Naukowa analiza biblijnych listów Apostołów. Naukowe wyjaśnienie Biblii wiersz po wierszu. Andrey Tikhomirov
Читать онлайн книгу.
wody).
7 a obecne niebiosa i ziemia, zawarte w tym samym słowie, są strzeżone przez ogień na dzień sądu i zatracenie niegodziwych ludzi. (Obecne niebo i ziemia, które są «zawarte w tym samym słowie», są oszczędzane na proces niegodziwców).
8 to jedno nie powinno być przed wami Ukryte, umiłowani, że Pan ma jeden dzień, jak tysiąc lat, a tysiąc lat, jak jeden dzień. (U Boga wszystko jest możliwe).
9 nie zwleka Pan [wypełniając] obietnicę, jak niektórzy czczą to przez zwlekanie; ale będzie nas cierpliwy, nie chcąc, aby ktoś zginął, ale aby wszyscy przyszli do pokuty. (Pokuta jest korzystna dla kapłaństwa, ponieważ istnieje sugestia winy).
10 a przyjdzie dzień Pański, jak topić się w nocy, a wtedy niebiosa przeminą z hałasem, a żywioły, które się rozpalą, upadną, ziemia i wszystkie czyny na niej spłoną. (Tać (slaw.) – złodziej. Żywioły (gr.) – w filozofii greckiej-pierwiastki pierwotne (Zwykle ziemia, woda, ogień i powietrze), z których składa się świat materialny).
11 Jeśli tak wszystko się rozpadnie, to jakie powinno być w Świętym życiu i pobożności dla was (nawrócenie wszelkiego rodzaju nieszczęść).
12 tym, którzy czekają i pragną nadejścia dnia Bożego, w którym zapalone niebiosa upadną, a płonące żywioły się stopią? (Nawrócenie wszelkiego rodzaju nieszczęść w dniu «przyjścia Boga»).
13 a my, zgodnie z jego obietnicą, oczekujemy nowego nieba i Nowej Ziemi, na której mieszka prawda. (Wierzący mają nadzieję na nowe niebo i Nową Ziemię, «na których mieszka prawda»).
14 tak więc umiłowani, czekając na to, starajcie się pojawić przed nim niepokalani i niepokalani na świecie; (oczekiwanie na «sąd Boży»).
15 a wytrawność Pana naszego czcijcie zbawieniem, tak jak umiłowany brat nasz Paweł, zgodnie z jego mądrością, napisał do was (wzmianka o Apostole Pawle).
16 Jak mówi o tym i we wszystkich listach, w których jest coś niewygodnego, co ignoranci i niezatwierdzone, do własnego zatracenia, zamieniają, jak i inne pisma. (Chrześcijanie muszą swoim nieskazitelnym życiem zaprzeczyć niesprawiedliwym oskarżeniom o nieposłuszeństwo wobec władz).
17 Tak więc wy, umiłowani, będąc o tym uprzedzeni, strzeżcie się, abyście nie dali się ponieść błędom niesprawiedliwych i nie odpuścili od swojego twierdzenia (trzeba walczyć z «błędami niesprawiedliwych»).
18 ale wzrastajcie w łasce i poznaniu Pana Naszego i Zbawiciela Jezusa Chrystusa. Chwała mu teraz i w dzień wieczny. Amen. (Drugi list składa się z 3 rozdziałów. Autor tego listu nazywa siebie Szymonem Piotrem, jednak wielu uczonych wątpi, czy rzeczywiście został napisany przez apostoła Piotra i datuje go na koniec I – początek II wieku n. e.styl i idee tego listu bardzo różnią się od pierwszego, został dość późno przyjęty przez Kościół. Apostoł ostrzega wiernych przed fałszywymi nauczycielami, którzy w swojej bezczelności zaprzeczą Jezusowi, który ich odkupił i jego drugiemu przyjściu. Chrześcijanie powinni swoim nieskazitelnym życiem obalać niesprawiedliwe oskarżenia o nieposłuszeństwo wobec władz, powinni godnie spotkać się z przyjściem Pana. Całe przesłanie przepojone jest nadzieją na Bliski powrót «Odkupiciela» i oczekiwaniem nowego wszechświata zgodnie z Jego Słowem, czyli sugestią).
4. Pierwszy list soborowy św. Jana Apostoła
Rozdział 1
1 o tym, co było od początku, co słyszeliśmy, co widzieliśmy naszymi oczami, co oglądaliśmy i co dotykały nasze ręce, o Słowie życia – (opowieść o tym, co usłyszeliśmy, co zobaczyliśmy i co namacalne).
2 Albowiem życie się ukazało, a my widzieliśmy i świadczymy, i ogłaszamy wam to życie wieczne, które było u Ojca i nam się ukazało – (wzmianka o Bogu Ojcu Jahwe).
