Ettie Bierman Keur 7. Ettie Bierman
Читать онлайн книгу.
wonder Carina.
Rasmus verduidelik nie.
“Gaaf, lyk my Fokus se vlagskip seil nog,” spot hy en stap in die rigting van die tipograwe se ateljee, wat langs die drukkery is.
Rasmus is ’n ruk lank in sy kantoor besig met sy eie werk. Een van Henk se samestellers daag op vir samesprekings en daarna die aankoper van ’n reeks boekwinkels, vir nóg samesprekings. Vieruur flits die liggie van die binnetelefoon in die algemene afdeling. “Mevrou Rheede, kan jy asseblief na my kantoor kom?” versoek hul hoofbestuurder.
Carina vee haar hare plat, gryp die notule en haas haar na sy kantoor.
Hy staan hoflik op toe sy binnekom. “Hallo, Rina. Dankie. Sit …”
Sy gaan sit ongemaklik, voete teenmekaar en haar hande op haar skoot inmekaar gevleg.
Rasmus kyk na die notule, dan na Carina. “Ek is bang my kritiek netnou was dalk te kras.”
“Kritiek op die regte tyd is beter as komplimente op die verkeerde tyd.”
Pleks van te spot, maak sy gebruik van clichés, dink Rasmus.
“Elf uit tien. My geld was op die regte perd. Jy gaan ’n topgewer word. Al wat kortkom, is leiding en ervaring.”
Baie van albei, besef Carina. Sy lug nie haar vrees hardop nie, bang dit klink suggestief en hy dink sy gee hom aanleiding.
Rasmus sit ’n vel papier uit die woordverwerker voor haar neer. “Geen haas nie. Vanaand, môreaand of die naweek … Wanneer daar geleentheid is, moet jy dié stuk persklaar maak. Daarna gesels ons weer.”
Carina kyk na die getikte letters. Sinne, paragrawe en dialoog. Op die oog af lyk dit maklik. Of sy is te voortvarend, dié dat sy Liaan omkrap en arme Henk oor haar bekommerd is?
“Ek sal probeer, meneer.”
“Met ’n pen.”
Carina lag verleë. “Eers met ’n potlood, tot ek seker van my saak is.”
Rasmus lyk nie op sy gemak nie. “Gebruik die Rheeders baie brood en melk?” vra hy ineens.
Carina weet waarop hy sinspeel. Sy hou haar stem lig. “Dis noodsaaklikhede wat ’n mens van dag tot dag nodig het.”
“Van die winkels af? Smiddae na werk?”
Carina knik.
“Op kantoor is jy die bekwaamste sekretaresse met wie ek nog te doen gekry het. Voor ek die notule vra, het jy dit gereed. As ek van ’n afspraak vergeet, onthou jy. Jy dink vooruit en beplan goed.”
Carina bloos. Hy oordryf en vlei haar onverdiend; nie sonder rede nie …
“Ek kan sien jy het ook al ’n stel met manlief afgetrap. Daarom dat jy skepties is en wonder waarheen al die vleitaal lei …” Rasmus grinnik. “Rina-nooi, jy is reg. Ek vermoed jy het môre se kos al gister gekoop. Jy is nie die soort huisvrou wat elke dag winkels toe hardloop nie.”
Hy som haar te goed op. Of is sý vrou soos die prentjie wat Ras geskilder het: kort-kort is die sout op, die eiers gedaan, die meel op? Dalk onprakties … maar mooi, raai Carina. Waarskynlik ’n model, beeldskoon en baie vroulik. Anders sou Rasmus du Toit nie met haar getrou het nie. In die tydperk sedert sy hom ontmoet het, het Carina ook haar aantreklike baas leer ken en hom opgesom. Mooi mans het outomaties ’n oog vir mooi vroumense.
“Dus het jy nie vanmiddag nodig om eers weer inkopies te gaan doen nie.” Dis eerder ’n stelling as ’n vraag.
Carina dink aan die twee liter melk in die yskas, die brood in die blik en aan Tinus. Die volgorde is verkeerd, besef sy. Tinus is die belangrikste en moes haar eerste oorweging gewees het.
Vanaand sal sy hom met biefstuk verras, neem Carina haar voor. Later met kakao, voor hulle gaan slaap … Sy sal liefdevol wees, belangstellend na sy hofwerk uitvra en stiptelik onthou wanneer sy volgende werkopdrag afgehandel, getik en ingehandig moet wees.
“Ek ry elke middag in daardie rigting,” sê Rasmus. “Ek het die klomp mense by die haltes en die vol busse gesien. My motor is leeg en ek weet jy is moeg na ’n dag se werk. Dis nie moeite om jou na werk op te laai nie.”
