Naukowa analiza biblijnych listów Apostołów. Naukowe wyjaśnienie Biblii wiersz po wierszu. Andrey Tikhomirov
Читать онлайн книгу.
naszego. (Afirmacja dwójki: Boga Ojca i Boga Syna).
3 jako z boskiej mocy Jego jest nam dane wszystko, co jest nam potrzebne do życia i pobożności, przez poznanie tego, który nas powołał przez chwałę i dobroć, (wszyscy mówią od Boga i jego syna).
4 przez które obdarzone są nam wielkie i cenne obietnice, abyście przez nie uczynili uczestnikami natury Bożej, oddalając się od panującego na świecie molestowania przez pożądanie: (wszyscy, jak mówią, od Boga i jego syna).
5 a Wy, podejmując wobec tego wszelkie starania, pokażcie w wierze waszej cnotę, w cnocie roztropność, (wszyscy, jak mówią, od Boga i jego syna).
6 w roztropności wstrzemięźliwość, w wstrzemięźliwości cierpliwość, w cierpliwości pobożność, (wszyscy mówią od Boga i jego syna).
7 w pobożności jest braterstwo, w braterstwie miłość. (Wszyscy mówią od Boga i jego syna).
8 Jeśli to jest w was i mnoży się, to nie pozostaniecie bez powodzenia i owocu w poznaniu Pana Naszego Jezusa Chrystusa. (Wszyscy mówią od Boga i jego syna).
9 a kto tego nie ma, jest ślepy, zamknął oczy, zapomniał o oczyszczeniu dawnych grzechów swoich. (Analogie i porównania. Potępienie grzechów, jednak wszyscy mówią od Boga i jego syna).
10 dlatego, bracia, coraz bardziej starajcie się, aby Wasza ranga i wybór były stanowcze; czyniąc to, nigdy się nie potkniecie (ustanowienie moralnych i etycznych norm nowej religii).
11 albowiem w ten sposób otworzy się wam swobodne wejście do wiecznego królestwa Pana Naszego i Zbawiciela Jezusa Chrystusa. (Reguła Taliona).
12 dlatego nigdy nie przestanę wam o tym przypominać, chociaż wy to wiecie i jesteście utwierdzeni w prawdziwej prawdzie. (Ustanowienie norm moralnych i etycznych nowej religii).
13 ale szanuję sprawiedliwie, aż znajdę się w tej [cielesnej] świątyni, aby was podniecać przypomnieniem, (ciągłe przypomnienia).
14 wiedząc, że wkrótce musi opuścić świątynię moją, tak jak pan nasz Jezus Chrystus mi objawił. (Jezus Chrystus wpajał swoje postawy wielu ludziom, w tym Piotrowi).
15 a będę się starał, abyście po moim odejściu zawsze przywoływali to na pamiątkę. (Ciągłe przypomnienia).
16 Albowiem oznajmiliśmy wam moc i przyjście Pana Naszego Jezusa Chrystusa, nie wymyślonym bajkom, które nastąpiły, ale byśmy byli naocznymi świadkami jego wielkości. (Jezus Chrystus wpajał swoje postawy wielu ludziom, w tym Piotrowi).
17 Albowiem przyjął od Boga Ojca cześć i chwałę, gdy z chwały wielebnej przyniósł mu taki głos: ten jest synem moim umiłowanym, w którym jest moja łaska. (Jahwe-de «spłodził» syna Jezusa Chrystusa).
18 i ten głos, który przyszedł z nieba, słyszeliśmy, będąc z nim na świętej górze. (Głos ten został «stworzony» przez zainteresowane osoby: aniołów-kapłanów Zoroastrianizmu z Partii).
19 a ponadto mamy najwierniejsze słowo prorocze; i dobrze czynicie, że zwracacie się do niego jako do lampy, która świeci w ciemnym miejscu, aż dzień zacznie świtać, a gwiazda poranna wzejdzie w waszych sercach (prorocy-de również «prorokowali» o Chrystusie, analogii i porównaniach).
20 wiedząc przede wszystkim, że żadne proroctwo w Piśmie Świętym nie może być rozwiązane przez samego siebie. («Żadne proroctwo w Piśmie Świętym nie może być rozwiązane przez samego siebie», potrzebni są» poprawni" interpretatorzy starożytnych pism żydowskich).
21 Albowiem proroctwo nigdy nie zostało wypowiedziane z woli ludzkiej, ale wypowiedzieli je święci ludzie Boży, kierując się Duchem Świętym. («Ludzie Boga», którzy“ wypowiadali „proroctwa, byli pod wpływem hipnozy, w starożytności nazywano to «poruszaniem się Duchem Świętym»).
