Sewe-en-veertig. Irma Venter
Читать онлайн книгу.
idee nie. Maar sy kom vanaand terug. Sy het ’n afspraak vir aandete gemaak. Seweuur. Sy wou eers later kom, maar dis stil vandag, so ons het net een seating.”
“Het sy vir drie mense bespreek?” Hy beduie na ons twee.
“Een.” Isolde rek haar oë. “Jammer.”
Sy draai om en loop kombuis toe. Ons staan op en trek ons baadjies aan.
Toe ons in die Uber klim, beduie Jaap vir die bestuurder om te wag, asof hy skielik aan iets dink.
“Ons moet dalk ook vir vanaand plek bespreek,” sê hy.
“Is jy laf? Isolde gaan mos nou wonder wat aangaan as ons nie by die tatoevrou sit nie.”
“Ons bespreek net vir jou plek. En ons trek jou mooi aan dat jy anders lyk. Ek sal buite in die Audi wag, ingeval ons vinnig moet beweeg.”
Ek kyk na hom. Wat bedoel hy met mooi aantrek? “Mense dress nie meer op vir aandete nie.”
“Jy moet anders lyk, ek sê mos. Ons vra vir Mosi om te help. Dalk het sy iets in haar kas wat jou sal pas. Buitendien, ek het jou nog nooit in ’n rok gesien nie.” Sy moeë oë blink skielik.
“Ek het jóú ook nog nooit in ’n rok gesien nie.”
Hy lag. “Het jy ’n ander plan? Ons het geen idee waar Tatoevrou is nie.”
“By die hotel?”
“Ja, en ek sal kyk of ek haar spoor daar kan optel, maar wat as sy nie terug is soontoe nie? Dis nie waar sy die moord gaan pleeg nie – nie as sy elke keer daar oornag nie.”
Hy is seker reg. “Wat as sy teen seweuur reeds … jy weet … klaar is?”
“Reeds die moord gepleeg het? Dan is daar niks wat ek of jy daaraan kon doen nie.”
Ek is nog steeds nie baie gelukkig met sy plan nie. “Ek kan nie alleen daar sit en eet nie. Dit gaan aandag trek.”
“Ons kan een van Jason se kollegas vra om jou geselskap te hou.”
“Die gigolo? Is jy ernstig?”
“Dodelik.”
“Dan vat ek eerder vir Mosi saam.”
Op pad na die 33 vra Jaap die Uber-bestuurder om by ’n kafee te stop. Hy klim haastig uit terwyl ek in die Corolla wag.
“Kry vir my sigarette,” roep ek agterna. “Marlboro.”
“Vergeet dit,” sê hy oor sy skouer. “Hoekom op dees aarde het jy nou weer begin rook?”
Want ek is swak. Skiet my.
Vyf minute later kom hy terug, klim in en gee vir my ’n Coke aan. Maak sy eie oop en dop twee Halls in sy handpalm uit.
Hy kyk verstom na die rooi suiglekkers in sy hand. “Wragtig.”
“Wat?”
Hy hou aan staar na die Halls in sy hande.
“Jaap? Is jy okay? Voel jy sleg? Moet ek …”
“Nee,” keer hy. “Jammer. Dis iets wat Mosi vanoggend gesê het. Oor Halls, Marlboro en Coke. Dis al.”
Hy kyk na my, ’n suur trek om sy mond. “Dalk is jou vriendin se 59% nader aan 80%.”
SARAH
4.
Maandag 6 Julie, 16:45
“Wat van hierdie een?” Mosi hou ’n knielengte rok in die lug.
“Ek haat wit.”
Ons staan voor haar klerekas op soek na ’n rok vir vanaand. Sy het vir ’n hele paar jaar internasionale modelwerk gedoen om genoeg geld te verdien om die Library en die woonstel bokant dit te koop.
Dis net jammer sy is omtrent dertig sentimeter langer as ek. Geen van haar klere pas nie. Die bors- en heupmate werk, maar dis ook al.
“Wat gaan jý dra?” vra ek.
“Weet nie.”
Sy klink bekommerd en ek weet dit het niks met klere te make nie.