En Sondag sal sy aan Tinus voorstel dat hulle ’n mandjie pak en iewers gaan vleis braai, besluit Carina. Net om uit te kom, saam te wees, te gesels en te kuier en in ’n ontspanne atmosfeer te probeer terugvind wat die afgelope ruk tussen hulle verlore geraak het …
“Dan is jy smiddae vroeër by die huis, Carina,” gaan Rasmus voort.
Dit gee die deurslag. Die feit dat hy haar Carina genoem het en Tinus netnou manlief. Hy het nie bybedoelings nie; hy weet sy is getroud en lief vir haar man.
“Dankie,” antwoord sy. Om sy aanbod op die regte grondslag te hou, herhaal Carina: “Dankie, meneer Du Toit, ek waardeer u moeite en bedagsaamheid.”
“En ek joue, saam met al die ekstra ure se harde werk wat jy ingepas gekry het, by al jou huishoudelike pligte.” Rasmus staan op, neem sy baadjie en kyk op sy horlosie. “Dis halfvyf. Almal is weg en jy is van diens af, mevrou Rheede. Is jy oorwerk en suf, of vergeet jy my naam is Ras?”
“Nee. Ek is nie oorwerk nie,” skerm Carina. “Ek geniet die uitdaging van ’n nuwe werk.”
Ras wag tot hulle in die motor is en uit die ergste verkeer, dan sê hy: “As jy uitgewer word, kom jou salaris op die volgende kerf met ’n bonus, ’n dertiende tjek in Desember en ’n verhoging na ’n jaar.”
Sake verloop vinnig. Carina is nie seker sy hoor reg nie. “Jy het gesê ek het punktuasie nog nie onder die knie nie en Liaan reken ek het ’n gemors van Noordvlug gemaak. Ek is onervare, ek het nie kwalifikasies nie en moet nog baie leer.”
“Dis waarom ek jou daardie bladsy gegee het om persklaar te maak. Dis die standaardtoets wat alle voornemende uitgewers aflê wanneer hulle om ’n pos aansoek doen.”
“Ek doen nie aansoek nie. Ek wil nie Liaan se werk oorneem nie.”
“Liaan was ’n joernalis by ’n koerant. Ek het groot waardering vir haar ervaring en bekwaamheid. Ek dink steeds as sy volhou, kan sy bo uitkom. Maar sy het belangstelling verloor.”
Carina is nie blind nie en het ’n aanvoeling wat menslike verhoudings betref. Dié tussen Liaan en Ras is nie natuurlik nie, dit kan enigiemand sien. Sy het nie ’n goeie woord vir Ras nie en wil geen hulp van hom aanvaar nie. Hoeveel van Liaan Botha se komplekse en neuroses is te wyte aan haar baas? wonder Carina. Tertia was ontwykend en Henk wou nie skinder nie. Maar Jan Goosen was redelik uitgesproke.
Liaan lyk in haar twintigs, dus is sy jonger as hul jeuguitgewer. Maar mooier? Nee. Carina het nie illusies oor haarself nie. Op skool het sy ook komplekse gehad. Haar neus wip, haar oë is te groot en haar vel te lig. Wanneer ander meisies bruin brand, brand sy rooi, of sproete. Oor haar neus sit ’n hele ry wat nooit sal weggaan nie. Tinus reken hulle gee karakter aan haar gesig, maar sy weet hy sê net so om haar te troos. Watter meisie wil ’n gespikkelde wipneus hê?
Ras gesels nog oor Noordvlug, haal ’n eksemplaar van Ouboet kom huis toe uit die paneelkissie en oorhandig dit aan haar.
“Lees die boek, ook soveel ander jeugverhale as wat jy kan, om ’n oordeel op te bou,” gee hy raad.
Carina hoop sy klink intellektueel en nie so dom soos sy voel nie. Die helfte van haar verstand is in die motor, by Ras en sy gesprek. Die ander helfte by Liaan Botha. Is Liaan jaloers op haar, dié dat sy so katterig en foutvinderig is? Dis onnodig. Liaan is verder geleerd as sy; slimmer, kunstiger, met ’n sterker persoonlikheid en mooier klere. In geen opsig is sy vir Liaan kompetisie nie. Veral nie wat jeugpublikasies betref nie.
Rasmus hou voor hul woonstelgebou stil. “As jou man ontevrede is omdat ek jou huis toe gebring het, bel my.”
Carina soek in haar handsak na haar voordeursleutel. Dit was ’n vreemde opmerking. Soos toe hy gesê het: “Bel as jy my nodig het. As jy my ooit