Klikbek. Sidney Gilroy
Читать онлайн книгу.
“Ás daar ’n ondersoek plaasvind, Mthembu. En beslis nie jy nie. My speurdiens bly daaruit. Hierdie afdeling maak nie ’n vyand van die kommissaris nie.”
Sollie sien hoe Riaan en Mike onderlangs vir mekaar glimlag. Hy voel die woede in hom opstuif. Nou is hy al weer die donkie in die verhaal.
“D-d-dis mos nie ons wat k-k-kontrakte aan familie uitgedeel het nie,” stoei hy deur sy woorde. “D-d-dis ons plig, kaptein. Dis b-b-bedrog.”
“Bedrog is ’n baie sterk woord, Mthembu. Ek waarsku julle: hou julle neuse daaruit. Elkeen van julle speel nou die game en ék maak die reëls.”
“Watse game, kaptein?” vra Riaan.
“Daar gaan enorme druk op ons wees om resultate te lewer. Dis waaroor die kommissaris my vanoggend gebel het. Hy soek suksesstories om die joernaliste van ons nekke af te kry. Al die ander hoofde het dieselfde oproep ontvang. Van vandag af mag daar net positiewe stories oor Bloemfontein SAPD die media haal, verstaan julle my? Parkweg se reputasie hang aan ’n draadjie en al wat dit gaan vat, is nog één kak koerantopskrif. Julle speel die game, het julle my?”
“Ja, kaptein,” antwoord almal in gelid, die koppe knikkend. Sollie knik saam.
“Oukei, kom ons kyk waar ons staan.”
Brummels deel ’n handvol dossiere aan die speurders uit. Aan almal behalwe Sollie.
Vir die volgende uur moet hulle verslag doen oor die vordering met bestaande dossiere. Dié wat in die hof moet gaan getuig, word verskoon. Mapaseka mompel ’n flou verskoning oor ’n skoolbesoek voordat sy met haar Lunch Bar en handsak verdwyn.
Riaan, Mike en Thebe bly oor. Moord-en-roof se staatmakers.
Die kaptein begin instruksies oor die nuwe dossiere uitdeel.
Sollie staan stil langs die boekrak. Hy hou sy kollegas dop. Hy weet wat gaan volg. Ná die vergadering gaan Brummels hom soos ’n aanhangsel aan een van hierdie drie toewys. Dan moet hy hom vir die res van die week met administratiewe take help of namens hom afsprake vir onderhoude met verdagtes of getuies maak.
Brummels vou MAS-7125 oop, die laaste van die nuwe dossiere. “Nog ’n John Doe op Naval Hill gevind.”
Riaan sug hoorbaar.
“Die derde een in vyf maande,” gaan Brummels voort. “Jonk. Wit. Geen identifikasie aan hom gevind nie.”
“Een in Mei, een in Junie en nou een in Oktober,” sê Riaan.
“Metode?” vra Mike.
“Van agter af verwurg, lyk dit.” Brummels wys na die foto’s in die dossier. Daar is duidelike vingermerke om die slagoffer se keel.
Riaan knik. “Rent boy soos die ander?”
“Moontlik. Sy broek was om sy enkels.” Brummels oorhandig die dossier aan hom. “Palesa by forensies sal kan sê. Vat vir Mthembu saam.”
Sollie se moed sak tot in sy PEP-skoene. Sy durf van vroegoggend het soos mis voor die son verdwyn. Hy wag dat die ander by die kantoor uitstap.
“Kaptein?” vra hy versigtig.
“Ja, Mthembu?”
Brummels is reeds verdiep in ’n pak papierwerk. ’n Vars sigaret gloei tussen sy vergeelde vingers. Sollie kry die ou gevoel van onbeholpenheid in sy baas se teenwoordigheid. Dis soos ’n monster wat van onder uit sy maag na sy keel kruip en dan sy tong in ’n doodsgreep beetkry.
“K-k-kaptein, ek het ged-d-dink …”
Brummels staar hom aan.
“Ek het ged-d-dink, ek’s nou al ’n jaar h-h-hier en …”
“Ja, en?”
