Rikthim Në Tokë. Danilo Clementoni. Читать онлайн. MREADZ.NET

Rikthim Në Tokë. Danilo Clementoni

Читать онлайн книгу.

Rikthim Në Tokë - Danilo Clementoni

Azakisi i kÃ«rkoi O^COM-it tÃ« tij qÃ« tâi tregonte sÃ«rish itinerarin. PikÃ«za blu qÃ« lÃ«vizte mbi vijÃ«n e kuqe, tani ishte zhvendosur paksa drejt orbitÃ«s sÃ« Marsit. Count-down, qÃ« tregonte kohÃ«n e pÃ«rllogaritur tÃ« mbÃ«rritjes, shÃ«nonte fiks 58 orÃ« dhe shpejtÃ«sia e anijes ishte me 3.000 Km/sek. Ishte gjithmonÃ« e mÃ« nervoz. NÃ« fund tÃ« fundit, ajo ku po udhÃ«tonin, ishte anija e parÃ« kozmike e pajisur me motorÃ«t e rinj Bousen, tÃ« ideuar krejt ndryshe nga tÃ« mÃ«parshmit. Projektuesit deklaronin se ata motorÃ« do tÃ« ishin nÃ« gjendje qÃ« tÃ« shtynin anijen me njÃ« shpejtÃ«si tÃ« afÃ«rt me njÃ« tÃ« dhjetÃ«n e shpejtÃ«sisÃ« sÃ« dritÃ«s. Ende nuk ishte marrÃ« guximi qÃ« tÃ« arrihej aq larg. PÃ«r momentin, 3.000 Km/sek, i dukej mÃ« se mjaftueshÃ«m pÃ«r njÃ« udhÃ«tim tÃ« parÃ«.

Nga pesÃ«dhjetÃ« e gjashtÃ« anÃ«tarÃ«t e ekuipazhit qÃ« normalisht do tÃ« duhej qÃ« tÃ« ishin nÃ« bordin e Theos-it, pÃ«r kÃ«tÃ« mision tÃ« parÃ«, ishin pÃ«rzgjedhur vetÃ«m tetÃ«, pÃ«rfshi Petrin dhe Azakisin. Arsyet e parashtruara nga TÃ« Moshuarit nuk kishin qenÃ« plotÃ«sisht bindÃ«se. Ishin kufizuar duke trumbetuar qÃ«, duke parÃ« natyrÃ«n e udhÃ«timit dhe vendmbÃ«rritjen, mund tÃ« evidentoheshin disa vÃ«shtirÃ«si dhe si rrjedhojÃ« do tÃ« kishte qenÃ« mÃ« mirÃ« sikur mos tÃ« viheshin shumÃ« jetÃ« nÃ« rrezik nÃ« mÃ«nyrÃ« tÃ« panevojshme.

AtÃ«herÃ« jemi ne ata qÃ« do sakrifikohemi? Ãa dreq argumentesh. GjithmonÃ« kÃ«shtu kishte pÃ«r tÃ« pÃ«rfunduar. Kush dÃ«rgohej kur qe fjala pÃ«r tÃ« rrezikuar lÃ«kurÃ«n? Azakisi dhe Petri.

Fundja, prirja e tyre drejt aventurÃ«s dhe aftÃ«sia e dukshme pÃ«r zgjidhjen e situatave âtÃ« komplikuaraâ, u kishte dhÃ«nÃ« mundÃ«sinÃ« e pÃ«rfitimit tÃ« shumÃ« lehtÃ«sirave aspak tÃ« kÃ«qija.

Azakisi jetonte nÃ« njÃ« ambient tÃ« bollshÃ«m nÃ« qytetin e mrekullueshÃ«m tÃ« Saaranit, i gjendur nÃ« jug tÃ« Kontinentit, e cila ishte pÃ«rdorur deri pak kohÃ« pÃ«rpara, si depo nga ArtizanÃ«t e qytetit. Ai, nÃ« sajÃ« tÃ« âlehtÃ«siraveâ, ia kishte dalÃ« mbanÃ« qÃ« ta fuste nÃ« pronÃ«si dhe tÃ« kishte lejen pÃ«r ta modifikuar sipas pÃ«lqimit te vet.

