Ажнабий юртларнинг томошасига

      Онегин шайланган эди мен билан.

      Лекин биз тақдирнинг тақозосича,

      Узоқ вақт айрилдик бир-биримиздан.

      У замон отаси вафот қилганди,

      Онегин қошига дув йиғилганди,

      Қарз бергувчиларнинг очкўз тўдаси,

      Ҳар кимнинг ўз ақли ва ўз режаси:

      Даъволардан нафрат қилди Онегин

      Ўз чекидан ўзи бўлганди рози,

      Қарзни тўлаш учун кетди мероси.

      Катта бир зиён ҳам кўрмади лекин.

      Гўё билган эди у олдинданоқ

      Қари амакининг ўлишин тез чоқ.

             Чиндан ҳам Евгений кутмаган дамда

      Иш бошқарувчидан олади бир хат.

      Ўлим олдидамиш амаки; ҳамда

      Видолашувни у истармиш фақат.

      Қайғули номани ўқиб Евгений

      Шу он суриштирмай нари-берини,

      Почтавойда чопди учрашиш учун.

      Ақча дарди уни эгаллар бутун.

      Алдаш, йиғи-сиғи учун у ҳозир,

      (Романни бошлаган эдим бу билан)

      Зерикар, ҳомуза тортар олдиндан.

      Мана, у қишлоққа етади ахир.

      Кўрарким, тахтада ётар амаки,

      Ерга жо бўлажак савғо сингари.

             Кўрди маъзаратга тўлган қўрани;

      Азага келишар яқин-узоқдан

      Кўмиш маросимин ҳаваскорлари,

      Дўстлар, бегоналар – бари ҳар ёқдан.

      Ўлик ҳам кўмилди; овқат еб-ичиб

      Поплар ва меҳмонлар жўнар гердайиб,

      Гўё бажардилар жиддий бир ишни.

      Онегин қишлоқда яшар бир киши

      Бўлиб қолди энди. Мана у ўрмон,

      Ер-сув, заводларга тамом хўжайин.

      Шу чоққача танти, исрофгар, олтин

      Қадрини билмаган бу танбал инсон

      Ҳозир жуда хурсанд: у илгариги

      Йўлин алмаштирди, на бўлса майли.

             Янгидай кўринди икки кунгина

      Онегинга бекас, танҳо далалар,

      Қоронғи ўрмоннинг салқини, яна

      Булоқлардан учган майин садолар;

      Учинчи кун тепа, дала, чакалак

      Уни овунтира олмади андак;

      Улар сўнг келтирди унинг уйқусин;

      Ва сўнгра кўп равшан кўрди Онегин;

      Қишлоқда ҳам бормиш айни дилгирлик.

      Гарчи на кўча бор, на сарой, на ёр,

      На карта, на баллар, на мунда шеър бор.

      Хафақонлик уни қўймай бир эллик,

      Пойларди кетидан пояма-поя

      Вафодор хотиндай ё мисли соя.

             Тинчлик ҳаёт учун мен туғилганман,

      Туғилганман қишлоқ сукути учун:

      Соз саси пастқамда жаранглайди шан,

      Ижодий хаёллар жон, қонга тўлғун.

      Маъсум, тин онларга берилиб тамом

      Жимжит