Naukowa analiza biblijnych listów Apostołów. Naukowe wyjaśnienie Biblii wiersz po wierszu. Andrey Tikhomirov
Читать онлайн книгу.
starożytna sekta judejska skupiająca przedstawicieli warstw środkowych. Faryzeusze nalegali na ścisłe przestrzeganie nakazów judaizmu, głosili doktrynę życia pozagrobowego, zajmowali wrogie stanowiska wobec kultury hellenistycznej, wyróżniali się ostentacyjną pobożnością. Sekta położyła podwaliny pod Talmud i synagogę. Ambrogio Donini w książce» u źródeł chrześcijaństwa», s. 40, pisze: «ale nawet najstarsze wspólnoty chrześcijańskie w Palestynie – nie należy o tym zapominać – znane pod nazwą ebionitów («biednych»), nie różniły się od nich (faryzeusze-Tichomirowie). Przestrzegali całkowitego odpoczynku w soboty, w dniu poświęconym Jahwe, i wykonywali główne żydowskie obrzędy uroczyste w kolejności, która już różniła się od Jerozolimy i zbliżała się do kalendarza chrześcijańskiego z kompromisem między cyklami księżycowymi i słonecznymi. Woleli nazywać siebie «synami Sadoka», od imienia wielkiego kapłana biblijnego, z którym związani są także saduceusze». Saduceusze (od imienia Sadoka, założyciela dynastii arcykapłanów Świątyni Jerozolimskiej. Prorok Ezechiel pochodził ze szlacheckiego rodu kapłanów sadokidów, z rodziny mieszkającej w samej Jerozolimie i najwyraźniej należącej do personelu Świątyni Jerozolimskiej. Być może sam Ezechiel przez jakiś czas pełnił obowiązki kapłańskie. W każdym razie, jak wynika z jego proroctw, doskonale znał zakony świątynne, topografię świątyni i to, co działo się w jej najskrytszych pomieszczeniach, i starał się uzasadnić monopolistyczne prawo sadokidów do wykonywania głównych obowiązków kapłańskich w świątyni, prawo, które sadokidzi przywłaszczyli sobie po reformie Jozjasza) – starożytna sekta judejska, składająca się z kapłańskiej arystokracji. Saduceusze bronili pozycji górnej części niewolników, z którą wiązały się ich interesy. Uznawali Torę i zaprzeczali ustnej tradycji-Talmudowi. Jezus Chrystus był związany nie tylko z «żebrakami, biednymi» – ebionitami, a więc z essenami, ale był także Nazarejczykiem-Nazarejczykiem. Nazarejczyk, mężczyzna czy kobieta, musiał nie pić wina i innych odurzających napojów, nie obcinać włosów, nie wchodzić do żadnego domu, w którym znajdowało się martwe ciało. Niektórzy nazarejczycy poświęcili się Bogu przez całe życie przez swoich rodziców. Jezus był również związany z Partami-Persami występującymi pod nazwą «aniołów», którzy nosili błyszczące szaty i skrzydła za plecami – perski faravahar. Dlatego w działalności Jezusa Jest wiele rzeczy, które były sprzeczne z kanonami essenów (ebionitów), Nazarejczyków, judaistów i zoroastryzmu Partów-perskiego. Ponadto prawdziwym ojcem Jezusa był Grek pochodzenia syryjskiego, który uciekł z armii rzymskiej, Pantera. W osobie Jezusa Chrystusa był swego rodzaju protest w sensie uogólnionym, gdzie wspólnie przeciw despotyzmowi skorumpowanej hierokracji Jerozolimskiej i ich rzymskim panom występowało wiele ówczesnych wierzeń i światopoglądów).
3 i z lubieżności będą was łapać pochlebnymi słowami; sąd im już dawno jest gotowy, a ich zatracenie nie drzemie. («Źli» prorocy i nauczyciele wkrótce zginą).
4 albowiem jeśli Bóg aniołów, którzy zgrzeszyli, nie oszczędził, ale związał więzami piekielnej ciemności, wydał, aby strzegł sądu za karę; (a aniołowie zachowywali się» źle», Oto Bóg, który» stworzył" świat!).
5 a jeśli nie oszczędził pierwszego świata, ale w ośmiu duszach zachował rodzinę Noego, kaznodzieję prawdy, gdy sprowadził potop na świat niegodziwych; (odniesienia do historii Starego Testamentu).
6 a jeśli miasta Sodomskie i Gomorskie, potępiając zagładę, zamienił w popiół, dając przykład przyszłym niegodziwcom, (odniesienia do historii Starego Testamentu).
7 a sprawiedliwego Lota, zmęczonego nawróceniem między ludźmi rozpustnymi, wybawił (odniesienia do historii Starego Testamentu).