Ek draai na haar. “Wat pla?”
Sy hang die deursigtige plastiekstofjas terug oor die rok en druk dit terug in die kas tussen die ander, elkeen met sy eie beskerming. “Wat presies gaan jou polisieman vanaand aanvang?”
Ek kon gedink het dis Jaap wat haar so omkrap. “Moenie worry nie, hy weet wat hy doen. Hy’s nou by die 33 om te sien of Tatoevrou teruggegaan het soontoe. En dan gaan hy ook regmaak vir vanaand.” Ek bly stil oor die pistool wat hy gaan optel.
“Ek kon mos gehelp het. Wat sê die hotel se sekuriteitstelsel?”
“Ek het klaar gecheck. Dit lyk nie asof sy vanmiddag al terug was in haar kamer nie.” Ek beduie na een van die swart rokke. “Wat van daai kort ene links?”
Mosi haal die stofjas af en gee die rok vir my. “Wat moet Jaap regkry vir vanaand?”
Ek meet die sagte materiaal teen my lyf. Steeds te lank. Ek gaan soos ’n rob lyk.
“Ons twee gaan eet by die Blue Room en hou Tatoevrou dop. Jaap sal buite in die kar wag en haar volg wanneer sy uitgaan. Ons kyk watter inligting ons kan kry. Dalk gebruik sy die wi-fi in die restaurant, of miskien het sy ’n selfoonnommer gegee om haar booking te maak. En Smittie staan mos reg met die Stingray, of hoe?”
“Ja.”
“Het julle dit al getoets? Werk dit?”
Mosi het die Stingray laas jaar eers gekry. Dis een van haar datainsamelingsmetodes waaroor ek eerder niks vir Jaap wou sê nie.
“Ons het dit nog net een keer gebruik, maar dit lyk so, ja. Amper al die fone op Muizenbergstrand het gedink ons paneelwa is ’n selfoontoring en het hulle oproepe en data daardeur gestuur.”
“En die regte torings?”
“Glad nie ingemeng nie. Nie eers besef daar’s ’n mimic nie.”
“Nice. Miskien sal ons dan vanaand kan uitwerk of hierdie vrou hier is om moord te pleeg of vakansie te hou.” Ek hang die rok terug, staar na Mosi se oorvol kas. Ek gaan wragtig iets moet koop. Ek haat klerewinkels en snobberige winkelassistente. “Is jy okay om vanaand saam te kom? As jy onveilig voel, kan jy regtig eerder hier bly.”
“Ek gaan jou nie alleen los nie. Soos jou polisieman heeltyd sê, dis mý datapatroon.” Sy staan hande in die sye, betrag my lyf. “Jy lyk goed. Draf jy nog?”
“So drie, vier keer ’n week.” Ek is nie lus om mooimensdinge te gesels nie. “Kry jy dit baie? Datapatrone wat jou laat wonder?”
“Gereeld. Té gereeld.” Sy blaai weer deur die string rokke. “Daar’s die geweld op Vrydae en Saterdae as die lone inkom. Vrouens en kinders wat heelnaweek ongevalle toe moet gaan. Mense wat hulle mans of vrouens verneuk. Ek het twee weke gelede ’n spesifieke motor gesien wat heeltyd by dieselfde adres staan as hulle op sosiale media sê hulle vlieg kamtig Joburg toe.” Sy kyk weg. “Daar was ook ’n man wat by ’n kind gaan neuk het as die ma saans sjebeen toe gaan. En ek en Smittie was al twee keer reg oor die uitbreek van bendegeweld, maar daar was nog niks moorde nie. Snaaks genoeg.”
My kop haak vas by die sjebeen-storie. “Die kind?”
“Ek het die polisie gebel en ’n boodskap vir die ma gestuur. Die gemeenskap het die man amper doodgeslaan, maar die ma kuier weer lekker. Niks wat ek daaraan kan doen nie.”
Ek kan hoor dit pla haar. Om te weet en niks te kan doen nie.
Dalk is dít hoekom sy my vanoggend gebel het.
Dalk is dit beter om net nooit hierdie