“Ek h-h-help altyd die ander speurders, kaptein, en …”
“En jy wil jou eie saak hê?” word hy onderbreek.
“Ja, kaptein.”
“Hoe lank dink jy is ék al hier, Mthembu?”
Die vraag is onverwags, maar Sollie het die antwoord gereed. Hy het dit al male sonder tal geoefen. Almal in moord-en-roof weet wie Maartin Brummels is. Hy is nie almal se vriend nie, maar almal herken hom as hy en sy rookwolk in die gange afstap. Almal weet van die sake wat hy al opgelos het. Die Tweeling-moorde. Die Volkskasbank-rowe. Die moetie-sindikaat. Die polisieman wat sy vrou met sy dienspistool vermoor het, en dit toe na ’n skietongeluk wou laat lyk. Die kaptein het een van sy eie weggesit sonder om ’n oog te knip. Hy praat reguit, en hy skiet reguit. ’n Ou bullet, word Brummels in die gange genoem. Hy is van goeie stoffasie en nikotien aanmekaargesit. Dit gaan eendag vyf speurders vat om hom te vervang en Sollie wil een van daardie vyf wees.
“Nege-en-dertig jaar, kaptein.”
“En jy?”
“Amper sestien jaar …”
“By die speurdiens?”
Sollie voel hoe sy gesig gloei. “Amper een jaar, kaptein.”
“Dis bitter kort.” Brummels soek plek vir sy stompie in die asbak. “En jy dink jy’s gereed vir jou eie saak?”
Is dit ’n toets? wonder Sollie. Gaan die baas hom nou op sy plek sit?
“Ja, kaptein.”
Brummels staar na hom met sy waterige blou oë tot Sollie nie meer kan stilstaan nie. Hy verskuif sy gewig van een voet na die ander en dan weer terug.
“Oukei,” sê die kaptein ná wat soos ’n leeftyd voel.
Hy trek sy boonste laai oop. Die dossier wat hy uithaal, is beslis ’n nuwe een, sien Sollie. Die dekblad is nog sonder die soort merke wat getuig dat dit al deur ’n menigte hande beweeg het.
Brummels oorhandig die dossier. “Weet jy waar Rhynveld is, sersant Mthembu?”
“Ek het so ’n idee, kaptein.”
“Dis net ’n kolletjie op die kaart.” Brummels trek die koerant nader, vou dit toe en begin aanwysings op die agterblad skryf. “Meer as driehonderd kilometer hiervandaan. Ek dink Bethlehem is die grootste dorp op pad daarheen.”
Hy gee die koerant vir Sollie. “Die verklaring is in die dossier. Vermiste persoon. My gut sê vir my dit was eerder huismoles.”
Uiteindelik, sy eie saak! Sollie maak die lêer oop.
“Wat gaan ek daar doen, kaptein?” vra hy teleurgesteld toe hy die enkele gefakste bladsy sien.
“Die saak is belangrik vir die kommissaris, want die vermiste is ’n ou vriend van hom, ene Tillman Wagenaar.”
“Is daar dan nie ’n polisiestasie op Rhynveld nie, kaptein?”
Brummels knik geïrriteerd. “Daar is ’n satellietstasie, maar die familie verkies dat die saak so diskreet as moontlik hanteer moet word. Dis ryk, belangrike mense, Mthembu. Dink jy almal kan ’n docket sommer net so onder die kommissaris se neus indruk?”
“Ek sien, kaptein.” Sollie probeer om nie té afgehaal te klink nie.
“Die ondersoek sal ’n dag of drie duur, en ek het nie speurders om te spaar nie. Sal jy dit op jou eie kan hanteer?”
“Natuurlik, kaptein.”
“Dis dan al.”
By die deur word Sollie teruggeroep.
“Mthembu, hierdie saak is direk deur die kommissaris aan my toegewys. Hy sit al vir ’n week lank op die dossier. Onthou wat ek vanoggend vir julle verduidelik het: net goeie stories van hierdie departement mag dit tot in die koerante maak. Die opspoor van ’n vermiste rykgat sal so ’n storie wees. Verstaan jy?”
“Ja, kaptein.”
“Nou ja toe. Ragiema by die skut sal jou kar gereed hê.”
Sollie