Faqja jugore ishte zÃ«vendÃ«suar krejtÃ«sisht me njÃ« fushÃ« tÃ« forcÃ«s vektoriale e njÃ«jtÃ« me atÃ« qÃ« ishte pÃ«rdorur nÃ« anijen kozmike, duke pasur si qÃ«llim qÃ« ai tÃ« mund tÃ« sodiste, direkt nga kolltuku i vetÃ«mykur dhe i pandarÃ«, gjirin e mrekullueshÃ«m teposhtÃ«. Por nÃ« rast nevoje, e gjithÃ« faqja mund tÃ« shndÃ«rrohej nÃ« njÃ« sistem gjigand tredimensional, nÃ« tÃ« cilin mund tÃ« shfaqeshin njÃ«kohÃ«sisht deri nÃ« dymbÃ«dhjetÃ« transmetime sinkron tÃ« Rete-s. MÃ« shumÃ« se njÃ« herÃ«, ky sistem i sofistikuar i kontrollit dhe drejtimit, i kishte lejuar qÃ« tÃ« mblidhte shumÃ« para kohe, informacione vendimtare, duke i dhÃ«nÃ« mundÃ«si kÃ«shtu qÃ« tÃ« zgjidhte nÃ« mÃ«nyrÃ« gjeniale madje dhe problemet shumÃ« serioze. Nuk do tÃ« mundej mÃ« qÃ« tÃ« tÃ«rhiqej.

NjÃ« shtesÃ« e plotÃ« qÃ« i ishte bÃ«rÃ« ish-depos sÃ« vjetÃ«r, rezervonte brenda saj njÃ« koleksion me âsuvenirÃ«â tÃ« gjetura prej tij gjatÃ« gjithÃ« misioneve qÃ« kishte kryer nÃ« vite, duke udhÃ«tuar nÃ«pÃ«r hapÃ«sirÃ«. Secili prej tyre i kujtonte diÃ§ka tÃ« veÃ§antÃ« dhe Ã§do herÃ« qÃ« gjendej nÃ« mes tÃ« atij lÃ«mshi absurd objektesh tejet tÃ« Ã§uditshme, nuk mund tÃ« rrinte pa falenderuar fatin e tij tÃ« mirÃ« e mbi tÃ« gjitha, shokun e tij besnik qÃ«, mÃ« shumÃ« se njÃ« herÃ«, i kishte shpÃ«tuar jetÃ«n.

Kurse Petri nuk ishte i dashuruar pas teknologjisÃ« sÃ« shtytjes, megjithÃ«se gjithmonÃ« shquhej dukshÃ«m nÃ« studime. Edhe pse qe nÃ« gjendje tÃ« pilotonte pa vÃ«shtirÃ«si tÃ« gjithÃ« llojet e avionÃ«ve nÃ« qarkullim, njihte perfekt Ã§do model arme dhe gjithÃ« sistemet e komunikimit lokal dhe ndÃ«rplanetar, ai preferonte shpeshherÃ« tâi besonte instiktit dhe aftÃ«sive manuale nÃ« zgjidhjen e problemeve qÃ« i dilnin pÃ«rpara. MÃ« shumÃ« se njÃ« herÃ«, me sytÃ« e tij, e kishte parÃ« se si nÃ« shumÃ« pak kohÃ«, njÃ« grumbull i paformÃ« hekurash transformohej nÃ« njÃ« mjet lÃ«vizÃ«s apo nÃ« njÃ« armÃ« mbrojtÃ«se tÃ« frikshme. Ishte e jashtÃ«zakonshme, do tÃ« kishte mundur qÃ« tÃ« ndÃ«rtonte Ã§farÃ«dolloj gjÃ«je qÃ« tâi nevojitej. PÃ«r kÃ«tÃ« me siguri i detyrohej pjesÃ«risht asaj qÃ« i kishte transmetuar i ati brez pas brezi, Artizani mjeshtÃ«r i shkÃ«lqyer, por mbi tÃ« gjitha, pasionit tÃ« tij tejet tÃ« madh pÃ«r Artet. QÃ« nÃ« djalÃ«ri, vÃ«rtet qÃ« kishte qenÃ« gjithmonÃ« i mahnitur me atÃ« sesi aftÃ«sitÃ« manuale tÃ« ArtizanÃ«ve arrinin tÃ« transformonin lÃ«ndÃ«n e zakonshme, nÃ« objekte tÃ« teknologjisÃ« dhe dobisÃ« sÃ« madhe, por duke lÃ«nÃ« tÃ« paprekur âbukurinÃ«â nÃ« brendÃ«si tÃ« tyre.

