Ettie Bierman Keur 7. Ettie Bierman
Читать онлайн книгу.
bly staan op die koue, donker stoep. Nie haar werk nie, nie komplimente of geld is belangrik nie. Sy het haar man lief en hy is al wat in haar lewe saak maak.
Waar is hy?
2
Carina draf met die trap op na die woonstel van die gebou se superintendent op die volgende verdieping.
Voor sy mevrou Ehlers kan vra om Tinus se kantoor en die polisie en hospitaal te bel, skree tant Susie: “Stop! Karrietjies, waar’s jy? Hier’s hy! Hy’s hier!”
Carina haas haar terug na hul woonstel toe.
Tinus leun teen die bruin deur, sy arms voor sy bors oormekaar gevou. Een kyk na sy gesig laat haar wens hy het liewer nog ’n rukkie weggebly.
“Hallo, lief. Is iets … Wat skeel?” hakkel sy.
Hy groet nie. “Alles.”
“Het jy ’n ongeluk gehad?”
“Ja.”
Carina merk nou eers dat sy hande vol ghries en olie is, maar daar is gelukkig nie bloed of gebreekte bene nie.
“Het jy seergekry, Tinus?”
“Binnekant.”
“Inwendig? Was jy by ’n dokter?”
“Ek glo nie ’n dokter het daarvoor raad nie; dalk ’n sielkundige.”
Carina frons. “Ekskuus?”
Tinus vee met ’n moeë hand oor sy gesig. Hy sug en soek in sy sak na die voordeursleutel. “Kom ons praat binne, voor die hele wêreld hoor wat ons sê.”
“Is nie, ek luister nie af nie,” stry ’n verontwaardigde tant Susie. “Ek probeer net hoor wat gebeur het. Watse ongeluk was jy in, Tienie?”
“Per ongeluk,” antwoord Tinus.
“Watse ding is dit?”
“Toeval.”
“Ook maar ongeskik, vandag se jong kêrels,” mompel tant Susie toe hy nie verder antwoord nie en die deur agter hom en Carina toemaak.
Carina bly in die eetkamer staan. “Wat het gebeur, Tinus?”
Hy stap deur sitkamer toe.
“Hoekom is jy laat?” vra sy weer.
“Die Volkswagen wou nie vat nie. Ek moes eers die battery se pole skoonmaak.”
“Was dit die toeval waarvan jy gepraat het?”
“Nee.”
“Wat dan?”
Tinus gaan sit op ’n stoel so ver moontlik van haar af. “Ek het gedink jy sal moeg wees, daarom wou ek jou by die bushalte gaan haal.”
“Dankie. Dit was bedagsaam van jou.”
“Bedágsaam?” herhaal hy sarkasties. “Eerder ongeleë.”
Carina begryp nie waarop hy sinspeel nie. “Hoekom?”
“Terwyl ek bedagsaam gewag het, het jy en ’n blink Stefaans in ’n lang, slap motor daar verbygewoerts. Jolig en gesellig, te besig om links of regs te kyk. Te behep met mekaar om my raak te sien, al het ek gewuif en geroep en in die proses byna onder ’n vragmotor beland.”
Daar is ’n hol gevoel op Carina se maag. Sy sluk. “Ek het jou nie gesien nie …”
“Nee, natuurlik nie, want jy het net vir daardie vent oë gehad.”
“Is nie!”
“Per ongeluk het ek op die regte tyd opgekyk. Of moet ek sê verkeerde tyd? Toevallig het ek gesien hoe hy na jou oorleun en iets sê. Hoe jy lag en na hom kyk … Of die vragmotor my raakgery het of nie, kon jou min skeel. Hy was baie belangriker as ek. Wie is die skepsel?”
“Meneer Du Toit.” Voor hy kan antwoord, gaan Carina voort: “Hy het niks daarby bedoel nie. Hy woon in Lynnwood of …”
“O, het julle adresse uitgeruil?” val hy haar in die rede.
