Naukowa analiza biblijnych listów Apostołów. Naukowe wyjaśnienie Biblii wiersz po wierszu. Andrey Tikhomirov
Читать онлайн книгу.
jego jest, abyśmy uwierzyli w imię Syna Jego Jezusa Chrystusa i kochali się nawzajem, tak jak nam przykazał. (Najważniejsze jest wiara i miłość «w imię Jego Syna Jezusa Chrystusa», wypełnianie przykazań).
24 a kto zachowuje przykazania jego, ten w nim mieszka, a on w tym. A co on w nas mieszka, dowiadujemy się po duchu, który nam dał. (Przestrzeganie przykazań jest głównym warunkiem rodzącego się chrześcijaństwa).
Rozdział 4
1 umiłowani! nie wierz każdemu duchowi, ale doświadczaj duchów, czy pochodzą od Boga, ponieważ na świecie pojawiło się wielu fałszywych proroków. (Są też «złe» duchy, to znaczy ludzie, którzy nie inspirują tego, co jest korzystne dla niektórych kręgów w powstającym Kościele chrześcijańskim).
2 rozpoznajcie Ducha Bożego (i ducha złudzenia) w ten sposób: każdy duch, który wyznaje Jezusa Chrystusa, który przyszedł w ciele, jest od Boga; (konieczne jest «sprawdzenie «duchów»).
3 a każdy duch, który nie wyznaje Jezusa Chrystusa, który przyszedł w ciele, nie jest od Boga, ale jest to duch Antychrysta, o którym słyszeliście, że przyjdzie i teraz jest już na świecie. (Konieczne jest «sprawdzenie «duchów». Antychryst jest również stworzony przez Boga Ojca, z religijnego punktu widzenia).
4 dzieci! wy jesteście od Boga i zwyciężyliście ich; bo ten, który jest w was, jest większy niż ten, który jest na świecie. (Twierdzenie, że dane dzieci są «od Boga», które pokonają“ złe „duchy,«bo ten, który jest w tobie, jest większy niż ten, który jest na świecie»).
5 są od świata, dlatego mówią po Świecku, a świat ich słucha. (Ci, którzy są ze świata – są «źli»).
6 jesteśmy od Boga; kto zna Boga nas słucha; kto nie jest od Boga, nie słucha nas. Przez to poznajemy Ducha Prawdy i ducha złudzenia. (Ci, którzy są» od Boga», są «poprawni»).
7 umiłowani! kochajmy się nawzajem, ponieważ miłość jest od Boga, a każdy, kto kocha, rodzi się z Boga i zna Boga. (Propagowanie miłości).
8 kto nie miłuje, nie poznał Boga, bo Bóg jest miłością. (Stwierdzenie, że Bóg jest miłością).
9 miłość Boża do nas objawiła się w tym, że Bóg posłał na świat swego Jednorodzonego Syna, abyśmy przez niego otrzymali życie. (Bóg Jahwe ma «Jednorodzonego Syna», którego posłał na świat. Personifikacja bogów).
10 w tym jest miłość, że nie my umiłowaliśmy Boga, ale on nas umiłował i posłał Syna swego na przebłaganie za nasze grzechy. (Jahwe posłał swego syna na rzeź, aby odpokutował za grzechy wszystkich ludzi. «Wszystkie starożytne religie miały nieodłączne przekonanie, że grzech przed bóstwem powinien zostać odkupiony przez przebłagalną ofiarę. I każdy człowiek nie mógł nie zdawać sobie sprawy, że «nie jest bez grzechu». Sprawiedliwy Hiob musiał zgodzić się ze swoimi przeciwnikami, że nie może być całkowicie czysty przed Bogiem" Zrodzony przez kobietę»(Hiob. 25:5). Ale pamiętajmy, że ten sam Hiob zrzucił winę na Stwórcę ludzi: «czy to dobrze dla ciebie, że uciskasz, że gardzisz dziełem twoich rąk?» (10:3). Za niedoskonałość ludzi winien jest sam Bóg, który ich stworzył. Bóg nie usprawiedliwił się przed Hiobem. W chrześcijaństwie Bóg został uniewinniony. On sam usprawiedliwił się tym, że złożył wielką ofiarę odkupieńczą za to, co stworzył «nieczysty» i grzeszący ludzkość – swojego «Jednorodzonego» Syna. Przez tę ofiarę Bóg odkupił grzechy ludzi, ale także swoją winę. Odkupić… przed kim? Przed sobą? Alogizm? Oczywiście! Ale, jak słusznie zauważa Engels, «w ofiarnej śmierci swojego założyciela chrześcijaństwo stworzyło łatwo zrozumiałą formę wewnętrznego zbawienia od zepsutego świata, pocieszenia w umyśle, do którego wszyscy tak namiętnie dążyli», a tym samym chrześcijaństwo «udowodniło swoją zdolność do stania się religią światową – także religią odpowiadającą właśnie temu światu». Ten akt-rodzaj samouzasadnienia bóstwa-w chrześcijaństwie zasadniczo zakończył proces teodycei, usprawiedliwienia Boga. Bóg otworzył «wyjście» i «drogę do zbawienia» dla cierpiącej ludzkości.» – pisze M. I. Ryski «prorocy biblijni i proroctwa biblijne», S. 327—328).