8 (Albowiem ten sprawiedliwy, żyjąc między nimi, codziennie męczył się w sprawiedliwej duszy, widząc i słysząc czyny bezprawne) – (odniesienia do historii Starego Testamentu).
9 to z pewnością wie pan, jak uwolnić pobożnych od pokusy, a niesprawiedliwych przestrzegać na dzień sądu, na karę, (Pan Bóg, z religijnego punktu widzenia, wie wszystko, łącznie z przyszłością. A jeśli nie wie, to nie Bóg, ale księża manipulatorzy!).
10 a bardziej niż ci, którzy podążają za złym pożądaniem ciała, gardzą przełożonymi, są zuchwałymi, samowolnymi i nie boją się oczerniać wyższych, (Bóg ukarze wszystkich, ale wszystko na świecie odbywa się zgodnie z wolą tego samego Boga).
11 a aniołowie, przewyższając ich fortecą i mocą, nie wypowiadają na nich przed Panem sądu wyrzutowego. (Potępienie niegodziwców, grzeszników, twierdzi, że aniołowie, którzy przewyższają niegodziwców fortecą i siłą, «nie wypowiadają na nich przed Panem wyrzutowego sądu»).
12 oni, jak bezsłowne zwierzęta, kierowane przez naturę, urodzeni na łapanie i eksterminację, zniesławiając to, czego nie rozumieją, zostaną zniszczeni w swoim molestowaniu. (Analogie i porównania).
13 otrzymają zapłatę za nieprawość; albowiem wierzą przyjemność w codzienny Luksus; wstrętnicy i zbezcześciciele, cieszą się swoimi oszustwami, ucztując z wami. (Potępienie niegodziwców, grzeszników).
14 oczy mają pełne lubieżności i nieustannego grzechu; kuszą dusze niezatwierdzone; ich serce jest przyzwyczajone do lubieżności; to są synowie przekleństwa. (Syn – w językach semickich słowo to może mieć znaczenie: «Dziedzic, potomek» (MT 1: 1), «wyznawca» (MT 12:27). Ponadto słowo "syn" występuje w składzie wielu zwrotów frazeologicznych: np., syn gehenny (Mt 23:15), syn diabła (dz 13:10), syn przekleństwa).
15 pozostawiając prostą drogę, zgubili się, idąc śladami Balaama, syna Wosorowa, który umiłował mzdę niesprawiedliwą (potępienie Balaama, z historii Starego Testamentu).
16 ale został potępiony w swoim niegodziwości: bezsłowny osioł, mówiąc ludzkim głosem, powstrzymał szaleństwo proroka. (Osioł jest zwierzęciem totemicznym, ale tak naprawdę mówił kapłan).
17 to są bezwodne źródła, chmury i mgły, prześladowane przez burzę: przygotował mrok wiecznej ciemności. (Analogie do zjawisk naturalnych).
18 albowiem wypowiadając nadęte pustki, łapią w cielesne żądze i rozpustę tych, którzy są ledwie za tymi, którzy są w błędzie. (Potępienie niegodziwców, grzeszników).
19 obiecują im wolność, będąc sami niewolnikami zepsucia; albowiem kto przez kogo jest pokonany, ten jest niewolnikiem. (Potępienie niegodziwców, grzeszników).
20 albowiem jeśli przez poznanie Pana i Zbawiciela naszego, Jezusa Chrystusa, uciekając od zła świata, znowu się w nich zaplątają i zwyciężają, to to drugie jest dla nich gorsze od pierwszego. (Potępienie niegodziwców, grzeszników).
21 lepiej byłoby, gdyby nie poznali drogi prawdy, niż gdyby poznali, cofnęli się od Świętego przykazania, które im oddano. (Potępienie niegodziwców, grzeszników).
22 ale dzieje się z nimi zgodnie z wiernym przysłowiem: pies wraca na swoje wymiociny, i: umyta Świnia [idzie] tarzać się w błocie. (Analogie z psami i świniami).
Rozdział 3
1 to jest już drugi list, który piszę do was, umiłowani; w nich przypominam o waszym czystym znaczeniu (wzmianka o 2 liście).
2 abyście pamiętali słowa wypowiedziane wcześniej przez świętych proroków, i przykazanie Pana i Zbawiciela, zdradzone przez Apostołów waszych. (Ustalenie potrzeby zapamiętania przemówień proroków, przykazania «Pana i Zbawiciela, zdradzonego przez waszych Apostołów»).
3 przede wszystkim wiedzcie, że w Dniach Ostatnich pojawią się bezczelni przekleńcy, którzy postępują według własnych pożądliwości (wzmianka o «Dniach Ostatnich»).
4 A ci, którzy mówią: gdzie jest obietnica Jego przyjścia?