Daar kom 'n tyd. Ettie Bierman

Читать онлайн книгу.

Daar kom 'n tyd - Ettie Bierman


Скачать книгу
twee-uur se stryk.”

      “Is hier ’n hotel of iets naby?”

      “Of iets, ja,” terg Marinda. “Wat het jy in gedagte gehad? ’n Padkafee en warmbrakke by die drankie?”

      Net daar voor al die mense wat op ’n Saterdagoggend in Lichtenburg kom inkopies doen het, gooi Wynand sy arms om Marinda en soen haar lank en deeglik.

      “Wat nou?” lig sy wenkbroue verbaas toe sy haar blosend uit sy arms loswoel en ’n paar treë retireer. “Mag ek nie my verloofde en toekomstige vrou soen nie? Gaan dit elke keer jou reaksie wees as ek jou soen? Jy sal dit baie gou moet afleer, anders trek ek jou oor my skoot.”

      “Ek hoop nie jy kies elke keer ’n sypaadjie op ’n besige Saterdagoggend as jy my wil soen nie. Ek hoop my man gaan in die toekoms meer romantiese plekke kies om sy vrou te soen!”

      “Wys vir die mense jou verloofring, dan sal hulle nie so staar nie,” raai Wynand haar aan.

      Hulle stap die hotel se sitkamer binne en Marinda kyk nuuskierig rond. Sy kan die kere wat sy al in die hotel was op haar een hand se vingers tel. Haar pa is nie ’n man wat al ooit die tyd of begeerte gehad het om in hotelsitkamers te sit en drankies drink nie.

      “’n Limonadebier, asseblief,” versoek Marinda ongemaklik.

      “’n Mens vier nie iets met bier nie. Wil jy nie ’n whisky of ’n brandewyn drink nie?”

      “Liewer nie, dankie. Netnou raak ek siek en dan is my dag bederf.”

      “’n Klein botteltjie vonkelwyn en ’n dubbele whisky,” bestel Wynand by die kelner en glimlag verontskuldigend teenoor Marinda. “Ek het ’n dubbele whisky nodig ná daardie onderhoud met jou pa. Ek wil nooit weer in my lewe so ’n benoude uur deurmaak nie.”

      “Wat het my pa jou alles gevra?”

      “Jy sal eendag weet wanneer jy hoor watter vrae ek aan ons dogter se kêrel gaan stel as hy die vermetelheid het om my om ons dogter se hand te vra.”

      “Was dit baie erg?”

      “Erg, ja,” antwoord hy en slaan sy drankie in een teug weg. “Drink gou, dan is daar tyd vir nog een voor Daniël weer by die leeukuil moet aanmeld.”

      “Jy laat my ma en pa soos twee outokrate klink.”

      “Hulle is, maar minder so as my ouboet. Wag totdat jy hóm ontmoet het ... Jy gaan nog spyt wees jy het onder die Meirings in getrou. Jou vuurdoop lê nog voor, terwyl myne verby is. Wag tot ou Hugo met jou klaar is ... Jy sal nooit weer dieselfde wees nie.”

      “Jy oordryf. Hoe kan jou broer so erg wees? Wat doen hy?”

      “Hy dwarsboom alles wat ek doen, kritiseer my ...”

      “Is dit die rede waarom julle nie stryk nie?”

      “Nee, ons stryk nie omdat Hugo mý plaas besit het, mý nooi afgeneem het, mý lewe amper verongeluk het. Maar kom ons gesels oor meer aangename dinge en jy sal Hugo tog in elk geval nie ontmoet voordat ons getroud is nie. Ek sal jóú nie huis toe neem nie, want netnou moet ek jou ook aan hom afstaan.”

      Wynand is ooglopend ontsteld en bestel vir hom nog ’n drankie voor hy verder praat.

      “Ek sal eendag vir jou die hele geskiedenis vertel, nie omdat ek die meisie nog steeds bemin nie, maar sodat jy Hugo beter kan leer ken. Jy hoef nie bang te wees hy meng met ons huwelik in nie. As ek met ’n vrou daar aankom, sal hy dit eenvoudig net moet aanvaar, en bewaar sy siel as hy met my vrou rusie maak. Hy sal met mý te doen kry ... Ek is in elk geval oud genoeg om te trou met wie en wanneer ek wil.”

