Perłowa pani. Proza po polsku. Natalia Patratskaya
Читать онлайн книгу.
telewizor, niedawno wydany przez gospodynię. Na ekranie humorystki śmiały się, a ona płakała. Dziewczyna była smutna. Miałem ból karku.
Gospodyni weszła do pokoju:
– Bella, twoja przyjaciółka z szykiem zabrana! Dlaczego nie pójdziesz z nią?
– Och! Ile wydarzyło się nowych rzeczy, a moja głowa boli, Bella płakała.
– Tak, ty, dziewczyno, przegrzana w słońcu, spójrz na siebie w lustrze, jak się opaliłeś. Połóż się dziś, odpocznij, jutro wszystko będzie dobrze. Gdzie jest twój chłopak? To dobry człowiek.
«Są dobre, gdy są obce,» odpowiedziała Bella z bólem w głosie.
W tym momencie biały motyl wyleciał z pawia, usiadła na dłoni Belli. Dziewczyna delikatnie pogłaskała ją jednym palcem.
«Bello, znalazłem porozrzucane perłowe koraliki i zebrałem je na cienkiej linii», powiedział Ivanovna i wręczył jej perełki.
Wkrótce zapukał do bramy. Ivanovna poszedł otworzyć.
– Łatwo ci, w kopalni. Bella płacze. Idź się uspokój.
– Dziękuję, czuję, że jest zła.
Pasza wszedł do pokoju.
– Bella, dlaczego płaczesz? Kocham cię! Wszystko będzie dobrze – powiedział młody człowiek, uważnie oglądając rzeczy Belli i Alli rozrzucone po pokoju.
– Pasza, pokochasz teraz, czy możesz mi odpocząć? – spytała zmęczona Bella.
– Nie jestem złym charakterem. Odpoczynek. Gdzie jest Alla? Zapytał, wciąż rozglądając się po pokoju.
– Żonaty żonaty, hrabia Pavlin. Została zabrana do Pałacu Pawi. Nie poszedłem z nimi.
– Tale. Czy to prawda? – zapytał Pasza, siadając na łóżku Alli.
– To nie żart – odparła Bella, wkładając naszyjnik z pereł.
– Bella, wybacz mi. Nie piję wina, ale tutaj zostałem wymieniony. Nigdy wcześniej nie rzucałem kobiet, boleśnie się wstydzę.
«Ok, przeżyliśmy, będziemy żyć» – odpowiedziała Bella, trzymając w dłoniach trzy pawie pióra i ukrywając w nich szczekające oczy.
– Bella, chcesz żebym kupił bilety do twojego miasta dla nas dwojga?
– Masz prawie rację. Jutro kupimy bilety. Nadal mam pieniądze na bilety. Dzisiaj nigdzie nie pójdę. Alla nie pójdzie z nami.
Zapukał do bramy. Ivanovna otworzył drzwi. Przed nią stała Alla, ledwie żywa, w rozdartej sukni druhny.
– Oni są tacy żartowani! Wszystko było żartem! – krzyknęła Alla ze łzami.
– Idź spać. Tam już płacze – burknął Iwanowna.
Alla weszła do pokoju. Pasha zwykle podskakiwał z jej łóżka. Alla położyła się na łóżku i odwróciła od ściany. Wzdrygnęła się z płaczem z całej swojej istoty. Pasha wyszedł i zadzwonił do Yury:
– Yura, chodź tu znowu problemy. Obie dziewczyny płaczą.
– Już jadę. Trzeba było natychmiast iść z tobą, ale zadzwonili do mnie i powiedzieli, że Alla została zabrana, żeby zarejestrować małżeństwo z hrabią Pavlinem, więc nie poszedłem z tobą.
Pasza wrócił do pokoju:
«Wy dziewczęcie nie można zostawić w spokoju». Możemy zapłacić za ciebie przez tydzień w pensjonacie, będziesz mieszkać obok nas, pod naszym nadzorem.
