Com mówił wczoraj, powtarzam dziś rano,

      Cóż, waćpani nie jesteś jeszcze przekonaną?

      Jestem prawdziwie, milczę, i wszystkiemu wierzę.

      Nie dosyć na tem, bo to zapewne nieszczerze:

      Trzeba wchodzić w uwagi, przyczyny, powody,

      Tym sposobem przyjdziemy do zupełnej zgody.

      Otóż tak, powiedziałem wczoraj na wieczerzy,

      Że ta wojna, która się wokoło nas szerzy,

      Potrwa, może się mylę, może mniej lub więcej,

      Potrwa lat osiemnaście i dziewięć miesięcy;

      Potem zgodzą się, jak się każdy już zmorduje.

      Bo zwyczajnie po wojnie pokój następuje.

      Tak dotychczas bywało, lecz siadajmy, proszę.

      Siadają, Podkomorzyna

      Ach! jakie ja też nudy z tym człekiem ponoszę.

      Waćpani nie pamiętasz wojny siedmioletniej.

      Właśnie wtenczas, gdy umarł syn mój małoletni.

      Pamiętam, że trybunał sądziłem w Piotrkowie.

      Kasztelan był Marszałkiem, niech mu Bóg da zdrowie:

      Pani wojewodziny sądziliśmy sprawę,

      Nie wiem, o dożywocie, czyli9 o zastawę:

      Kiedy przyszła wiadomość, że pokój zawarty.

      Ja właśnie u marszałka grałem wtenczas w karty,

      Kazaliśmy dać wina, walnieśmy się spili

      Za zdrowie Niemców, co się w owych bitwach bili;

      Otóż pożar i dzisiaj tak będzie ognisty,

      Bo jak zważam gazety i z różnych miejsc listy,

      Jak razem kombinuję przeszłe, przyszłe rzeczy,

      Wojna potrwa, i nikt mi tego nie zaprzeczy.

      Ale, Starosto, kawa tymczasem ostygnie.

      Jak się to wszystko skończy, ja tak przewiduję,

      I zobaczycie z czasem, jeśli nie zgaduję.

      Cała ta długa wojna na tem się zakończy,

      Że król pruski z cesarzem najściślej się złączy,

      Anglia z Francją obronne uderzy przymierze,

      Rosja Krym cały odda, a Chiny zabierze,

      Szwed waleczny na zawżdy złączy się z Duńczykiem,

      Turczyn zaś wszystkich mocarstw będzie pośrednikiem.

      Przyznać należy, że to systema jest nowe.

      Względem mojej ojczyzny spokojną mam głowę,

      Zawarliśmy z potężnym sąsiadem przymierze,

      Jużeśmy dziś pewniejsi.

      Ja temu nie wierzę:

      Polska nigdy się z nikim łączyć nie powinna,

      Niech cicho siedzi, ale niech nie będzie czynna

      A jeżeli koniecznie o przymierze chodzi,

      Niech się z dalekim łączy, co jej nie zaszkodzi

      Z Hiszpanią, Portugalią, nawet z Ameryką.

      Z Persami, Tatarami, albo z Siczą10 dziką.

      Pewnie że lepiej z nimi; pożytek stąd czysty,

      Waćpani zawsze sprzeczna.

      Cóż tam?

      Z poczty listy.

      A to od mego syna; chwalebna ich praca

      Zawieszona na chwilę i syn mój powraca.

      Ciesz się, kochana żono, dzisiaj go ujrzymy.

      Jakżem szczęśliwa! dawno już po nim tęsknimy.

      Jam nie tęsknił, gdy zadość czynił urzędowi;

      Dom zawsze ustępować powinien krajowi.

      W nieprzytomności11 jego cieszyły mię wieści,

      Że się wśród tych cnotliwych mężów syn mój mieści,

      Co z przemocy i hańby kraj nasz wydobyli.

      Niedługo się tem wszystkiem będziemy cieszyli,

      Bóg wie, co porobiły sejmujące Stany,

      Dlaczego ten rząd, po co te wszystkie odmiany?

      Alboż źle było dotąd, a nasi przodkowie,

      Nie mieliż to rozumu i oleju w głowie?

      Byliśmy potężnymi pod ich ustawami,

      Jak to Polak szczęśliwie żył pod Augustami12!

      Co to za dwory, jakie trybunały huczne,

      Co za paradne sejmy, jakie wojsko juczne.

      Człek jadł, pił, nic nie robił, i suto w kieszeni,

      Dziś się wszystko zmieniło i bardziej się zmieni,

      Zepsuli wszystko, tknąć się śmieli okrutnicy,

      Liberum Veto Скачать книгу