      “Sal hy probeer keer as hy weet ons het trouplanne?” vra Marinda stadig.

      “Nee, maar hy sal sê ek moes hom in die saak geken het.”

      “Wat beteken dít? Dat jy sy toestemming moes gevra het?”

      “Ek kan trou met watter meisie ek wil en hy kan my nie keer nie. Hy moenie dink ek is nog sy klein boetie wat geboelie kan word nie.”

      “Het jy hom al ooit van my vertel?” vra Marinda op ’n ingewing. “Weet hy dat jy ’n meisie ontmoet het aan wie jy van plan was om verloof te raak?”

      Wynand drink eers sy drankie klaar voordat hy antwoord.

      “Hoekom moet ons hierdie dag bederf deur oor Hugo te sit en praat? Ek sien genoeg van hom gedurende die week om nie nog op die dag van my verlowing oor hom te praat nie. Kom, jou ma wag en jou pa sal vies word as ons so lank wegbly. Hou jy nog van jou ring?”

      Marinda raak die koue diamant met bewende vingers aan.

      “Ek sal nooit aan hierdie ring gewoond kan raak nie en ek sal altyd bang wees hy raak weg. Kan jy glo dat ons sowaar verloof is?”

      “Ek sal dit nie glo voordat daar nóg ’n ring – ’n plat, goue ring – aan jou vinger pryk nie. Ek is nog altyd bang jy sê jy het ’n fout gemaak en dat daar ’n ander ou is van wie jy meer hou as van my.”

      “Nooit!”

      “Marinda, ás daar ooit so iemand is,” sê hy skielik dringend en baie ernstig, “jy sal dit dadelik vir my sê, nè?”

      Dis asof daar ’n ysige windjie deur Marinda waai.

      “Daar sal nooit so iemand wees nie. Maar dieselfde geld vir jou. As jy ooit eendag iemand ontmoet vir wie jy liewer word as vir my, sal jy dit ook dadelik vir my sê, nè? Ek sal jou nooit teen jou sin by my hou nie. ’n Mens se vryheid is kosbaar. Jy kan nooit ’n ander persoon volkome besit nie.”

      “Ek wil van vandag af alles met jou deel. Jou trane, jou hartseer, jou vreugde, jou verdriet, jou blydskap ...”

      “Hoekom val die klem meer op trane? Verwag jy om my eendag trane te laat stort?”

      “Ek sal enigiets in my vermoë doen om jou hartseer en verdriet te spaar, my liefste. Maar daar gebeur soms dinge wat buite ’n mens se beheer is. En as dit gebeur, wil ek hê jy moet na my toe kom. Jy moet op my skouer kom huil en dan sal ek die seer wegsoen en ’n pleister opplak.”

      Marinda se glimlag is skeef. Dis ’n nuwe Wynand hierdie, een wat sy nog nie teëgekom het nie. Dit raak ’n teer snaar aan om hom so ernstig te sien en sy neem haar voor om ’n goeie vrou vir hom te wees. Sy sal nooit iets doen wat hom sal seermaak of ongelukkig maak nie. Dis die hoogste eer wat ’n man ’n vrou kan aanbied – om haar te vra om sy naam te dra. En sy moet dit waardig wees en nooit iets doen wat hom hierdie dag sal laat berou nie.

      “Daar sal nie seer wees nie en daar sal nie pleisters nodig wees nie. Al wat ek van die lewe vra, is om jou vrou te mag wees. Dan sal ek nooit ongelukkig of hartseer wees nie.”

      Конец ознакомительного фрагмента.

      Текст предоставлен ООО «ЛитРес».

      Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.

      Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.

/9j/4AAQSkZJRgABAgEBLAEsAAD/4RW7RXhpZgAATU0AKgAAAAgABwESAAMAAAABAAEAAAEaAAUA AAABAAAAYgEbAAUAAAABAAAAagEoAAMAAAABAAIAAAExAAIAAAAdAAAAcgEyAAIAAAAUAAA
Скачать книгу