– Czy to możliwe? Alla odwróciła ku niej splamioną łzami twarz.
– Dla pieniędzy wszystko jest możliwe. To wszystko jamnik.
Yura weszła do pokoju.
– Dziewczyny, w naszym budynku, obok naszego numeru, pokój dwuosobowy został uwolniony. Jest propozycja zmiany twojego siedliska. W pensjonacie wszystkie udogodnienia, jest karmione, jest plaża z łóżkiem.
– Jeśli nie żartujemy, to zgadzamy się na przeprowadzkę do pensjonatu, a tu wszystkie udogodnienia na dziedzińcu – powiedziała Alla, podnosząc łzawe oczy.
– Alla, nie rozumiesz mężczyzn! Mówią poważnie, ale na pewno zażądają zapłaty», Bella wpadła na pomysł, dotykając perły wokół jej szyi, jakby szukając ochrony przed nadchodzącymi problemami.
– Bella i ja mamy tylko pieniądze na mieszkanie w tym domu, nawet na wspólnej plaży i na bilety do domu. I trochę jedzenia. To wszystko – powiedziała Alla i spojrzała na to skazane na zagładę.
«Nie prosimy o pieniądze», odpowiedział Pasza.
– Alla, oni przyjmą to w naturze – warknęła Bella, nie była już zaskoczona, że wśród pereł jest perłowy motyl.
– Nie rozumiem. Jaki rodzaj? – spytał Alla.
– Będą się kochać. Czy rozumiesz? – wyjaśnił sytuację Belli.
– Dlaczego tak cyniczny? – spytał Yura.
– W związku z tym straciliśmy już wszystko, nie mamy nic do stracenia, jest to możliwe z miłością. Z kim jestem? Z tobą, Yura? – spytał Alla.
– Cóż, dziewczyny, rośniesz. Alla ze mną. Bella z Paszą.
– Nie jestem przeciwny miłości z Yurą – Alla zakończył rozmowę.
«Nie wiem,» powiedziała uczciwie Bella, dotykając pawia piórami jedną ręką i dotykając pereł na szyi jedną ręką, «Nie chcę się zadłużać».
– Zdecyduj! Samochód czeka przy bramie. Weźmiemy ciebie i twoje rzeczy, – zasugerowałeś rozwiązanie wszystkich problemów Yury.
Alla wstała, wzięła sukienkę, poprosiła mężczyzn, aby poczekali na podwórzu domu. Bella się nie poruszyła.
– Alla, nie pójdę do pensjonatu! Prawie zabito mnie na trasie.
«Bella, nie masz nic do stracenia.» Gdzie jest gwarancja, że hrabia Peacock nie dotrze do ciebie? Hrabia Peacock nie jest mężczyzną.
– Alla, ale długi… Boję się długów.
«Bold, Bella, nie staniesz się bogatszy bez ryzyka!» – powiedział Alla, zbierając różne rzeczy.
Bella machnęła ręką z rozpaczą, wzięła torbę, ale znowu usiadła:
– Czego chcesz, ale ja nie pójdę!
– Jak sobie życzysz, nie poszedłeś ze mną, ale oni mnie kochali…
– Alla, nie mogę! Nie mogę nadążyć za tobą!
Alla machnęła ręką, a rzeczy wyszły na podwórko.
– Gdzie jest Bella? – Pasha zapytał Alla.
«Pozostaje w domu bez udogodnień» – powiedziała Alla i poszła do samochodu.
Pasha wszedł do pokoju do Belli.
– Bella, co słychać? Czy jestem tak zdegustowany?
«Już nie, ale nie mogę tak wyjść,» powiedziała dziewczyna i owinęła dłonią usta.
– Zrozum, głupku, tam będę z tobą sam, a tu nie uratuję cię przed ludźmi hrabiego Peacocka! Poszli na twój trop, teraz nie zostawią cię w spokoju. Pomyśl: Czy jestem