Rozdział 2
1 byli też fałszywi prorocy w narodzie, tak jak i wy będziecie fałszywymi nauczycielami, którzy wprowadzą zgubne herezje, a odrzucając Pana, który ich odkupił, przyniosą na siebie rychłą zagładę. («Fałszywi prorocy»,» fałszywi nauczyciele «to ci» ludzie Boga», którzy prowadzili» niewłaściwą «propagandę – herezje, które nie spełniają wymagań zakulisowych manipulatorów,» odrzucając Pana, który ich odkupił», dlatego należy ich"zniszczyć»).
2 i wielu pójdzie za ich rozpustą, a przez nich droga prawdy będzie w hańbie. (Jednak z religijnego punktu widzenia wszystko na świecie dzieje się z woli Boga, w tym «fałszywi prorocy»,» fałszywi nauczyciele», antychryści-konkurujące ze sobą prądy w powstającym Chrześcijaństwie, które dyskredytowały się nawzajem pod każdym względem, były wśród nich kierunki, które odrzucały wiarę w Chrystusa, na przykład zwolennicy Jana Chrzciciela, wielu badaczy Nowego Testamentu uważa, że Jan był związany ze społecznością qumranitów, która znajdowała się na Pustyni Judzkiej, a jego nauczanie było rodzajem ich nauk. Rękopisy Qumran – rękopisy Odkryte w jaskiniach w miejscowości Wadi Qumran w rejonie Morza Martwego we współczesnej Jordanii. Pierwsze znaleziska pochodzą z 1947 r. znalezione fragmenty rękopisów napisane są głównie w języku hebrajskim i aramejskim. Rękopisy należały do grupy religijnej, która nie uznawała judaizmu ortodoksyjnego i mieszkała na tym obszarze w 2 w. p. n. e. – 1 w. n. e. rękopisy. można z grubsza podzielić na 3 grupy: teksty Starego Testamentu w języku hebrajskim, a także w tłumaczeniu na języki Koine i aramejski; Apokryfy Starego Testamentu; pisma qumranitów. Rękopisy Qumran zawierają różne wersje ksiąg Starego Testamentu, w tym te, które nie pokrywają się z tekstem kanonicznym (masoreckim). Wiele tekstów jest identycznych z tymi, które posłużyły jako oryginał dla Septuaginty – tłumaczenia Biblii na język grecki Koine. Z apokryfów Starego Testamentu znaleziono fragmenty Ben-Siry, księgi Tobiasza, fragmenty Księgi Henocha w języku vrit i aramejskim (wcześniej znane były tylko fragmenty w języku greckim i tłumaczenia na język starosłowiański i etiopski), «testamenty» poszczególnych patriarchów itp. Trwa idea walki Królestwa Światła i Sprawiedliwości z Królestwem ciemności i zła. Zwój wojny przedstawia ostatnią walkę między nimi. Komentarze rozszyfrowują proroctwa, które qumranici uważają za zawarte w Biblii, dotyczące losu ich społeczności. Komentarz do Habakuka wspomina o założycielu wspólnoty, «Nauczycielu sprawiedliwości», prześladowanym przez"bezbożnego kapłana». Niektórzy badacze mają tendencję do postrzegania nauczyciela sprawiedliwości jako pierwowzoru Jezusa Chrystusa, a także innych przywódców społeczności. Qumranici wyznawali judaizm, ale nie uznawali władzy arcykapłanów, swoją wspólnotę nazywali nowym związkiem (odnosząc się do zjednoczenia z Bogiem), a siebie – «synami światła», ebionitami – «żebrakami», «prostakami». Wierzyli, że nastąpi decydująca walka «synów światła» z «synami ciemności» – a zło zostanie pokonane. W oczekiwaniu na to qumranici żyli zamkniętą społecznością. Wprowadzili wspólność majątkową, wspólną pracę, potępiali niewolnictwo. Aby dostać się do społeczności, trzeba było przejść przez próby. We Wspólnocie utrzymywano ścisłą dyscyplinę: na czele stali kapłani:"młodsi" członkowie (którzy jeszcze nie przeszli wszystkich testów) podlegali «starszym». Qumranici byli częścią ruchu Essen. Essenowie, essenowie, esseńczycy – sekta żydowska, o której informacje zachowały się wśród pisarzy z 1 wieku n. e. Józefa Flawiusza, Pliniusza Starszego, Filona z Aleksandrii. Essenowie tworzyli społeczności, w których z reguły brakowało własności prywatnej, potępiano niewolnictwo, obowiązkową pracę fizyczną, w wielu społecznościach zakazano handlu. Pliniusz Starszy napisał, że essenowie żyli w odosobnieniu, nie było wśród nich Kobiet, odrzucali cielesną miłość, nie znali pieniędzy («Historia naturalna», V, 17, 73). Społeczności essenów miały charakter zamknięty, trudno było się do nich dostać. Essenowie brali czynny udział w antyrzymskim powstaniu w Judei w latach 66—73,