Astrologia pomocna w życiu. Przemyślenia i obserwacje. Fritz Riemann
Читать онлайн книгу.
rozsądne włączenie interpretacji horoskopu w obszar rozmów konsultacyjnych i nastrajają coraz sceptyczniej względem astrologii, a przynajmniej względem jej przedstawicieli, nawet pozytywnie nastawione osoby.
Bez wątpienia astrolodzy znajdują się dzisiaj w trudnym położeniu – z jednej strony są atakowani, odrzucani i zwalczani, często niegodnymi środkami, i to przeważnie przez ludzi, którzy sami nigdy poważnie nie zajmowali się astrologią. Z drugiej jednak strony wystawieni są na wspomniane projekcje i oczekiwania klientów, którzy zwykle nie chcą w ogóle przyjąć do wiadomości tego, co astrolog faktycznie może im odpowiedzialnie powiedzieć, lecz oczekują wyroczni. W tej sytuacji niektórzy astrolodzy próbują koniecznie ustroić się w naukowe szaty, inni zaś wzmocnić aurę maga.
Pierwsi chcą statystycznie zahartować swoje orzeczenia – do czego dziś szczególnie dobrze nadają się komputery – i sądzą, że przez maksymalnie jednoznaczne wypowiedzi będą mogli „dowieść” prawdziwości astrologii. Stąd też chcą uzyskać jak najwięcej możliwych do sprawdzenia „trafień”, w czym potrafią posunąć się tak daleko, że żądają od klientów, by deponowali ich wypowiedzi u notariusza celem późniejszej weryfikacji. Wprawdzie badania statystyczne mogą niekiedy być pomocne, jednak nie powinno się ich przeceniać; próbuje się wówczas odnaleźć statystycznie sprawdzalne podobieństwa i zgrubne analogie, by móc imponować wielkimi liczbami, przy czym wszakże poświęca się to, co w temacie narodzin unikatowo indywidualne, na rzecz niespecyficznej rozległości wypowiedzi. Słusznie można tu wysunąć zarzut, że takie wypowiedzi dotyczą większości ludzi. Nie ma nigdy „tej jednej” konstelacji – „tego jednego” Marsa w ósmym domu, „tego jednego” Jowisza w medium coeli itd. – lecz jest zawsze taki lub inny Mars czy Jowisz w całościowym horoskopie określonego człowieka z wszystkimi pozostałymi konstelacjami jego horoskopu, które indywidualnie modyfikują oddziaływanie każdej planety, abstrahując już od astrologicznie niesprawdzalnych właściwości człowieka, każdorazowo działających modyfikująco (rasa, cechy dziedziczne itp.). Tu właśnie tkwi zarówno niesłychana różnorodność, jak też wielka trudność astrologicznej sztuki interpretacji. W mojej opinii samo już nastawienie się na „trafienia” – odnosi się to do diagnoz bez kontaktu z rozmówcą, przede wszystkim jednak do bardzo problematycznych już samych w sobie prognostycznych możliwości wypowiedzi – jest fałszywym podejściem. W poradnictwie astrologicznym nie chodzi przecież o to, by móc „dowieść” słuszności astrologii lub własnych umiejętności, lecz o to, by w rozmowie konsultacyjnej pomóc drugiemu człowiekowi lepiej poznać siebie.
Inni astrolodzy usiłują z kolei przydać sobie nimb maga lub proroka w kontaktach z szukającymi porady i wobec samych siebie, co często podkreślają jeszcze ubiorem lub wystrojem otoczenia, a także sformułowaniami, które przyprawiają (powinny przyprawić) szukającego porady o dreszcz bojaźni wobec takiego ogromu wiedzy. W najlepszym przypadku są to zawodowe choroby wieku dziecięcego i powinniśmy absolutnie z tego zrezygnować; można powiedzieć, że magiczny sztafaż i rzeczywiste umiejętności pozostają do siebie w relacji odwrotnie proporcjonalnej. Nie chcemy przecież nikomu imponować i zaspokajać własnych potrzeb dowartościowania się lub też żądzy władzy, lecz pragniemy dopomóc szukającym porady w dokonaniu pełniejszego wglądu w siebie, czyli współpracować z nimi. Ale przejdźmy do tych, którzy szukają porady. Kto przychodzi do astrologa i z jakimi pytaniami? Skład klienteli częściowo od niego zależy – im bardziej odgrywa maga, tym silniej przyciąga osoby skłonne do wiary w cuda. Zgodnie z doświadczeniem Thomasa Ringa w wypadku klienteli astrologa chodzi często o osoby „niespełnione, zahamowane i zablokowane”, a „niektórzy nie potrzebują niczego więcej poza spowiedzią i rozgrzeszeniem”, ponieważ „potrzebują potwierdzenia z dala od zwyczajowych twierdzeń otoczenia, w którego oczach są w danym przypadku bezwartościowymi indywiduami”. O ile zgadzam się z Ringiem, że astrolog powinien przedstawić pytającemu jedynie punkty do rozważenia i propozycje oraz że „do niezbywalnego sensu wypowiedzi astrologicznej należy to, by nigdy nie odbierać pytającemu decyzji”, o tyle zakwestionowałbym funkcję spowiednika i osoby udzielającej absolucji, w moim konkretnym zaś przypadku zgoła bym odrzucił. To również byłoby według mnie fałszywym oczekiwaniem ze strony nas samych oraz szukających porady. Ring zapewne miał na myśli wyzwalający, oswobadzający, czasami iście katartyczny ciąg wydarzeń inicjowany przez dobrze poprowadzone omówienie horoskopu, który w pewnych okolicznościach może mieć podobnie oswobadzający skutek jak spowiedź. Coś natomiast podobnego do rozgrzeszenia może czasami pojawić się wówczas, gdy szukający porady dowiaduje się na przykład, że musi iść przez życie z trudnym horoskopem, że przypadło mu ciężkie do realizacji zadanie – może to oznaczać dla niego niesamowite pozbycie się nadmiernego lub niesprawiedliwego poczucia winy z powodu rzekomego „sprawienia zawodu” lub poczucia niższości, że niczego lepszego w swoim życiu nie dokonał.