3 o tym, co widzieliśmy i słyszeliśmy, oznajmiamy wam, abyście i wy mieli komunię z nami; a nasza komunia jest z ojcem i synem jego, Jezusem Chrystusem. (Wzmianka o Bogu Ojcu Jahwe i jego Bogu Synu Jezusie Chrystusie).
4 i to wam piszemy, aby radość wasza była doskonała. (Apel do czytelnika).
5 a oto Ewangelia, którą od niego słyszeliśmy i głosimy wam: Bóg jest światłem i nie ma w nim żadnej ciemności. (Wzmianka o «ewangelizacji» – Ewangelii. Chwała Jezusowi Chrystusowi).
6 Jeśli mówimy, że mamy komunię z nim, ale chodzimy w ciemności, to kłamiemy i nie postępujemy zgodnie z prawdą; (Chwała Jezusowi Chrystusowi).
7 a jeśli chodzimy w świetle, tak jak on w świetle, to mamy komunię między sobą, a krew Jezusa Chrystusa, Syna Jego, oczyszcza nas z wszelkiego grzechu. (Chwaląc Jezusa Chrystusa, krew Jezusa «oczyszcza nas z wszelkiego grzechu»).
8 Jeśli mówimy, że nie mamy grzechu, oszukujemy samych siebie, a prawdy nie ma w nas. (Wszyscy ludzie są grzeszni, takie stwierdzenie jest korzystne dla kapłaństwa).
9 Jeśli wyznajemy grzechy nasze, to on, będąc wiernym i sprawiedliwym, przebaczy nam grzechy nasze i oczyści nas z wszelkiej nieprawości. (Konieczność wyznania grzechów, co jest korzystne dla kapłaństwa).
10 jeśli mówimy, że nie zgrzeszyliśmy, to przedstawiamy go kłamliwym, a jego słowa nie ma w nas. (Wszyscy ludzie są grzeszni, takie stwierdzenie jest korzystne dla kapłaństwa).
Rozdział 2
1 moje dzieci! to piszę do was, abyście nie grzeszyli; a jeśli ktoś zgrzeszył, to mamy orędownika przed Ojcem, Jezusem Chrystusem, sprawiedliwym; (wszyscy grzeszą z punktu widzenia religii, a orędownikiem «przed Ojcem», to znaczy przed Bogiem Ojcem Jahwe powinien występować Jego Syn Jezus Chrystus, sprawiedliwy).
2 on jest przebłaganiem za nasze grzechy, i to nie tylko za nasze, ale za [grzechy] całego świata. (Jezus Chrystus jest pośrednikiem przed grzesznikami i Jahwe).
3 a że go poznaliśmy, uczymy się z tego, że przestrzegamy Jego przykazań. (Jezus Chrystus pozostawił przykazania-postawy, co jest dobre, a co złe).
4 Kto mówi: «poznałem go», ale przykazań jego nie przestrzega, ten jest kłamcą i nie ma w nim prawdy; (należy przestrzegać przykazań Jezusa Chrystusa).
5 a kto przestrzega jego słowa, w tym prawdziwa miłość Boża się uczyniła: uczymy się z tego, że jesteśmy w nim. (Należy przestrzegać przykazań Jezusa Chrystusa).
6 Kto mówi, że w nim przebywa, musi czynić to, co czynił. (Należy przestrzegać przykazań Jezusa Chrystusa).
7 umiłowani! nie Piszę wam nowego przykazania, ale starego przykazania, które mieliście od początku. Przykazanie starożytne to słowo, które słyszałeś od początku. (Przykazanie-prawo, wymóg, postawa moralna i etyczna).
8 ale co więcej, piszę do Was nowe przykazanie, które jest prawdą zarówno w nim, jak i w was: ponieważ ciemność przemija, a prawdziwe światło już świeci. (Autor stwierdza, że pisze nowe przykazanie).
9 kto mówi, że jest w świetle, a nienawidzi brata swego, jest jeszcze w ciemności. (Analogie, porównania, przypowieści).
10 Kto miłuje brata swego, ten przebywa w świetle i nie ma w nim pokusy. (Analogie, porównania, przypowieści).
11 a kto nienawidzi brata swego, jest w ciemności, a w ciemności chodzi, i nie wie, dokąd idzie, bo ciemność oślepiła mu oczy. (Analogie, porównania, przypowieści).
12 piszę do was, dzieci, bo Odpuszczone są wam grzechy dla jego imienia. (Autor stwierdza, że pisze nowe przykazanie,» ponieważ grzechy są wam odpuszczone dla jego imienia»).
13 piszę do was, ojcowie, ponieważ