz paytim

      Qayg‘um manim

      Qayg‘um manim

      Bolaligim tashlab ketdi sen ketmading

      Ilk sevgi shodliklarim unutmading

      Bamisoli kuzakdagi bargixazon

      Bamisoli qorlardagi subhi azon

      Qayg‘um manim

      Qayg‘um manim

      Musichaday derazamda qo‘nib turgan

      Onamdayin hamma gapga ko‘nib turgan

      Ayni sahar shamchiroqday so‘nib turgan

      Yuragimga shabnamdayin inib kirgan

      Qayg‘um manim.

      Qayg‘um manim

      Umrim bo‘yi xayr demay salom demay

      Bo‘ldi etar endi bari tamom demay

      To‘ylarimda biron marta non tuz yemay

      Otamdayin qarab turgan bir so‘z demay

      Qayg‘um manim

      Qayg‘um manim

      Qayg‘um manim

      Yillar ketar oylar ketar qaramaysan

      Belim bukik sochim oq sen qarimaysan

      Kunlarimni sarmast etgan qari maysan

      Qayg‘um manim

      Qayg‘um manim

      Qayg‘um manim

      Bir kun kelar hayotimning guli so‘lar

      Mozorimning dunyoday keng bag‘ri to‘lar

      Yuragimdan unib chiqib chechak bo‘lar

      Qayg‘um manim

      Qayg‘um manim

      Qayg‘um manim

      Hüznüm benim,

      Bir ömürlük arkadaşım benim

      Yüreğimin derininde hücrem benim

      Camından ay ışığı vurup duran

      Kafesteki bülbül gibi uçup duran

      Hüznüm benim

      Hüznüm benim

      Doğuştan beri gölgem gibi yanımdasın

      Her an benim canımdasın, kanımdasın

      Yıllar, aylar, günlerim ve anımdasın

      Hüznüm benim

      Hüznüm benim

      Anamın döktüğü gözyaşlarında gördüm seni

      Mezarının başında gördüm seni

      Yüreğimi parça parça ederken buz hançerlerin

      Katıla katıla “Anam” diye sen ağladın

      Hüznüm benim

      Hüznüm benim

      Unutmak istediğimin ismini söyledin

      Terk etmek istediğimi geri getirdin

      Yanımdasın kalabalıkta da yalnızlığımda da

      Hüznüm benim

      Hüznüm benim

      Çocukluğum