W końcu bardzo łatwo osądzić kogoś wedle teoretycznej bądź społecznej koncepcji lub też napiętnować jako neurotyka, gdy samemu nie trzeba żyć jego życiem. Właśnie znajomość horoskopu, dodana do znajomości środowiska i pochodzenia człowieka, może sprawić, że staniemy się bardziej sprawiedliwi i tolerancyjni i szczególnie dobitnie uświadomimy sobie, jak różne ludzie mają „warunki wyjściowe”. Istnieją horoskopy zawierające niezwykle konfliktogenne napięcia, które trzeba ujmować nie tylko poprzez schemat zaburzeń nerwicowych i których zainteresowani w oczywisty sposób sami sobie nie wybrali, o ile nie zamierza się uznawać istnienia związków karmicznych. Niektórzy astrolodzy wzbraniają się przed omawianiem tak problematycznego horoskopu, co szukający porady może odebrać jak diagnozę nieuleczalnej choroby, jeżeli nie zna granic wypowiedzi astrologii. Jednak według moich doświadczeń właśnie ludzie o takich horoskopach są bardzo otwarci na poradnictwo astrologiczne, które może im przynieść zrozumienie ich wewnętrznej sytuacji, a może i pomoc w rozwiązaniu konfliktów. Jeśli chodzi o zrozumienie drugiego człowieka, astrologia jest nieoszacowaną pomocą w znaczeniu przysłowia Indian amerykańskich (cytuję za Das Selbstverständnis des Psychoanalytikers Tobiasa Brochera): „Zanim osądzisz bliźniego, musisz najpierw przejść milę jego śladem w jego mokasynach”. Horoskop wiele mówi o tym śladzie i o „mokasynach”.
Jako że jestem praktykującym psychoterapeutą i psychoanalitykiem, przychodzą do mnie po konsultacje astrologiczne ludzie, których dotknęły najrozmaitsze kryzysy – zawodowe, małżeńskie, rodzinne, w razie trudności wychowawczych z dziećmi lub przed podjęciem ważnych decyzji. Zanim przyjmę daną osobę jako klienta, chcę poznać jej intencje i od tego uzależniam podjęcie się poradnictwa. Stwierdzam, że kwestie prognostyczne i przepowiednie („kiedy się ożenię /wyjdę za mąż”, „czy powinienem zmienić zawód”, „czy moje małżeństwo przetrwa” itp.) leżą poza moimi kompetencjami, jeżeli szukający porady nie jest gotów do rezygnacji z oczekiwanego uwolnienia od podjęcia decyzji na rzecz rozmowy o jego horoskopie, obracającej się wokół jego rozumienia samego siebie względnie jego problemów. Korzystając z własnego doświadczenia, mogę mówić tylko o tych formach poradnictwa, które jednak wydają mi się najważniejsze.
Zajmijmy się najpierw poradnictwem zawodowym. Pośrednio możemy stosować je na bardzo wczesnym etapie, gdy na przykład opisujemy rodzicom przewidywane skłonności, zainteresowania i uzdolnienia ich dzieci, które rodzice już od początku powinni wspierać, a przynajmniej nie zwalczać, jeżeli na przykład nie pasują one do ich życzeń związanych z dziećmi. Poradnictwo zawodowe we właściwym znaczeniu pojawia się częściej w okresie kończenia szkoły, zwłaszcza u młodych ludzi, którzy z uwagi na środowisko nie mogli odpowiednio rozwinąć swoich skłonności. Takie poradnictwo może być również ważne w późniejszym okresie, gdy człowiek zbliża się ku starości i zastanawia nad rozsądnym ukształtowaniem owej fazy życia. Wiele osób zbyt jednostronnie realizuje swój horoskop, bo często nie mogli inaczej, z najrozmaitszych powodów; czasami brakuje im odwagi do przeorientowania się lub określenia nowej orientacji, nierzadko też dlatego, że od wczesnych chwil mieli zbyt mało możliwości do realizacji swoich pragnień.
Z tym rodzajem poradnictwa