“Nee. Ek het gesê óf … of Menlopark of Waterkloof. Iewers in die oostelike voorstede. Vir al wat ek weet, Siberië of Timboektoe. Sunnyside was op sy pad, daarom het hy aangebied om my op te laai.”
“Hoe het hy geweet ons woon in Sunnyside as jy hom nie vertel het nie?”
“Dit staan op my aansoekvorm.”
“Daar werk seker ’n honderd meisies by die plek. Laai Du Toit almal op wat op sy pad is?”
“Ek weet nie.”
“Hoeveel ander meisies was in die Mercedes-Benz?”
“Jy’s onredelik, Tinus.”
“En jy? Wat is jy? ’n Vrou wat vergeet dat sy getroud is?”
“Liewe land, ons het skaars twee woorde met mekaar gepraat!”
“Dit het nie so gelyk nie.”
“Jy moet ’n bril kry.”
“En jy het ’n gehoorapparaat nodig. Terwyl ek julle dopgehou het, het blink Stefaans twee dosyn woorde te sê gehad. Jy ook.”
Carina gaan sit oorkant Tinus. “Ons is albei oorspanne, ek omdat ek moeg is na ’n lang dag en jy omdat jy met ’n saak besig is wat nie vlot nie, ’n eksamen op hande het en die motor lol. Moenie dat ons oorreageer en mekaar onnodig seermaak nie. Ek is jammer dat jy verniet bushalte toe gery het. Al wat gebeur het, is dat meneer Du Toit smiddae in dié rigting ry en aangebied het om my op te laai. As ons gesels, was dit oor die pad, boeke en liassering. Niks om jou oor te ontstel nie, engel.”
“Gaan dit nou ’n gereelde affêre wees – dié oplaaiery?”
“Nee. Die uitgewers by die algemene kantoor was nie juis vriendelik met my nie en meneer Du Toit het dit blykbaar agtergekom. Al wat hy wou doen, was om daarvoor te vergoed en my die busgeld te spaar.”
Tinus het nog nie afgekoel nie. “Ek vra nie aalmoese nie. Ek kan my vrou se busgeld self betaal.”
“Ek sal ons hoofbestuurder so inlig. Geen aalmoese, geen liefdadigheid nie. Ek op die Noordpool, hy op die Suidpool. Ek sal skriftelike memorandums stuur en nie weer my mond op kantoor oopmaak nie. Nie eens teenoor Henk Rautenbach nie. Goed so? Sal dit jou tevrede stel?”
Carina het verwag hy sal vra wie Henk Rautenbach is. Sy het altyd gekla hy is konserwatief, maar Tinus verras haar. Hy vra niks. Praat nie. Maak nie verder rusie nie. Trek haar op sy skoot en hou haar styf teen hom vas.
“Engel, bokkie, liefste … Ek is laag en gemeen. Al verskoning wat ek kan aanbied, is dat ek jou liefhet, dat ek my tekortkominge besef en bang is om jou te verloor. Ek is jammer …”
Carina klem hom om die nek vas. “Jy is al een wat ek het. Ek wil vir jóú lief wees, nie ander mans nie. Ons was nie jolig en gesellig nie. Ek het die hele ent pad in my hoekie van die motor gesit, te bang om boe of ba te sê, en aan jou gedink. Aan ons woonstel; wat ek vanaand gaan kook en wat ons gaan …”
Tinus maak haar stil met ’n soen.
“ … eet?” voltooi hy Carina se sin. “Nie weer maalvleis of hoender nie. Biefstuk met sampioene, gebakte ertappels en suurroom.”
Luukshede wat buite hul bereik is.
“Ons het nie sulke goed nie. Net ertappels …”
“Restaurante het sulke goed.”
“Uiteet?” Carina wil huil. Hulle kan dit nie bekostig nie en dis nie nodig dat Tinus met Ras du Toit probeer kompeteer of byhou nie. Sy het hóm lief soos hy is, al is hy moeilik, onredelik jaloers en besitlik. Hy bly die man met wie sy bereid was om die res van haar lewe deur te bring, al was haar ouers daarteen gekant omdat hulle nog jonk is. Hulle het voorgestel dat hulle solank verloof