NjÃ« tingull i bezdisshÃ«m, me ndÃ«rprerje dhe me volum tÃ« lartÃ«, e bÃ«ri qÃ« tÃ« hidhej pÃ«rpjetÃ«, duke e rikthyer menjÃ«herÃ« nÃ« realitet. Papritmas ishte aktivizuar alarmi automatik nÃ« afÃ«rsi.

Nasiria â Hoteli

Hoteli natyrisht qÃ« nuk ishte âme pesÃ« yjeâ, por pÃ«r kÃ«do qÃ« ishte mÃ«suar tâi kalonte javÃ«t nÃ« njÃ« tendÃ« nÃ« mes tÃ« shkretÃ«tirÃ«s, edhe vetÃ«m njÃ« dush mund tÃ« konsiderohej luks. Elisa priti valÃ«n e nxehtÃ« dhe Ã§lodhÃ«se qÃ« tâi vinte nga lart, e tâi masazhonte qafÃ«n dhe shpatullat. Dukej qÃ« trupi ia dÃ«shironte pa masÃ« pasi njÃ« varg i tÃ«rÃ« drithÃ«rimash nga kÃ«naqÃ«sia i pÃ«rshkuan shpinÃ«n shumÃ« herÃ«.

E kuptojmÃ« se sa rÃ«ndÃ«si kanÃ« disa gjÃ«ra, vetÃ«m kur nuk i kemi mÃ«.

VetÃ«m pas dhjetÃ« minutash vendosi qÃ« tÃ« dilte nga dushi. Avulli kishte mbÃ«shtjellÃ« pasqyrÃ«n qÃ« dukej qartÃ« se ishte vendosur shtrembÃ«r. U pÃ«rpoq qÃ« ta drejtonte, por sa e lÃ«shoi, u rikthye sakaq nÃ« pozicionin e saj fillestar. Vendosi tÃ« mos merrej mÃ« me tÃ«. Me njÃ« cep tÃ« peshqirit pastroi ujin qÃ« i kishte mbetur nÃ« buzÃ« dhe admiroi veten. Kur ishte mÃ« e re nÃ« moshÃ«, shumÃ« herÃ« e kishin kontaktuar pÃ«r tÃ« punuar si modele apo edhe si aktore. Ndoshta tani do tÃ« kishte qenÃ« njÃ« divÃ« e kinemasÃ« apo gruaja e ndonjÃ« futbollisti tÃ« pasur, por paratÃ« nuk e kishin tÃ«rhequr mÃ« aq shumÃ«. Preferonte tÃ« djersitej, tÃ« hante pluhur, tÃ« studionte tekste tÃ« vjetÃ«r dhe tÃ« vizitonte vende tÃ« humbura. AventurÃ«n qÃ« e kishte pasur gjithnjÃ« nÃ« gjak dhe emocionin qÃ« i dilte kur merrte mbetjet e njÃ« punimi dore tÃ« lashtÃ«, ri-nxjerrja nÃ« dritÃ« e gjurmÃ«ve tÃ« mijÃ«vjeÃ§arÃ«ve mÃ« pÃ«rpara, nuk mund tÃ« kishte tÃ« krahasuar me asgjÃ« tjetÃ«r.

Iu afrua pasqyrÃ«s shumÃ« afÃ«r, dhe pa ato rrudhat e vogla dhe tÃ« mallkuara tek cepat e syve. Dora iu fut automatikisht nÃ« Ã§antÃ«n e tualetit nga ku mori njÃ« nga kremrat âqÃ« tÃ« heqin dhjetÃ« vjet brenda njÃ« javeâ. E shtroi me kujdes nÃ« tÃ« gjithÃ« fytyrÃ«n dhe u pa me kujdes. ÃfarÃ« pretendonte, njÃ« mrekulli? Fundja, efekti do tÃ« ishte i dukshÃ«m vetÃ«m pas âshtatÃ« ditÃ«shâ.

BuzÃ«qeshi pÃ«r veten dhe pÃ«r tÃ« gjitha gratÃ« qÃ« rregulloheshin lehtÃ«sisht me anÃ« tÃ« reklamÃ«s.

Ora e varur nÃ« mur sipÃ«r krevatit shÃ«nonte 19,40. Nuk do tâia

Скачать книгу

В начало <1 2 3 4 5 6 7 8 9 >В конец