11 umiłowani! jeśli Bóg nas tak umiłował, to i my musimy się kochać. (Reguła Taliona, Bóg de umiłował, nie można go nie kochać).
12 Boga nikt nigdy nie widział. Jeśli się kochamy, Bóg jest w nas, a jego miłość jest w nas doskonała. («Nikt nigdy nie widział Boga» twierdzi autor, więc go nie ma! A ludzie kochają się bez bogów).
13 że my w nim mieszkamy, a on w nas uczymy się z tego, co nam dał z Ducha swego. («Przebywanie kogoś w czymś» jest możliwe tylko poprzez sugestię – «Ducha»).
14 i widzieliśmy i świadczymy, że Ojciec posłał Syna Zbawiciela światu. (Personifikacja bogów: Boga Ojca i Boga Syna).
15 kto wyznaje, że Jezus jest Synem Bożym, w tym przebywa Bóg, a on jest w Bogu. (Należy stwierdzić, że «Jezus jest Synem Bożym, w tym przebywa Bóg, a on jest w Bogu»).
16 i poznaliśmy miłość, którą Bóg do nas ma, i Uwierzyliśmy w nią. Bóg jest miłością, a ten, kto jest w miłości, jest w Bogu, a Bóg jest w nim. (Bóg jest miłością).
17 Miłość aż do doskonałości osiąga w nas, że mamy odwagę w dniu sądu, ponieważ czynimy w tym świecie, tak jak on. (Bóg jest miłością).
18 w miłości nie ma strachu, ale doskonała miłość wypędza strach, ponieważ w strachu jest udręka. Strach jest niedoskonały w miłości. (Bóg jest miłością).
19 miłujmy go, bo On nas umiłował. (Bóg jest miłością).
20 Kto mówi: «kocham Boga», a brata swego nienawidzi, ten kłamca: albowiem kto nie miłuje brata swego, którego widzi, jak może miłować Boga, którego nie widzi? (Konieczne jest, oprócz miłości Boga, kochać swoich braci-towarzyszy).
21 i mamy od niego takie przykazanie, aby ten, kto miłuje Boga, miłował także brata swego. (Konieczne jest, oprócz miłości Boga, kochać swoich braci-towarzyszy).
Rozdział 5
1 Każdy, kto wierzy, że Jezus jest Chrystusem, narodził się z Boga, a każdy, kto miłuje tego, który się urodził, miłuje również tego, który się z niego narodził. (Wskazanie, kogo należy uważać za wierzącego, tych, którzy wierzą, że «Jezus jest Chrystusem, narodził się z Boga, a każdy, kto kocha tego, który urodził, kocha również zrodzonego z niego»).
2 że kochamy dzieci Boże, uczymy się od tego, kiedy kochamy Boga i przestrzegamy Jego przykazań. («Dzieci Boże» mają obowiązek miłować Jahwe i przestrzegać przykazań Bożych, czyli żydowskich postaw-praw).
3 albowiem to jest miłość do Boga, abyśmy przestrzegali przykazań jego; a przykazań jego nie ma. (Miłość do Boga-przestrzeganie przykazań Boga, czyli żydowskich postaw-praw).
4 Albowiem każdy, kto narodził się z Boga, zwycięża świat; a to jest zwycięstwo, które zwyciężyło świat, wiara nasza. (Wiara jest sugestią, a następnie autosugestią, "dzieci Boże – są braćmi-współpracownikami rodzącego się chrześcijaństwa).
5 kto zwycięża świat, jak nie ten, kto wierzy, że Jezus jest Synem Bożym? (Należy wierzyć, że «Jezus jest Synem Bożym», ponieważ brakuje dowodów).
6 ten jest Jezusem Chrystusem, który przyszedł wodą i krwią i duchem, nie tylko wodą, ale wodą i krwią, a duch świadczy o nim, ponieważ Duch jest prawdą. (Istoty święte-woda, krew, Duch (Trans hipnotyczny).
7 Albowiem trzy świadczą w niebie: ojciec, słowo i Duch Święty; a te trzy są jedno. (Słowa te nie występują we